Οι οικολογικές ανησυχίες του Γιωργάκη για τον Αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη -ενθυμείσθε;- είχαν από καιρό συναντηθεί με ανάλογες ευαισθησίες του Βούλγαρου Πρωθυπουργού, κ. Μπορίσοφ. Ο οποίος, παρ' ότι αμερικανόφιλος, συγγνώμην αμερικανόδουλος, τώρα με το άγος της ΒΡ, αισθάνεται δικαιωμένος. Πράγματι, η Θράκη μας σώθηκε...
Οταν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ -πλην τριών γενναίων- ψήφιζαν μαζί με τους πατριδοκάπηλους του ΛΑΟΣ και την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη το Μνημόνιο, είναι πιθανόν ορισμένοι απ' αυτούς να μην ήξεραν τι ψήφιζαν -ίσως κι όλοι.
Οσον ασυγχώρητο κι αν είναι αυτό, γέγονε. Τώρα όμως, όλοι γνωρίζουν τι ψηφίζουν ψηφίζοντας τα ασφαλιστικά (και εν σχέσει με τα εργασιακά).
Περί τούτου, δυο ιστορίες απ' την αρχαιότητα (που άλλοι εξιδανικεύουν, συνήθως όσοι ξέρουν για αυτήν λίγα, κι άλλοι που ξέρουν ακόμα λιγότερα κατηγορούν για αρχαιολαγνεία και προγονοπληξία κάθε αναφορά σε αυτήν) -δυο ιστορίες λοιπόν απ' την αρχαία- την κλασική Αθήνα της δημοκρατίας -που είναι μάλλον χρήσιμες. Η πρώτη αφορά στη λογοδοσία. Κάθε πολίτης που γινόταν ενιαύσιος άρχοντας, είτε με ψηφοφορία είτε με κλήρωση, στο τέλος της θητείας του, όταν παρέδιδε το αξίωμά του, ήταν υποχρεωμένος να λογοδοτήσει για τα πεπραγμένα του εν σχέσει με το δημόσιο συμφέρον, ακόμα κι αν ουδείς πολίτης τον είχε εγκαλέσει για οτιδήποτε.
Το δεύτερον. Αν στην πόλη συνέβαινε φόνος, δεν δικαζόταν αμέσως μόνον (εφόσον είχε συλληφθεί) ο φονιάς, αλλά και το εργαλείο του φόνου.
Ακόμα κι αν ο φονιάς παρέμενε ασύλληπτος, αλλά το εργαλείο του φόνου είχε βρεθεί, αυτό δικαζόταν αυθωρεί και παραχρήμα, διότι μίαινε την πόλη, αμαύρωνε τη φήμη της και δυσαρεστούσε τους θεούς που την προστάτευαν.
Ετσι, σε γρήγορη (για να απομακρυνθεί όσο το δυνατόν νωρίτερα το μίασμα) δημόσια συνεδρία, το μιαρό αντικείμενο εξοριζόταν (συνήθως το πόντιζαν στα ανοιχτά του Φαλήρου) και οι πολίτες που είχαν έρθει σε επαφή μαζί του έκαναν τους αναγκαίους καθαρμούς για να μη μολύνουν και τους υπόλοιπους.
Οσοι λοιπόν βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ως άλλα απλά εργαλεία του «φόνου», δηλαδή μιας πολιτικής που σκοτώνει την εργασία και το ασφαλιστικό σύστημα, υπερψηφίσουν το έγκλημα (ανεξαρτήτως της συνείδησής τους) δεν σημαίνει ότι δεν έχουν την ίδια ευθύνη με τον φονιά.
Οπως επίσης, το γεγονός ότι δεν είναι υποχρεωμένοι να λογοδοτούν, αλλά απλώς να επιδιώκουν την επανεκλογή τους, δεν σημαίνει ότι η Υβρις δεν επιφέρει τη Νέμεση. Ούτε ότι τα άδικα χέρια δεν συναντούν πάντα τα επίχειρα που τους αξίζουν...
Αναρτήσεις
