Το πολιτικό σύστημα στην Πορτογαλία καταρρέει εν μέσω κρίσης -η εναλλακτική της δεξιάς στους σοσιαλιστές δεν λέει τίποτα, όπως δεν λέει τίποτα και το αντίθετο. Αυτά απεδείχθησαν. Στο «κενό» αυτό αναδύεται η Αριστερά της χώρας προσπαθώντας να προτείνει στον λαό ένα μοντέλο διαφορετικό απ' το καταστροφικό νεοφιλελεύθερο. Με αυτόν τον σκοπό το Μπλόκο (κόμμα της Αριστεράς) καλεί σε διάλογο το Κομμουνιστικό Κόμμα Πορτογαλίας, τους οικολόγους που συνεργάζονται από καιρό με τους κομμουνιστές, τους διαφωνούντες σοσιαλιστές και τα συνδικάτα προκειμένου να συνδιαμορφώσουν ένα κοινό πρόγραμμα διακυβέρνησης της χώρας. Το ζητούμενο δεν είναι η ενότητα της Αριστεράς, αλλά η κοινή δράση, η δημιουργία μιας στρατηγικής πρότασης που θα βγάλει την Πορτογαλία από τη δίνη του αργού θανάτου. Το ΚΚΠ δεν είναι απορριπτικό σε αυτήν την εκδοχή συνεργασίας και οι συζητήσεις -τουλάχιστον στην κοινωνία- έχουν αρχίσει. Μια «σπίθα» εκεί στην εσχατιά της Ευρώπης -να δούμε αν θα ανάψει κάποια ζεστή φωτιά για τους λεηλατημένους και λεηλατούμενους, αν θα εκπέμψει κάποιο φως για όλους τους Ευρωπαίους... διαφήμισή τους -δεν θα
πρόκειται για κυριακάτικα φύλλα, αλλά για απεργοσπαστικά φύλλα.
Για φύλλα-ρέγγες με ειδήσεις «ψυγείου».
Φύλλα ντροπής για τους εκδότες που έτσι πλέον δεν προσφέρουν δημοσιογραφική ύλη, αλλά εμπορεύματα-σιντιά.
Φύλλα ντροπή για τους δημοσιογράφους που θα τα παραγεμίσουν με πεθαμένα κείμενα
βάζοντας την υπογραφή τους σε ένα Μνημόνιο θανάτου για τον Τύπο, φύλλα,
τέλος, ντροπή και για τον αναγνώστη, όταν μετατρέπει εαυτόν σε πελάτη για προσφορές, αφήνοντας
έτσι ανυποστήρικτον έναν αγώνα που αφορά και το δικό του δικαίωμα στο (πολύτιμο) αγαθό της ενημέρωσης.
Ας μην ξεχνάμε ότι η δημοσίευση είναι προμαχώνας της δημοκρατίας. Οποια παθολογία κι αν υπάρχει στον Τύπο, ακόμα κι αν είναι κυρίαρχη, ακόμα κι αν επικρατεί, πάλι απ' τον Τύπο θα ακουσθεί η αντίθετη φωνή, πάλι απ' τον Τύπο θα αντιμάχονται την παθολογία του, όσοι απ' τους πολίτες, τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους το προκρίνουν. Οψόμεθα...
***
«Στην Ελλάδα δαιμονίζουμε τους πάντες», έλεγε απτόητη η κυρία Παναρίτη -«ναι, τους δαιμονοποιούμε», προσπαθούσε διακριτικά να διορθώσει η δημοσιογράφος. Επί ματαίω...
...................................
Το Δημοτικό σχολείο των Πυλών Καρπάθου επρόκειτο να κλείσει με τις συγχωνεύσεις. Ομως αυτό το σχολείο (το ρεπορτάζ από τα «ΝΕΑ») το είχε εγκαινιάσει το 1995 ο Γιωργάκης ως «τρυφερό πόδι» τότε (ήγουν υπουργός Παιδείας), πράγμα το οποίον
οι ενδιαφερόμενοι έφεραν στο φως του διαδικτύου.
Κι ούτω πως το σχολείο δεν έκλεισε!
Εκλεισαν άλλο στη θέση του.
Οπως κλείνουν (διά των συγχωνεύσεων) και δεκάδες άλλα σχολεία, άτινα δεν είχαν την τύχη να τα έχει εγκαινιάσει ο Γιωργάκης ούτε ως τρυφερό πόδι ούτε ως άψυχο ανδρείκελο...
Πού το βρήκε ο κ. Κύρκος το ότι ο Μουσολίνι καλούσε σε «ανυπακοή»; Εφαγα τα (φτωχά μου) βιβλία με τα ξώφυλλα, αλλά τέτοιες παροτρύνσεις του Μπενίτο δεν βρήκα. Ούτε καν την εποχή που ήταν φλογερός σοσιαλιστής και ζητούσε απ' το πόπολο μέσω της «Αβάντι» το γκρέμισμα του καπιταλισμού.
Ούτε μπορώ να φανταστώ ότι ο κ. Κύρκος μπορεί να εννοεί ως κάλεσμα σε ανυπακοή την «πορεία προς τη Ρώμη» του φασίστα πλέον Μουσολίνι καθώς και των λοιπών μελανοχιτώνων. Διότι αυτή η πορεία ήταν ακριβώς το αντίθετο, μια καλά οργανωμένη από πρώην μαρξιστές -οι περισσότεροι- άλλωστε εξέγερση, με στόχο την κατάληψη της εξουσίας.
Αν τώρα στο «δεν πληρώνω-δεν πληρώνω» και το ευγενικό «γιαουρτώνω-γιαουρτώνω» ο κ. Κύρκος βλέπει φασίστες, τότε οι κήνσορες της υπακοής όπως ο κ. Αδώνιδας Γεωργιάδης τι είναι; Ουρσουλίνες ή τα μπαλέτα Μπολσόι;
Ο Ομπάμα πάει ξανά για Πρόεδρος! Αυτήν τη φορά θα κλείσει το Γκουαντάναμο, θα αποσυρθεί απ' το Αφγανιστάν, θα εφαρμόσει το Σύστημα Υγείας - yes we can να είμαστε κορόιδα...
Το πρώτο νέο μέτρο που θα πάρει ο κ. Παπακωνσταντίνου είναι να μην παραιτηθεί όπως έλεγε ότι θα κάνει, αν θα χρειαζόταν να πάρει νέα μέτρα!
Ολέ!
Αναρτήσεις
