Ιδεολογικός αχταρμάς...του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Εξοργίζουν οι δηλώσεις Βορίδη ανεξάρτητα από προθέσεις και συγκυρίες. Ποιο είναι το νόημα εκφράσεων του είδους: «Δεν πρόκειται να τους αφήσουμε (εννοεί, τους Αριστερούς να πάρουν την εξουσία) ό,τι κι αν πρέπει να κάνουμε»; Αν επιλέξει ο ελληνικός λαός την Αριστερά ποιός έχει το ανάστημα, το θράσος η τα μέσα για να το αποτρέψει; Επιμένει επίσης ο υποψήφιος της ΝΔ πως η σύγκρουση της Κυριακής είναι καθαρά ιδεολογική. 

Αυτό όμως που δείχνει να λησμονεί ο κ. Βορίδης είναι πως η σημερινή Νέα Δημοκρατία είναι που άνοιξε τον δρόμο διάπλατα για την επέλαση του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία. εγκαταλείποντας τις δικές της ιδεολογικές αρχές και επιλέγοντας πολιτικές διάλυσης του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας, περιφρόνησης των ελεύθερων αγορών και δήμευσης της ιδιωτικής ιδιοκτησίας. Η ΝΔ διακρίθηκε για την επιλογή πολιτικών σοσιαλδημοκρατικών και κρατικο-παρεμβατικών κι όχι επειδή υπεραμύνθηκε κάποιας δήθεν φιλελεύθερης ιδεολογικής καθαρότητας.

Θλιβερότερες είναι οι πολιτικές παρεμβάσεις του έτερου μέλους της συγκυβέρνησης. Ο «προοδευτικός» κ. Βενιζέλος κατηγόρησε το ΠΟΤΑΜΙ πως... στεγάζει ακραιφνείς δεξιούς νεοφιλελεύθερους. 

Κατά την γνώμη του λοιπόν είναι καταδικαστέοι εκείνοι ακριβώς που δεν θέλουν καταιγίδες φόρων, επιθυμούν να εξαφανίσουν την δημόσια γραφειοκρατία και να απαλλάξουν την ελληνική κοινωνία από τις κρατικό αυταρχισμό και την αυθαιρεσία – όπως είναι η πλημμυρίδα Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου με περιφρόνηση της Βουλής, η άνωθεν επιβολή περικοπών σε μισθούς και συντάξεις και η κατάργηση των ελεύθερων διαπραγματεύσεων στις εργασιακές σχέσεις. Η προοδευτικότητα για τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ προφανώς εκφράζεται μέσω της προστασίας του πελατειακού κράτους, των δημόσιων ελλειμμάτων και των συντεχνιών του δημόσιου τομέα. Των ίδιων ακριβώς που έχει δείξει να στηρίζει και η ΝΔ του κ. Βορίδη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται στην εξουσία λόγω των ακραιφνών σχετικών προσπαθειών της ΝΔ και ιδιαίτερα του κ Στουρνάρα. Μπορεί όμως αυτό να κάνει και καλό στον τόπο! Η Αριστερά στην εξουσία θα διαλύσει επί τέλους ορισμένους με πολύ προσπάθεια χτισμένους μύθους. Θα δούμε την αλληλουχία λόγων και έργων. Θα καταλάβουμε τι σημαίνει κατάρρευση λόγω όγκου παροχών. Δεν θα είναι σε θέση κανείς πλέον να κατηγορεί σαν «νεοφιλελεύθερες» τις πολιτικές που επίσημα θα οδηγήσουν την χώρα στην αγκαλιά της διάλυσης – εκτός κι αν οι τότε κυβερνώντες συνειδητοποιήσουν την πραγματικότητα, αποκηρύξουν τις ξεπερασμένες τους ιδεοληψίες κι ακολουθήσουν ορθολογικά μιά πολιτική ανάκαμψης μέσω προσέγγισης επιλογών οικονομίας της αγοράς.