Μια πρόχειρη αποτίμηση του αποτελέσματος του πρώτου γύρου των εκλογών στην Αθήνα από τον δήμαρχο Νικήτα Κακλαμάνη, όπως την διατυπώνει στην Athens Voice: «Συνολικά το αποτέλεσμα καταδεικνύει μια αντίδραση των πολιτών απέναντι σε όσα καταστρέφουν την πόλη μας. Στα τρύπια σύνορα και την ανυπαρξία μεταναστευτικής πολιτικής, στο Μνημόνιο και τα οικονομικά μέτρα, στην έλλειψη αστυνόμευσης. Μία αντίδραση που πιστεύουμε ότι την ερχόμενη Κυριακή θα μετατραπεί σε ένα ενιαίο μέτωπο, για να αντισταθούμε και να ξεπεράσουμε τα πλήγματα που έχουν επιφέρει οι πολιτικές της κυβέρνησης στην πόλη μας».Με άλλα λόγια, ο Νικήτας ήταν θύμα των περιστάσεων - μάλιστα, δε, των περιστάσεων όπως διαμορφώθηκαν τον τελευταίο χρόνο. Διότι κατά τα τρία προηγούμενα και τα σύνορα δεν ήταν τρύπια και μεταναστευτική πολιτική υπήρχε και τα πεζοδρόμια ήταν καθαρά και η πόλη έλαμπε! Ολα συνέβησαν ξαφνικά μέσα σε ένα χρόνο, με αποτέλεσμα οι μισοί ψηφοφόροι του να του γυρίσουν την
πλάτη. Ο ίδιος, πάντως, δεν έχει να καταλογίσει τίποτε στον εαυτό του. Ζήτημα ατομικής ευθύνης δεν τίθεται. Προφανώς, ο δήμαρχός μας είναι υψηλόφρων και βαδίζει πάντα με το βλέμμα στραμμένο στα ύψη. Ετσι εξηγείται γιατί δεν έτυχε ποτέ να ανακαλύψει την κατάσταση των πεζοδρομίων της πόλης. Αλλά και πάλι, κοιτάζοντας ψηλά, δεν έτυχε ποτέ να προσέξει ότι τα περσινά χριστουγεννιάτικα φώτα ακόμη κρέμονται στην Κανάρη;
Το χειρότερο όμως για τον ίδιο -που δείχνει να μην το υποψιάζεται καν- είναι ότι η υπεροψία με την οποία προσπερνά το ζήτημα της προσωπικής ευθύνης, σε τελευταία ανάλυση, υπονομεύει τον αγώνα για την επανεκλογή του. Ο καθένας, βέβαια, αντιλαμβάνεται πόσο επικίνδυνο θα ήταν αν, την υστάτη ώρα, παραδεχόταν σφάλματα και παραλείψεις τεσσάρων ετών. Είναι όμως ακόμη χειρότερο να προσπαθεί να καλύψει την απουσία αυτοκριτικής με την υπεροψία. Διότι σε τι μπορούν να ελπίζουν οι Αθηναίοι από μια δεύτερη τετραετία ενός δημάρχου που παριστάνει πεισματικά ότι δεν καταλαβαίνει;
(Υστερόγραφο. Μόλις είχα τελειώσει το παραπάνω σημείωμα, έλαβα το e-mail του αναγνώστη Θ. Α., με το οποίο, ευγενώς και με διάθεση χιουμοριστική, μου γνωστοποιεί την ανακοίνωση του Δ. Σ. της Ενωσης Εργατοϋπαλλήλων Δήμου Αθηναίων, της 17ης Οκτωβρίου, όπου αναφέρεται κατηγορηματικώς το εξής: «Εμείς οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα γνωρίζουμε ότι η Αθήνα είναι η πιο καθαρή πόλη της Ελλάδος και μια από τις πιο καθαρές της Ευρώπης». Επειδή για μένα ο σεβασμός στη γνώμη των επαϊόντων είναι ζήτημα αρχής, διερωτώμαι μήπως οφείλω να επανεξετάσω τις απόψεις μου...)
Fast trackΗ κάρτα επιβίβασης όσων ταξιδεύουν στην πρώτη θέση ή την μπίζνες με την αεροπορική εταιρεία Emirates έχει στην κορυφή μία λωρίδα χρυσού χρώματος, όπου είναι γραμμένες οι λέξεις Fast Track. Ο όρος αυτός σημαίνει την πρόνοια που λαμβάνει η εταιρεία για την καλύτερη εξυπηρέτηση των εκλεκτών πελατών της. Οι δικαιούχοι του προνομίου του Fast Track όταν φθάνουν στο αεροδρόμιο του Ντουμπάι πηγαίνουν κατευθείαν στις θυρίδες 8 - 14 που προορίζονται ειδικά γι’ αυτούς, ώστε να ξεμπερδεύουν ταχύτερα από τη διαδικασία ελέγχου των διαβατηρίων τους. Δεδομένου ότι αφθονούν τα παραδείγματα στους βίους των μεγάλων ανδρών (Αρχιμήδης, Ισαάκ Νεύτων, Βενιαμίν Φραγκλίνος κ. ά.) όπου μία μεγάλη ανακάλυψη ξεκινά από ένα ασήμαντο περιστατικό, αισθάνομαι την υποχρέωση να προσθέσω τούτο το -εκ πρώτης όψεως άχρηστο- ψήγμα στις γνώσεις σας, καθώς διαισθάνομαι ότι από μια τέτοια κάρτα ο υπουργός Επικρατείας Χάρης Παμπούκης ενεπνεύσθη τον νόμο του για την επίσπευση των διαδικασιών στις μεγάλες επενδύσεις...
Τα πάντα εν σοφία!Τον Γιάννη Δημαρά, ο οποίος την 1η Ιανουαρίου έχει ανακοινώσει ότι θα παραιτηθεί από τη βουλευτική έδρα του, πρόκειται να διαδεχθεί ο Στέφανος Τζουμάκας. Τα χαρακτηριστικά των δύο ανδρών (πολιτικά και άλλα) συμπίπτουν σε τέτοιο βαθμό, ώστε δεν μπορεί κανείς παρά να θαυμάσει τη βαθιά σοφία τού υπό κατάρρευση συστήματος...
Εύρηκα!Πώς γίνεται να μην καταλαβαίνει ότι η τακτική του «ώριμου φρούτου» είναι τελείως απρόσφορη, όταν δεν υπάρχουν πια περιθώρια δανεισμού από τις διεθνείς αγορές; Πώς γίνεται να μην καταλαβαίνει ότι το έλλειμμα δεν περιορίζεται με μαγικές συνταγές και χωρίς επώδυνες περικοπές στις δημόσιες δαπάνες; Πώς γίνεται, εν πάση περιπτώσει, να έχει σπουδάσει στο Χάρβαρντ και παρ’ όλα αυτά να έχει μείνει τόσο Καλαμάτα; Αυτά είναι ερωτήματα για την περίπτωση του Αντώνη Σαμαρά, που πάντα με απασχολούσαν και στα οποία δεν μπορούσα να βρω τις απαντήσεις. Ωσπου χθες, ξαφνικά, εκεί όπου κοιτούσα τις φωτογραφίες της επικαιρότητας, είδα την απάντηση σε μία από αυτές! Εδειχνε τον πρόεδρο της Ν. Δ. να συζητεί με μια παρέα νέων σε ένα καφενείο της Χίου. Τότε συνειδητοποίησα ότι, κάθε φορά που επισκέπτεται μια πόλη, τον βλέπω πάντα στις φωτογραφίες να ακούει -σύννους και περίφροντις- τις απόψεις που του εκφράζουν διάφοροι νεαροί, οι οποίοι, σε ώρες εργάσιμες, λιάζονται στην καφετέρια με τη φραπεδιά στο χέρι! Ετσι εξηγείται, λοιπόν, η προσκόλλησή του στον πολιτικό λόγο του αδιέξοδου, καφενειακού λαϊκισμού...
Αναρτήσεις
