Στο «Βήμα» της προηγούμενης Κυριακής ο Δημήτρης Ψυχογιός υπό τον τίτλο «Ανήκει η Ελλάδα στους Ελληνες;» αναφέρεται στη «φιλολογία» γύρω από το ερώτημα: Ποιος τελικά κυβερνά αυτόν τον τόπο; Σωστά επισημαίνει ότι πρόκειται για ερώτημα «διαχρονικό», το οποίο αποκτά επικαιρότητα με το μνημόνιο και την εποπτεία της ελληνικής οικονομίας από την τρόικα της ΕΕ, του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας.
Κατά τη Μεταπολίτευση η εσωτερική πολιτική ζωή απέκτησε την ανεξαρτησία της από τις άμεσες επεμβάσεις των Ανακτόρων, του Στρατού, του παρακράτους και κυρίως των ξένων «προστατών» και συγκεκριμένα των Αμερικανών με την επίσημη εκπροσώπησή τους και τις μυστικές υπηρεσίες τους. Η Ελλάδα γεύθηκε την απόλυτη δημοκρατία και ο λαός μπόρεσε να εκφράζει ελεύθερα τα πολιτικά του φρονήματα και να αγοράζει από το περίπτερο την εφημερίδα του χωρίς να κρύβει τον τίτλο της! Γι΄ αυτό έχουμε από το 1974 τη μεγαλύτερης διάρκειας πολιτική σταθερότητα από την ίδρυση του νεότερου ελληνικού κράτους! Με την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ και στο ΝΑΤΟ η Ελλάδα παραχώρησε μέρος της εθνικής κυριαρχίας, όπως επισημαίνει και ο Δ. Ψυχογιός, με την παρατήρηση ότι αυτό συμβαίνει σε όλες τις χώρες της Ενωσης. Είναι αυτονόητο ότι, όταν μια χώρα προσχωρεί σε έναν πολυεθνικό ή διακρατικό οργανισμό, παραχωρεί μέρος της κρατικής εξουσίας και καρπούται κάποια κοινά ή ειδικά οφέλη. Η πληρέστερη αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων και των δικαιωμάτων που παρέχονται στο κάθε κράτος-μέλος συναρτάται κυρίως με την ετοιμότητα, τη διαπραγματευτική ικανότητα και την αγωνιστικότητα της εθνικής πολιτικής εξουσίας. Της ίδιας αυτής εξουσίας αποκλειστική ευθύνη είναι η προς όφελος της χώρας αξιοποίηση των ωφελημάτων. Και λυδία λίθος για την Ελλάδα είναι ο πακτωλός των χρηματοδοτήσεων.
Η ένταξη στην ΕΟΚ και στο ΝΑΤΟ συνιστά διαχρονική πολιτική και των δύο παρατάξεων που κυβέρνησαν τη χώρα από το 1974 με την ψήφο των ελλήνων πολιτών, οι οποίοι συνολικά εξέφραζαν τη μεγίστη πλειοψηφία. Ακόμη και σήμερα ο ευρωσκεπτικισμός δεν έχει οδηγήσει σε απόρριψη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στην οποία έχει παραχωρηθεί και η κατάργηση του εθνικού νομίσματος, «του κατ΄ εξοχήν συμβόλου της εθνικής κυριαρχίας μετά την εθνική σημαία» (Δ. Ψυχογιός).
Συμφωνώ με τον Δ. Ψυχογιό ότι «η τρόικα ακουμπά τον πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας, τη δυνατότητα των πολιτικών να διαχειρίζονται κατά το δοκούν το δημόσιο χρήμα». Μήπως όμως αυτό το «δοκούν» οδήγησε τη χώρα στα πρόθυρα της πτώχευσης και αναγκαστικά στην προσφυγή στον μηχανισμό της τρόικας και στο δεσμευτικό μνημόνιο; Αυτή η λύση δεν μας επεβλήθη. Την αναζήτησε και την αποδέχθηκε η κυβέρνηση. Είχε άλλη λύση; Δεν έχει ακουστεί κάποια αξιόπιστη και λιγότερο επώδυνη. Μόνο κριτική ασκείται από δεξιά και αριστερά. Και συγκροτούνται μέτωπα για την ανατροπή του μνημονίου και την αποπομπή της τρόικας. Οι «επαναστάτες» των καναλιών και των λιμανιών οραματίζονται ακόμη και την ανατροπή του κοινοβουλευτικού συστήματος και την εγκαθίδρυση «λαϊκής δημοκρατίας»! Και ο κ. Σαμαράς ερωτοτροπεί με την Αριστερά για συγκρότηση «μετώπου» στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών με σημαία «Εξω η τρόικα»!
Ας επανέλθουμε στα αρχικά ερωτήματα. Στο πρώτο η απάντηση είναι μία: Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες. Και στο ερώτημα: Ποιος τελικά κυβερνά αυτόν τον τόπο, η απάντηση είναι δίπτυχη. Σήμερα κυβερνά η τρόικα, «με ευθύνη της πολιτικής τάξης», όπως τόνισε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας. Με «ευθύνη της πολιτικής τάξης» η χώρα μπορεί να αποδεσμευθεί από την τρόικα και να αυτοκυβερνηθεί, στο πλαίσιο πάντοτε της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Πολλά όμως πρέπει να αλλάξουν. Θα γίνουν με πρωτοβουλία της «πολιτικής τάξης»; Αμφίβολο. Ποιοι όμως θέλουν επιστροφή στο φαύλο παρελθόν;
Αναρτήσεις
