Η προώθηση του κ. Βενιζέλου στην θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και η ανάθεση σε αυτόν της διαχείρισης της οικονομικής κρίσης τον μετατρέπει σε δεύτερο ισχυρότερο παράγοντα της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ. Είναι μάλιστα πολλοί οι αναλυτές που καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο κ. Παπανδρέου του έχει δώσει προβάδισμα στην μάχη της διαδοχής προκειμένου να προστατευθεί ο ίδιος πολιτικά από την διαπιστωμένη αδυναμία του να συντονίσει την
αντιμετώπιση των μεγάλων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων.
Η ενίσχυση της θέσης του κ Βενιζέλου προκαλεί και την πολιτική δραστηριοποίηση υπουργών που θεωρούν εαυτούς δελφίνους. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να περάσουν το μήνυμα ότι είναι και θα παραμείνουν πρωταγωνιστές των εξελίξεων.
Αμφιλεγόμενες θέσεις
Το τελευταίο διάστημα, ο υπουργός Υγείας, κ. Λοβέρδος διατυπώνει δημόσια αμφιλεγόμενες θέσεις. Παραδέχτηκε ότι το ΠΑΣΟΚ δήλωνε πριν τις εκλογές του 2009 ότι “υπήρχαν τα λεφτά” συνεχίζοντας μία παράδοση λαϊκισμού που έχει πλέον ξεπεραστεί από τις εξελίξεις. Ταυτόχρονα κράτησε αποστάσεις από τον υπουργό Οικονομικών, κ. Βενιζέλο, ο οποίος παρουσίασε στην κοινή γνώμη το ζήτημα της επιλεκτικής χρεοκοπίας πιθανότατα για να προετοιμάσει το έδαφος για μια “φιλική”, σε συνεννόηση με τους πιστωτές της, αναγκαστική αθέτηση από την πλευρά της Ελλάδας βασικών υποχρεώσεων που συνδέονται με την διαχείριση του δημόσιου χρέους.
Ο κ. Παπανδρέου έκανε, κατά τον κ. Λοβέρδο, λάθη προεκλογικά, ο κ. Βενιζέλος διαχειρίζεται, πάλι κατά τον κ. Λοβέρδο, την κρίση του ελληνικού χρέους με έναν τρόπο που δεν είναι απόλυτα σωστός. Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι υπάρχουν κι άλλες ηγετικές φυσιογνωμίες διαθέσιμες στον χώρο του ΠΑΣΟΚ που θα μπορούσαν να κάνουν τη δουλειά καλύτερα…
Με βάση το αποτέλεσμα
Το πρόβλημα με τον κ. Λοβέρδο και όλους τους κυβερνητικούς παράγοντες είναι ότι σε συνθήκες κρίσης κρίνονται κυρίως με βάση το αποτέλεσμα της πολιτικής τους. Μια ματιά στην εξέλιξη των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού, στην διάρκεια του πρώτου εξαμήνου του 2011, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η αδυναμία της κυβέρνησης να βάλει τάξη στο ασφαλιστικό, συνταξιοδοτικό σύστημα, στο ΕΣΥ και στις σχετικές δαπάνες οδηγεί σε υπέρβαση των δαπανών σε σχέση με τους στόχους που έχουν συμφωνηθεί. Αυτή η υπέρβαση αναμένεται να πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις κατά την διάρκεια του δεύτερου εξαμήνου του 2011, όταν η κυβέρνηση θα κληθεί να επιλέξει μεταξύ μείωσης των συντάξεων και των παρεχόμενων υπηρεσιών και αύξησης των επιδοτήσεων που προβλέπονται στον κρατικό προϋπολογισμό πολύ πάνω από τα όρια που έχουν συμφωνηθεί με την τρόικα για το 2011.
Ο κ. Λοβέρδος αυτοπαρουσιάζεται συνήθως σαν ο υπουργός της κυβέρνησης Παπανδρέου που δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος και είναι πρόθυμος να εφαρμόσει το μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο Οικονομικό Πρόγραμμα στην τελευταία του λεπτομέρεια. Αυτή είναι η δημόσια εικόνα που επιθυμεί για τον εαυτό του ο υπουργός Υγείας, είναι φανερό όμως ότι η εξυγίανση στον χώρο της κοινωνικής ασφάλισης και της Υγείας -αναγκαία προϋπόθεση για να περιοριστεί το διαρθρωτικό δημοσιονομικό έλλειμμα- έχει μεγαλύτερη σχέση με την επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης παρά με την οικονομική, κοινωνική πολιτική που εφαρμόζει.
Είναι τέτοια η αυτοϊκανοποίηση του κ. Λοβέρδου ώστε σε συνέντευξή του στην κυριακάτικη εφημερίδα Real News ζήτησε από τους επικριτές της κυβέρνησης να περιορίσουν τον δυναμισμό τους γιατί διαφορετικά το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να εγκαταλείψει την εξουσία φέρνοντας σε εξαιρετικά δύσκολη θέση αυτούς που ασκούν σήμερα κριτική στην πολιτική του. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, το ΠΑΣΟΚ και φυσικά και ο κ. Λοβέρδος, θα υποχρεωθούν σχετικά σύντομα να εγκαταλείψουν την εξουσία εξαιτίας της συνολικής αποτυχίας της πολιτικής που εφαρμόζουν. Γιατί μπορεί πολλά κυβερνητικά στελέχη να θεωρούν, όπως ο κ. Λοβέρδος, ότι “σώζουν” τη χώρα, η κοινή γνώμη όμως διαμορφώνεται προς την κατεύθυνση ότι το ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη του ανήκουν στους πρωτεργάτες της οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής που αντιμετωπίζουμε σήμερα.
Η προώθηση του κ. Βενιζέλου στην θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και η ανάθεση σε αυτόν της διαχείρισης της οικονομικής κρίσης τον μετατρέπει σε δεύτερο ισχυρότερο παράγοντα της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ. Είναι μάλιστα πολλοί οι αναλυτές που καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο κ. Παπανδρέου του έχει δώσει προβάδισμα στην μάχη της διαδοχής προκειμένου να προστατευθεί ο ίδιος πολιτικά από την διαπιστωμένη αδυναμία του να συντονίσει την αντιμετώπιση των μεγάλων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων.
Η ενίσχυση της θέσης του κ Βενιζέλου προκαλεί και την πολιτική δραστηριοποίηση υπουργών που θεωρούν εαυτούς δελφίνους. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να περάσουν το μήνυμα ότι είναι και θα παραμείνουν πρωταγωνιστές των εξελίξεων.
Αμφιλεγόμενες θέσεις
Το τελευταίο διάστημα, ο υπουργός Υγείας, κ. Λοβέρδος διατυπώνει δημόσια αμφιλεγόμενες θέσεις. Παραδέχτηκε ότι το ΠΑΣΟΚ δήλωνε πριν τις εκλογές του 2009 ότι “υπήρχαν τα λεφτά” συνεχίζοντας μία παράδοση λαϊκισμού που έχει πλέον ξεπεραστεί από τις εξελίξεις. Ταυτόχρονα κράτησε αποστάσεις από τον υπουργό Οικονομικών, κ. Βενιζέλο, ο οποίος παρουσίασε στην κοινή γνώμη το ζήτημα της επιλεκτικής χρεοκοπίας πιθανότατα για να προετοιμάσει το έδαφος για μια “φιλική”, σε συνεννόηση με τους πιστωτές της, αναγκαστική αθέτηση από την πλευρά της Ελλάδας βασικών υποχρεώσεων που συνδέονται με την διαχείριση του δημόσιου χρέους.
Ο κ. Παπανδρέου έκανε, κατά τον κ. Λοβέρδο, λάθη προεκλογικά, ο κ. Βενιζέλος διαχειρίζεται, πάλι κατά τον κ. Λοβέρδο, την κρίση του ελληνικού χρέους με έναν τρόπο που δεν είναι απόλυτα σωστός. Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι υπάρχουν κι άλλες ηγετικές φυσιογνωμίες διαθέσιμες στον χώρο του ΠΑΣΟΚ που θα μπορούσαν να κάνουν τη δουλειά καλύτερα…
Με βάση το αποτέλεσμα
Το πρόβλημα με τον κ. Λοβέρδο και όλους τους κυβερνητικούς παράγοντες είναι ότι σε συνθήκες κρίσης κρίνονται κυρίως με βάση το αποτέλεσμα της πολιτικής τους. Μια ματιά στην εξέλιξη των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού, στην διάρκεια του πρώτου εξαμήνου του 2011, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η αδυναμία της κυβέρνησης να βάλει τάξη στο ασφαλιστικό, συνταξιοδοτικό σύστημα, στο ΕΣΥ και στις σχετικές δαπάνες οδηγεί σε υπέρβαση των δαπανών σε σχέση με τους στόχους που έχουν συμφωνηθεί. Αυτή η υπέρβαση αναμένεται να πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις κατά την διάρκεια του δεύτερου εξαμήνου του 2011, όταν η κυβέρνηση θα κληθεί να επιλέξει μεταξύ μείωσης των συντάξεων και των παρεχόμενων υπηρεσιών και αύξησης των επιδοτήσεων που προβλέπονται στον κρατικό προϋπολογισμό πολύ πάνω από τα όρια που έχουν συμφωνηθεί με την τρόικα για το 2011.
Ο κ. Λοβέρδος αυτοπαρουσιάζεται συνήθως σαν ο υπουργός της κυβέρνησης Παπανδρέου που δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος και είναι πρόθυμος να εφαρμόσει το μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο Οικονομικό Πρόγραμμα στην τελευταία του λεπτομέρεια. Αυτή είναι η δημόσια εικόνα που επιθυμεί για τον εαυτό του ο υπουργός Υγείας, είναι φανερό όμως ότι η εξυγίανση στον χώρο της κοινωνικής ασφάλισης και της Υγείας -αναγκαία προϋπόθεση για να περιοριστεί το διαρθρωτικό δημοσιονομικό έλλειμμα- έχει μεγαλύτερη σχέση με την επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης παρά με την οικονομική, κοινωνική πολιτική που εφαρμόζει.
Είναι τέτοια η αυτοϊκανοποίηση του κ. Λοβέρδου ώστε σε συνέντευξή του στην κυριακάτικη εφημερίδα Real News ζήτησε από τους επικριτές της κυβέρνησης να περιορίσουν τον δυναμισμό τους γιατί διαφορετικά το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να εγκαταλείψει την εξουσία φέρνοντας σε εξαιρετικά δύσκολη θέση αυτούς που ασκούν σήμερα κριτική στην πολιτική του. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, το ΠΑΣΟΚ και φυσικά και ο κ. Λοβέρδος, θα υποχρεωθούν σχετικά σύντομα να εγκαταλείψουν την εξουσία εξαιτίας της συνολικής αποτυχίας της πολιτικής που εφαρμόζουν. Γιατί μπορεί πολλά κυβερνητικά στελέχη να θεωρούν, όπως ο κ. Λοβέρδος, ότι “σώζουν” τη χώρα, η κοινή γνώμη όμως διαμορφώνεται προς την κατεύθυνση ότι το ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη του ανήκουν στους πρωτεργάτες της οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής που αντιμετωπίζουμε σήμερα.
Αναρτήσεις
