Συνακόλουθα οι εκλογές της Τ.Α. μετατράπηκαν από την ΝΔ και την δογματική Αριστερά σε αντιμνημονιακή σταυροφορία. Έκπληκτοι οι εταίροι μας παρακολουθούν ειδικά τη ΝΔ να επιχειρεί να «απονομιμοποιήσει», μέσω των αυτοδιοικητικών εκλογών, το μνημόνιο, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στη χώρα, τόσο στο εσωτερικό όσο και το εξωτερικό. Διότι αν υπάρξει έντονη ψήφος διαμαρτυρίας η δεξιο-αριστερή αντιπολίτευση θα ζητήσει την μη εφαρμογή του μνημονίου!
Έτσι οι εξελίξεις κατέστησαν αλυσιδωτές. Ο Γιώργος Παπανδρέου δυστυχώς σήκωσε το γάντι της πολιτικοποίησης των εκλογών, φοβούμενος ότι:...
Πρώτον, εάν καταγραφεί υψηλό ποσοστό ψήφου διαμαρτυρίας στις εκλογές της Τ.Α., την επομένη, κάθε αναγκαίο (και δυσάρεστο) οικονομικό μέτρο θα καταγγέλλεται από την δεξιο-αριστερή αντιπολίτευση ως αντίθετο στη «λαϊκή βούληση». Δεύτερον, θα πυροδοτηθούν πρόσθετες και πιο ακραίες κοινωνικές αντιδράσεις. Τρίτον, σε συνθήκες αποσταθεροποίησης θα πληγεί η αξιοπιστία της χώρας, τόσο στην Ε.Ε., και κυρίως στις αγορές. Έτσι ανασύρθηκε άκομψα η «απειλή» πρόωρων εκλογών. Ενώ άνευ σοβαρού λόγου σπαταλήθηκε από τον Πρωθυπουργό το όπλο της διακαναλικής συνέντευξης.
Από την άλλη πλευρά, παρά την επιφανειακή εντύπωση ότι ο Σαμαράς με τον λαϊκισμό του “έσυρε” τον Παπανδρέου στο “γήπεδό” του, η πραγματικότητα είναι πως η ΝΔ, στρατηγικά, έχει καταστρέψει η ίδια την «κυβερνητική αξιοπιστία» της. Έχει υπονομεύσει το μόνο όχημα που θα μπορούσε να την επαναφέρει στην εξουσία. Άρα προσφέρει ένα πιο μακροχρόνιο δώρο στο ΠΑΣΟΚ, την ώρα που βραχυχρόνια διαταράσσει με λαϊκισμούς το τοπίο. Η ΝΔ του Σαμαρά καταφεύγει λοιπόν σε αντικυβερνητική καταστροφολογία, χωρίς να δημιουργεί «δικό της» ρεύμα. Άλλωστε η αντικυβερνητική ψήφος που διαφαίνεται πως θα εκφρασθεί, θα είναι σε συντριπτικό ποσοστό – ειδικά στο Λεκανοπέδιο – κεντροαριστερή, με αιχμή του δόρατος τον Δημαρά (έναν πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ) και όχι τον Κικίλια, που μοιάζει να βυθίζεται αύτανδρος.
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο: Η αντικυβερνητική ψήφος προς υποψηφίους «τύπου Δημαρά» (δηλαδή αντάρτες) δεν είναι συνειδητά αντιμνημονιακή, αλλά απλώς μια ψήφος διαμαρτυρίας. Μια συνειδητά αντιμνημονιακή ψήφος θα κατευθύνονταν, ως πανίσχυρο ρεύμα, προς τα αντιμνημονιακά κόμματα. Μάλιστα εάν οι ψηφοφόροι ήθελαν να πλήξουν καίρια το ΠΑΣΟΚ θα ψήφιζαν τον Υποψήφιο της ΝΔ! Τίποτα από αυτά όμως δεν συμβαίνει.
Άλλωστε μεταξύ Σγουρού και Κικίλια, προηγείται άνετα ο Σγουρός. Ενώ επίσης η κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ όταν τίθεται θέμα εθνικών εκλογών είναι απόλυτη. Διότι η εικόνα της ΝΔ βρίσκεται στο ναδήρ. Γι’ αυτό τις ημέρες αυτές, ενώ ο Σαμαράς κορυφώνει την αντικυβερνητική του ρητορική, παράλληλα διαβεβαιώνει περιδεής πως δεν ζητά εθνικές εκλογές! Αυτές όμως, «λογικά», θα έπρεπε να τις απαιτεί, στα πλαίσια του αντιμνημονιακού μένους του.
Όλα τα παραπάνω φωτίζουν ευρύτερες και βαθύτερες πολιτικές παθογένειες στη χώρα. Οι αντιπολιτεύσεις υπήρξαν άλλωστε πάντα «περιορισμένης ευθύνης». Όμως τώρα ανάλογες συμπεριφορές, σε τόσο κρίσιμες ώρες για τον τόπο, είναι απαράδεκτες. Η σημερινή ΝΔ αποδεικνύεται, υπό τις περιστάσεις, η πιο ανεύθυνη αντιπολίτευση της μεταπολιτευτικής περιόδου.
Όμως απέναντι στην πραγματικότητα αυτή η κυβέρνηση οφείλει να αντιδράσει νηφάλια απέναντι σε ένα διαχειρίσημο εκλογικό αποτέλεσμα που λογικά θα προκύψει. Οι ώρες είναι κρίσιμες, ενώ το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα είναι πρόωρες εκλογές. Απέναντι στην αποσταθεροποίηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης η κυβέρνηση επιβάλλεται, ως πολιτικά κυρίαρχη να διατηρήσει με αυτοπεποίθηση την σταθερή πορεία για την σωτηρία του τόπου.
Αναρτήσεις
