Η εθνική ομάδα και οι νεοέλληνες...

Μια εξαιρετική ανάλυση του Σπύρου Σταυρίδη

Μία (ακόμη) επιτυχία εθνικής ομάδας αρκεί για να "διαβάσει" κανείς ξεκάθαρα ποιοι είμαστε οι νεοέλληνες. Ένα τεράστιο πλήθος λαθρεπιβάτες έτοιμοι να οικειοποιηθούν ό,τι θετικό εκείνων που έβριζαν, που αναινδίαστα γλύφουν εκεί που έφτυναν αρκεί να χώσουν τη μούρη τους στο κάδρο της επιτυχίας. Χαμαιλέοντες αναλυτές της φραπεδιάς, με όνειρο ζωής να εμφανιστεί μπροστά τους ένα μαρκούτσι για να αναφωνήσουν το εθνικό "πού είναι το κράτος" πριν ξαναγυρίσουν στη ραστώνη της διαβίωσης από το κράτος δλδ την σιωπηρή μειοψηφία που καινοτομεί, παράγει, δεν συμβιβάζεται, δεν αποδέχεται να διαπλεχτεί, τηρεί όλες τις υποχρεώσεις του από αυτοσεβασμό στα τελευταία γνήσια ελληνικά γονίδια που διατρέχουν τις φλέβες του πριν ο τουρκόσπορος ραγιαδισμός και ο μεταπολιτευτικός λαϊκισμός γίνουν τα καρκινικά κύτταρα του λαού μας. 

Από δίπλα οι καθωσπρεπιστές, εκείνοι που... δυσκολεύονται τόσο να αναγνωρίσουν ότι στην επιτυχία φτάνεις δικαίως -αλλά και μόνο- όταν εργάζεται μεθοδικά, οργανωμένα και στοχοπροσηλωμένος σε όλη την αναγκαία διαδρομή. Αυτοί θα αναλωθούν πάλι στο πόσο "πέναλτι" ήταν η κρίσιμη απόφαση που έδωσε τη νίκη, κλασικοί τύποι που όταν το δάχτυλο δείχνει το φεγγάρι εστιάζουν στο δάχτυλο.
Και αν αναγνωρίσεις φίλε μου κομμάτια του εαυτού σου / μου σε όλα τα παραπάνω σκέψου. Δεν είμαστε τυχαία ο λαός και η χώρα των αναξιοποίητων δυνατοτήτων. Θυμήσου, τύχη είναι η αξιοποίηση των ευκαιριών που θα παρουσιαστούν στη ζωή του καθενός από εκείνους που υπήρξαν σωστά προετοιμασμένοι.

Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων σχολιαστή που θα με βάλεις στη θέση μου και θα μου θυμήσεις ποιοι άλλοι φταίνε για όλα. Εξάλλου δίκιο έχεις, εσύ δεν ήσουν εκεί όταν χρειαζόταν θυσία και συμμετοχή, περίμενες το μαρκούτσι για τη δήλωση. Εκεί ήταν ο Καραγκούνης που χλεύαζες αλλά έφτασε εκατό φορές πιο μακριά από όπου έμοιαζε προορισμένος γιατί λάτρευε αυτό που έκανε και αφοσιώθηκε με πάθος σε αυτό. Για αυτό δικαίως θα σηκώσει εκείνος κάθε κούπα, θα φορέσει κάθε μετάλλιο και εσύ θα ψάχνεις χαιρέκακα λοιδωρία στον ιδρώτα του για να κρύψεις την οκνηρή σου ζήλια.