Η Ν.Δ. αποφάσισε να πολιτικοποιήσει τις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Καλεί τους εκλογείς να «καταψηφίσουν το Μνημόνιο», επιλέγοντας τους υποψηφίους της και τη δική της «εναλλακτική πρόταση, για την έξοδο από την κρίση». Δεν θα σταθούμε στο ανορθόδοξο οι δημοτικοί και περιφερειακοί άρχοντες να αναδεικνύονται με καθαρώς πολιτικο-κομματικά κριτήρια και όχι ως εκπρόσωποι της τοπικής κοινωνίας και διαχειριστές των προβλημάτων της. Διότι τούτο έχει συμβεί πολλές φορές, με την επίκληση (πάντοτε) εκτάκτων συνθηκών και κρισίμων διλημμάτων. Κάτι που κάνει σήμερα και ο κ. Σαμαράς, διακηρύσσοντας ότι: «Την ώρα της πιο ανελέητης λιτότητας, όπου κόβονται συντάξεις, τσεκουρώνονται μισθοί, μαγαζιά κατεβάζουν ρολά, τα νοικοκυριά είναι σε απόγνωση, η ανεργία εκτινάσσεται στα ύψη και οι μικρομεσαίες και οι μεγάλες επιχειρήσεις βρίσκονται στα όρια της απελπισίας, ο λαός μάς θέλει δίπλα του».
Θα αναφερθούμε μόνον στο ενδεχόμενο...
το προσκλητήριο Σαμαρά να έχει παλλαϊκή απήχηση και η Ν.Δ. να επιτύχει έναν εκλογικό θρίαμβο στην αναμέτρηση της 7ης Νοεμβρίου. (Αλλωστε την παραπάνω διεκτραγώδηση της σημερινής καταστάσεως όλοι τη γνωρίζουμε και οι περισσότεροι τη βιώνουμε). Τι θα πράξει, λοιπόν, στην περίπτωση αυτή ο αρχηγός της Ν.Δ.; Το λογικό είναι να αξιώσει άμεση προσφυγή στις κάλπες, με το αιτιολογικό ότι το ΠΑΣΟΚ απώλεσε τη λαϊκή εμπιστοσύνη. Ωστόσο, ο ίδιος, μόλις προ 15νθημέρου στη Θεσσαλονίκη, απέκλεισε το ενδεχόμενο αυτό. Σε ερώτηση αν επιζητεί πρόωρες εκλογές απήντησε: «Δεν θέλω να μπούμε σε μια πρόωρη, ανώφελη πολιτική διαμάχη όταν η κυβέρνηση και φρέσκια εντολή έχει και είναι ταυτόχρονα θωρακισμένη με μια ισχυρή πλειοψηφία. Είμαι υπεύθυνος, εγώ δεν είμαι Παπανδρέου. Σε ώρες μεγάλης κρίσης κοιτάζω τον τόπο μου. Δεν με ενδιαφέρει να γίνω πρωθυπουργός για ένα φεγγάρι».
Ομως, η δήλωση αυτή είναι έκδηλα αντιφατική με το καίριο εκλογικό δίλημμα που θέτει ο ίδιος, καλώντας τους ψηφοφόρους να επιλέξουν μεταξύ «του βρόχου» του Μνημονίου και «της σωτήριας» εναλλακτικής πρότασης της Ν.Δ. Πώς και γιατί ο κ. Σαμαράς θα αγνοήσει την τυχόν βούληση μιας μεγάλης πλειοψηφίας να απαλλαγεί αμέσως από το Μνημόνιο και όχι να περιμένει τις μετά τριετίαν βουλευτικές εκλογές; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι μία και μόνη. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. γνωρίζει (όπως και όλοι μας) ότι οι εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση προσφέρονται, συνήθως, για την εκδήλωση δυσαρέσκειας έναντι της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής. Τούτο, όμως, κάθε άλλο παρά συνιστά έκφραση εμπιστοσύνης προς τον αντίπαλο. Ιδίως όταν ο δεύτερος «έχει φρέσκια εντολή και διαθέτει μια ισχυρή πλειοψηφία», όπως παραδέχεται ο κ. Σαμαράς. Συνεπώς, τι μπορεί να επιδιώκει ο ίδιος από ένα «νικηφόρο» αποτέλεσμα στις 7 Νοεμβρίου; Φυσικά, την κατάδειξη της λαϊκής δυσφορίας για το Μνημόνιο και τη συνακόλουθη φθορά της σημερινής κυβερνήσεως. Ταυτόχρονα, όμως, η τακτική αυτή αποδυναμώνει τον φορέα της εξουσίας στην εφαρμογή του προγράμματός του, χωρίς η αξιωματική αντιπολίτευση να είναι έτοιμη ή να τολμά την άμεση εφαρμογή της «εναλλακτικής της πρότασης», με την απαίτηση προώρων εκλογών.
- Με συγχωρείτε κ. Σαμαρά. Αλλά η τακτική σας αυτή, εκτός των άλλων, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πρόσφατη διαβεβαίωσή σας: «Είμαι υπεύθυνος, εγώ δεν είμαι Παπανδρέου»…
Αναρτήσεις
