Πασχαλινοί ΠΑΣΟΚικοί «εκβιασμοί»!

Εκατέρωθεν «εκβιασμοί» ανάμεσα σε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση τους, για μη ψήφιση νομοσχεδίων από τη μια και προκήρυξη εκλογών από την άλλη, ακραίες εκφράσεις περί νομιμοποίησης της διακίνησης ναρκωτικών και της πορνείας, υπονοούμενα για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα σε ευαίσθητες περιοχές της επικράτειας. Αυτά συνθέτουν εν πολλοίς το σκηνικό των τελευταίων ημερών. Είναι εύλογη η απορία αν οι εντεινόμενες αντιδράσεις από την κοινοβουλευτική ομάδα του κυβερνώντος κόμματος, αποτελούν μέρος ενός προσχεδιασμένου «θεατρινισμού» για επικοινωνιακή διαχείριση ή ειλικρινείς αντανακλαστικές κινήσεις σε ένα θολό μελλοντικό πολιτικό τοπίο. Η αλήθεια, όπως συνήθως βρίσκεται κάπου στη μέση.

Το γεγονός ότι οι αντιδράσεις από την εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα από το πλέον παραδοσιακό ακροατήριο του κινήματος, είναι τεράστιες κυρίως λόγω του ιδεολογικού σοκ που βιώνουν με τις κυβερνητικές επιλογές που έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τις διακηρύξεις και τους αγώνες δεκαετιών. Αυτόν τον κόσμο καλούνται να αντιμετωπίσουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στην Πασχαλινή εξόρμηση στις εκλογικές τους περιφέρειες. Είναι αναμενόμενο λοιπόν, γνωρίζοντας το αίολο των κυβερνητικών επιχειρημάτων να αναζητούν συναισθηματικά «προσχώματα» που θα τους επιτρέψουν να διέλθουν από τα μονοπάτια της σκληρής κριτικής των τοπικών κοινωνιών σχετικά αλώβητοι.

Ακόμα λοιπόν κι αν οι επιμέρους αντιδράσεις τους, συχνά σε δευτερευούσης σημασίας νομοσχέδια, δεν αποτελούν μέρος ενός συντονισμένου ενδοπασοκικού μπρα-ντε-φερ, για την «επίσημη» εκτόνωση» μέρους της κοινωνικής οργής, οι βουλευτές αντιλαμβάνονται ως προσωπική λυτρωτική διαδικασία τις αιχμές και τις λεκτικές ακρότητες (που με ευκολία αναπαράγουν τα μέσα!). Είναι αμφίβολο όμως αν αρκούν πλέον αυτές οι ημιθανείς «επαναστάσεις» για να κατευνάσουν την απογοήτευση και την ένταση μιας κοινωνίας που μοιάζει να εξαντλήσει πλήρως τα όρια της αντοχή της.

Σημαίνοντα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, εντάσσουν τις διαφωνίες τους στα πλαίσια μιας γενικότερης στρατηγικής με ορίζοντα την επομένη ημέρα στο κίνημα. Είτε ο Παπανδρέου επιδιώξει μια «ηρωική» έξοδο σε σύντομο χρονικό διάστημα, είτε υπομείνει το μαρτύριο της σταγόνας, μέχρι την ολοκλήρωση του υπάρχοντος μνημονίου και το επίσημο άνοιγμα της συζήτησης για την αναδιάρθρωση του χρέους το 2013, οι επίδοξοι επίγονοι του, επιδιώκουν να δημιουργήσουν τις συνθήκες της προσωπικής επιβίωσης τους, μέσα στο σημερινό κλίμα ολοκληρωτικής απαξίωσης.

Η νοητή διαδρομή από την κοινοβουλευτική αμφισβήτηση, στον εκβιασμό προκήρυξης πρόωρων εκλογών (που γνωρίζουν ότι πρωτίστως θα πλήξει τους ιδίους, αφού η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ θα μειωθεί σημαντικά!), στην ανάδειξη της χρεοκοπίας ως του εφιάλτη που μας αποτρέπει να προσφύγουμε στη λαϊκή εντολή, έχει διανυθεί ήδη αρκετές φορές και η ανούσια επανάληψη της έχει κουράσει τους πολίτες.

Το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει επιτέλους να επιλέξει αν συναισθανόμενο τα αδιέξοδα που συσσωρεύει, σε όλα τα επίπεδα, θα προσπαθήσει να πράξει τα απολύτως αυτονόητα (πράγμα δύσκολο για το λαϊκίστικο DNA του) ή αν θα ανοίξει άμεσα το δρόμο για την αλλαγή ηγεσίας και πολιτικής στον τόπο.