Στο θέμα του πληθωρισμού, η κυρία Κατσέλη έχει μεγαλύτερο δίκαιο από τον κύριο Παπακωνσταντίνου: φταίνε οι φόροι. Oμως, η υπουργός Οικονομίας (Βιομηχανίας, Ανταγωνιστικότητας, Ναυτιλίας, Εμπορίου, Επενδύσεων, ΕΣΠΑ, Τεχνολογίας κ. λπ.) έχει σοβαρότατες ευθύνες όταν αρνείται να συνεισφέρει στη μάχη του υπουργού Μνημονίου (και Οικονομικών). Τελικά, ο μόνος υπουργός της κυβέρνησης Παπανδρέου που συναρμολόγησε τα δύο πιο αποτελεσματικά όπλα εναντίον του πληθωρισμού είναι ο Ανδρέας Λοβέρδος, υπουργός Εργασίας. Με το νέο ασφαλιστικό περιορίζει μακροχρόνια την κρατική δαπάνη. Με τις πρώτες διατάξεις για το νέο εργασιακά πλαίσιο συγκρατεί το κόστος εργασίας, διευκολύνει την απασχόληση και προσφέρει αναχώματα στην άγρια επέκταση της ανεργίας.
Η πρώτη σοβαρή ήττα των «Σωτήρων» ήταν η υπερήφανη μετακύλιση στις τιμές καταναλωτή, που πέτυχε η περήφανη ελληνική επιχειρηματικότητα, όλων των φόρων τους οποίους με θαυμαστή επιμονή περνάει η κυβέρνηση τους πέντε από τους οκτώ μήνες που διαχειρίζεται τα δημόσια οικονομικά. Ο ιδιωτικός τομέας χωρίζεται σε δύο κύριους χώρους: εκείνον που είναι εκτεθειμένος στον διεθνή ανταγωνισμό και τον «εθνικό». Ετσι, όμως, οι ανοιχτές στον ανταγωνισμό μονάδες υπόκεινται σε διπλή πίεση: στη φορολογική μανία του κ. Παπακωνσταντίνου, αλλά και στην ζεμαν-φουτίστικη συμπεριφορά των «ελληνικών» μεσολαβητικών επιχειρήσεων. Διαβάστε την ομολογία του Ταμείου: «Υποεκτιμήσαμε πλήρως τις επιπτώσεις της έμμεσης φορολογίας στον πληθωρισμό και οφείλουμε να αναθεωρήσουμε τις προβλέψεις μας για τον πληθωρισμό στην επόμενη έκθεση προόδου. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι κάποιο τμήμα των επιπτώσεων από την άνοδο των φόρων απορροφήθηκε με τη συρρίκνωση των περιθωρίων (κέρδους) στις τιμές, γεγονός που αναδεικνύει τις ακαμψίες της αγοράς».
Κατά κανόνα, από τότε που μπήκαμε στην Eυρωζώνη, οι τιμές “μας” έτρεχαν δύο ή και τρεις φορές ταχύτερα από εκείνες της Eυρωζώνης. Κάπως έτσι εμπεδώθηκε η πεποίθηση ότι ζούμε στην ακριβότερη χώρα της Ευρώπης. Τυχαίο; Δεν νομίζω; (sic!) Λίγο πριν περάσουμε στο 2008, η απόσταση μεταξύ πληθωρισμού Ελλάδας και ευρωζωνικού είχε περιοριστεί στο ελάχιστο. Τώρα, η Eυρωζώνη κινείται κάτω από 1% κι εμείς περάσαμε το 5%! Συγκεκριμένα, βρισκόμαστε στο 5,2%, ενώ το ΔΝΤ περίμενε 1,9% για το 2010!
Αν δεν συμφωνούσαν οι εκπρόσωποι των συντελεστών παραγωγής στη διατήρηση των αμοιβών στο ονομαστικό επίπεδο στο οποίο διαμορφώθηκαν με την τελευταία αύξηση της παλαιάς συλλογικής σύμβασης, η νέα καταστροφή στην ανταγωνιστικότητα θα ήταν συντριπτική. Αν σήμερα το Ινστιτούτο Εργασίας ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ προβλέπει ανεργία (χωρίς τον φερετζέ!) στο 20%, πόση θα έπρεπε να προβλέψει αν η κοινωνία μας επανελάμβανε το λάθος της προηγούμενης, διετούς, περιόδου των σούπερ πληθωριστικών συμφωνιών;
Πάντως, οι οικονομολόγοι της Alpha Bank παρατηρούν, αντίθετα με την εκτίμηση του Ταμείου, ότι τα περιθώρια κέρδους στις μεγάλες επιχειρήσεις ήταν ήδη χαμηλά και η προηγηθείσα περίοδος ύφεσης υποχρέωσε σε περαιτέρω συρρίκνωσή τους «ιδιαίτερα σε εκείνους που παρατηρείται μεγάλη πτώση της ζήτησης». Επομένως, η μόνη λύση είναι να περιορίσει το κράτος τους φόρους του. Σε κάθε περίπτωση, και του χρόνου, ο ελληνικός πληθωρισμός θα είναι η πρώτη ήττα του Μνημονίου!
(πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
Αναρτήσεις
