Λύσσαξαν στην μπλογκόσφαιρα οι νεοφώτιστοι Ιντερνετικοί με μιά συνέντευξή μου στο Σκαί. Κορύφωση θράσους, οι περισσότεροι την αποκάλεσαν. Γιατί δεν μου αρέσει να χαιδεύω αυτιά. Και στους πολλούς δεν αρέσουν οι αλήθειες. Το έχουν βρεί το παραμύθι. Που κάνει τους πάντες να αισθάνονται καλά με την συνείδησή τους: "Οι πολιτικοί έφαγαν τα λεφτά" διατυμπανίζουν. Και υποφέρει τώρα ο λαός.
Μόνο που η αλήθεια δεν είναι ακριβώς έτσι. Σύμφωνα με στοιχεία διεθνών οργανισμών (λ.χ. ΔΝΤ) κι όχι με βάση τα περίφημα κι ανυπόληπτα Greek statistics, οι δαπάνες του κράτους κατά 70% πηγαίνουν σε μισθούς του δημοσίου και σε συντάξεις. Το 20% καλύπτει δανειακές υποχρεώσεις του κράτους (τόκοι κλπ) και το υπόλοιπο 10% πηγαίνει σε δραστηριότητες.
Από αυτό το 10% λοιπόν μπορεί να έγιναν οι όποιες ατασθαλίες και λοβητούρες (διότι έγιναν και έργα και δράσεις). Πως μπορεί λοιπόν να είναι ένοχο το 10% και αθώο το 70%; Επί δεκαετίες δίδονταν αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, επιδόματα, επιδοτήσεις και λογής άλλες παροχές από λεφτά που δεν υπήρχαν. Από δανεικά δηλ. Αυτά είναι που τώρα χρωστάμε. Για να πληρώσουμε αυτά υποφέρουμε.
Κι αν κάποιοι πολιτικοί κατά καιρούς τολμούσαν να υψώσουν φωνή ενάντια στις πολιτικές αυτές του λαϊκισμού και της καταστροφής, οι κάλπες συνήθως τους έστελναν στο σπίτι τους. Να μην είμαστε λοιπόν υποκριτές. Κι ας αντικρίζουμε την αλήθεια κατάματα. Είμαστε όλοι οι πολίτες, και ιδιαίτερα οι κρατικοδίαιτοι, υπεύθυνοι για τα σημερινά αδιέξοδα.
Επισημαίνω ενδεικτικά, από την πρόσφατη ειδησεογραφία, τους χιλιάδες υπεραιωνόβιους "συνταξιούχους" αλλά και τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά που, για μην χάσουν κάποιοι τις δουλειές τους, το κράτος συνειδητά υπέγραψε ζημιογόνες συμφωνίες που θα στοιχίσουν κάποιες δεκάδες εκατομμύρια ευρω στους φορολογούμενους. Κι αυτά όλα οι πολιτικοί μήπως τα "έφαγαν";
Αναρτήσεις
