Εδώ και τρεις μήνες έχω την αίσθηση κάποιες στιγμές, ότι με έχουν βάλει με το ζόρι να παρακολουθώ διάφορους πολιτικούς
«κλόουν» και
«ζογκλέρ» σε ένα «τσίρκο» της κακιάς συμφοράς. Και το θέμα είναι ότι τα
«αστεία» που κάνουν προκαλούν θλίψη αντί για χαρά και τα
«ακροβατικά»
είναι επικίνδυνα για τους θεατές. Αφήνω στην άκρη τις χαοτικές δηλώσεις
υπουργών και στελεχών της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ , γιατί πλέον
εθιστήκαμε ως κοινωνία στην απόλυτη σύγχυση και παράνοια. Στην ευτέλεια
με τους οβελίες στα στρατόπεδα και τα τσάμικα στις παρελάσεις.
Στο μόνο που ελπίζω είναι στη λογική του πρωθυπουργού και του στενού «πυρήνα» του,
αλλά και στην επικράτηση των ψύχραιμων απόψεων στο ευρωπαικό ιερατείο.
Κατά τα άλλα αφήνω τον χρόνο να αποδείξει την αλήθεια, με βάση «το παράδοξο της γάτας του Σρέντιγκερ«. Υπενθυμίζω ότι το 1935