Αλλάζουν το κάπα στο Ιράκ και φεύγουν για Ιράν (;) οι ΗΠΑ...
«Φεύγουν», τρόπος του λέγειν (στο διάγγελμα Ομπάμα, για να φανεί κι αυτός σε κάτι «συνεπής» ο έρμος).
Οι ΗΠΑ επενέβησαν στο Ιράκ (μαζί με τις βρετανικές ύαινες) μετερχόμενες ένα απ' τα πιο κολοσσιαία ψέματα της μεταπολεμικής εποχής. Οτι ο Σαντάμ Χουσεΐν διέθετε πυρηνικά και χημικά όπλα. Δεν διέθετε. Απεδείχθη.Ο Σαντάμ απαγχονίστηκε και επί επτάμισι έτη οι Αμερικανοί αιματοκύλησαν το Ιράκ και το διέλυσαν φέρνοντας στον αφρό τις γεμάτες αίμα λάσπες των φυλετικών, θρησκευτικών και εθνικιστικών αντιθέσεων.
«Φεύγουν» αφήνοντας πίσω τους μια ανοιχτή πληγή, 50.000 Αμερικανούς στρατιωτικούς για να τη σκαλίζουν, περί τους 70.000 μισθοφόρους για να κρατούν προσοδοφόρο τον ιδιωτικοποιημένο πλέον πόλεμο κι ένα χάος που οι «Times» αποκαλούν «τουλάχιστον, δημοκρατία»!
Πράγματι οι Αμερικανοί απεκδύθηκαν τις στολές των peace makers (ευφημισμός των SS) και ενεδύθησαν τις στολές των peace keepers (ευφημισμός των Βάφεν SS).
Τα ίδια και στο Αφγανιστάν. Μόνον που εκεί, την ώρα που άλλαζαν στολή σκοτώθηκαν ακόμα πέντε. Οπως θα συνεχίσουν να σκοτώνονται και να σκοτώνουν και στη Βαγδάτη. Εντεκα χρόνια στο Αφγανιστάν κι επτάμισι στο Ιράκ, τη μια μέρα «σκάνε» πάνω τους καμικάζι-μουσουλμάνοι «μάρτυρες», την άλλη σκοτώνουν οι ίδιοι παιδάκια (άτινα εκλαμβάνουν για αντάρτες) και την παράλλη μετατρέπουν τους γάμους σε κηδείες των είκοσι ή των σαράντα πτωμάτων. Ενα μακελειό χωρίς τέλος.
Ομως με το ίδιο ψέμα που ξεκίνησαν οι ΗΠΑ τον πόλεμο στο Ιράκ και χωρίς καν να μπουν στον κόπο της επινόησης ενός νέου ευρήματος για την προπαγάνδα τους εναντίον του Ιράν, επιχειρούν κι εκεί να επαναλάβουν τα ίδια.
Η όλο και πιο έντονη ρητορική της Χίλαρυ για τα «πυρηνικά» του Ιράν, οι όλο και πιο συχνές αναφορές στο «δικαίωμα» του Ισραήλ να καταφέρει «προληπτικό χτύπημα» στους Πέρσες, βρωμάνε μπαρούτι.
Ενα βαρέλι μπαρούτι πάνω στο οποίο έτρεξαν να καθίσουν ο Γιωργάκης και ο κυρ Δρούτσας ύστερα απ' τους (χειραγωγημένους) χειρισμούς τους εν σχέσει με το Ισραήλ.
Ομως την εξωτερική πολιτική του Ισραήλ δεν τη χαράζει ο Δον Τομάζο Σκιόπα ούτε άλλος τις κλόουν ή σύμβουλος του Ελληνα πρωθυπουργού. Το Ισραήλ είναι ένα κράτος-δολοφόνος -δεν είναι «παίξε-γέλασε». Οπως δεν είναι «τα παιδία παίζει» ούτε το κράτος-τραμπούκος της Τουρκίας.
Και δεν είναι μάλλον δύσκολο να φανταστεί κανείς ποια θα είναι η θέση της Ελλάδας (αποκομμένης απ' τη Ρωσία και υπομειωμένης στο πλαίσιο της Ε.Ε.) μέσα στο τρίγωνο ΗΠΑ, Ισραήλ, Τουρκία. Καθόλου δύσκολο. Δεν πρόκειται δα για το θεώρημα του Φερμά.
Ισως η στρατηγική των ΗΠΑ (έτσι καθώς κινείται από οψιόν σε οψιόν, ήγουν τυχοδιωκτικά) να ελπίζει ότι μια «νίκη» στο Ιράν θα συμψηφίσει σε «νίκες» τις ήττες στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν.Μια τέτοια λαμπρή στρατηγική δεν μπορεί να την αποκλείσει κανείς, οι ΗΠΑ έχουν εφαρμόσει και λαμπρότερες.
Ο κ. Παπανδρέου ένθερμος οπαδός του win-win, πιθανόν να ελπίζει ότι από μία σύγκρουση μπορούν να βγουν κερδισμένοι και παράγοντες αντίθετοι μεταξύ τους -μάλιστα στα ζωτικά τους συμφέροντα.
Ομως, ουδέποτε στην ιστορία έχει επικρατήσει κάποιο win-win, παρά μόνον ως «μεσοβασιλεία», ώσπου η εκάστοτε αντίθεση να έχει την έκβασή της, -πάντα την «απαισία έκβασή της» για το ένα απ' τα δύο μέρη...
Η Αγκυρα δεν πρόκειται να άρει το casus belli εναντίον της Ελλάδας, δήλωσε στο τουρκικό δίκτυο NTV ο νεο-οθωμανός κ. Νταβούτογλου -όχι μονομερώς, ας παραιτηθεί πρώτα η Ελλάδα απ' το δικαίωμά της στα 12 μίλια χωρικών υδάτων και βλέπουμε...
... γιαβάς γιαβάς και win-win κάποια συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο, καμιά εικοσαριά ελληνικά νησιά εκτός χάρτη και βλέπουμε. Πάντα γιαβάς γιαβάς και win-win...
Αναρτήσεις
