Σήμερα 16/6 Αγίου Μνημονίου επισκόπου Αμαθούντος έχει γεννέθλια ο μεγάλος. Ας ετοιμάζεται ο Λάκης για την απονομή του βραβείου παπαρίων για θεατρινισμό. Έτσι σαν γενέθλιον δώρον. «Κορόϊδα σας την έφερα. Νομίζατε πως θα με ξεφορτωθείτε τόσο εύκολα; Εδώ θα κάτσω δεν το κουνάω ρούπι. Όχι δύο αλλά τρία και τέσσερα μνημόνια θα σας χώσω, έτσι για να το ευχαριστηθείτε. Τι μόνο η Μελίνα ήθελε και τρία και τέσσερα παιδιά; Εγώ θα σας σώσω είτε θέλετε είτε όχι. Δεν παραιτούμαι κάνω νέα κυβέρνηση και πάω γι’άλλα.»
Δέκα εκατομμύρια Έλληνες και άλλοι τόσοι ξένοι μείναμε με το στόμα ανοιχτό ύστερα από την
αναμονή δυόμιση ωρών. Ρε τον μπαγάσα ομοιότητα με την παραγιαγιά. George έχω την εντύπωση πως το Θέατρο έχασε ένα πρώτο σόλο. Ποιος το κέρδισε; Η βουλή! Η Ελλάδα! Τι χαρά! Όλοι μαζί να βγούμε στους αγρούς χαρούμενοι με μουσική υπόκρουση την μελωδία της ευτυχίας. Το παλικάρι δεν μας παράτησε.
Μαθαίνω πως ο έτερος Παπαου μετατίθεται στο υπουργείο εξωτερικών μπας και λύσει τον γρίφο του Καστελλόριζου. Άντε ρε μάγκα να δούμε την μαγκιά σου με τους Τούρκους. Όσο για τον Λοβέρδο πες του να κλείσει το στόμα του από την έκπληξη που δεν γνώριζε τα περί παραίτησης του προϊσταμένου του και τόφερε βαρέως “Μέλος της κυβέρνησης είμαι δεν έπρεπε να ξέρω;”, έλεγε στον Δένδια. Κι εκείνος κουνούσε με συγκατάβαση το κεφάλι του. Ο Βενιζέλος που είναι ρε παιδιά; Παλιά συνταγή, του ώριμου φρούτου. Οι άλλοι Υπουργοί, υπο-υπουργοί και αντι-υπουργοί που απαρτίζουν αυτό το δίσμοιρο Υπουργικό . ΔΕΝ γνώριζαν τίποτε;. ΝΑΙ δεν γνώριζαν τίποτε. ΜΟΝΟ η οικογένεια. Δηλαδή ήταν οικογενειακή υπόθεση η παραίτηση του πρωθυπουργού και έτσι αντιμετωπίσθηκε;.
Ο Σαμαράς έμεινε με το στόμα ανοιχτό. «Πως θα μας κυβερνήσει αυτός;Μπορεί;», αναρωτήθηκε όπως αναρωτηθήκαμε όλοι οι Έλληνες (τα χρώματα τέλος).
Μούρχεται να βγω στην πλατεία και να σύρω τον χορό τραγουδώντας Βέμπο «παιδιά της αγανάκτησης παιδιά που γλυκά τους μουντζώνετε, φάτε την παιδιά. Παιαιαιαιδιάάά ρίχτε άλλη μια, έχουμε σολίστα τι καλά τραλαλα τραλαλα.»
Τελικά πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι αυτός δεν θα φύγει με τίποτε, κι εμείς ολημερίς στις πλατείες θα παίζουμε με το εγκεφαλικό.