Σκέψεις ενός νέου γιατρού... του Γ.Νάσιου

Μοιράζομαι τις σκέψεις μου μαζί σας, σαν νέος ιατρός,εργαζόμενος στο ΕΣΥ,που έχει την "τύχη" μα και την ατυχία συνάμα,να έρχεται καθημερινά τετ-α-τετ με την ανέχεια,την αγωνία και την ταλαιπωρία του απλού πολίτη.Η φυση της δουλειάς μας τέτοια που είμαστε από τους πρώτους που ζουν από κοντά το μέγεθος της κρίσης που μαστίζει τον Έλληνα σήμερα.Και μάλιστα,σε φάση της ζωής του που νιώθει τόσο ανήμπορος,τόσο οικονομικά,όσο και ψυχικά μα και σωματικά.Και ψάχνει την υγεία του και την παρηγοριά στο αποσαρθρωμένο,πλέον, σύστημα της Δημόσιας Υγείας.Το ΕΣΥ.Το οποίο νοσεί στον ίδιο βαθμό,όσο και οι ασθενείς που καλείται,με
πενιχρά μεσα,να περιθάλψει.
Με τους λειτουργούς της Υγείας εξαθλιωμένους πια, μισθολογικά, μα και εξοντωμένους σωματικά. Ο φόρτος εργασίας τεράστιος. Το προσωπικό ολιγάριθμο. Οι συνταξιοδοτήσεις και οι παραιτήσεις των παλαιότερων ιατρων του ΕΣΥ, δεν αναπληρώθηκαν ποτε. Και όλο το βαρος πλεον πεφτει στους νεους γιατρους, ειδικευόμενους στην πλειοψηφια τους. Αυτοι ειναι που υποδεχονται τον κοσμο στα Επειγοντα. Αυτοι περιθαλπτουν. Αυτοι ζουν τα εικοσι απο τα τριαντα 24ωρα του μηνα μεσα στα νοσοκομεια. Απληρωτοι, κατάκοποι, μα και με συνειδηση στο λειτουργημα τους. Γιατι σε αυτον τον κλαδο,των ιατρων,που τοσα τους καταμαρτυρουνται(φακελακια,μιζες απο εταιριες κοκ) υπαρχουν και οι νεοι γιατροι, που χωρις κανενα οφελος προσωπικο,περαν του πενιχρου μισθου τους(850 ευρω) προσπαθουν να στεκονται διπλα στον χειμαζόμενο Ελληνα πολιτη. Προσπαθουν να αποκαταστησουν την σχεση ιατρου-ασθενη, που τοσο πολυ διαταραχθηκε τα προηγουμενα χρονια.
Οι περισσοτεροι απο εμας, εχουμε ηδη οικογενειες, μιας και τα χρονια στην αναμονη για την αποκτηση της ειδικοτητας, φτανουν τα χρόνια που χρειαστηκε ο Οδυσσεας για να επιστρεψει στην Ιθακη. Πραγματικοι στυλοβάτες του ΕΣΥ, την ώρα που ο Υπουργός Υγείας συνομιλεί με τον Τούρκο ομόλογό του, με σκοπό να μας στείλει στην \"φίλη\" χώρα να ενισχύσουμε το δικό της συστημα υγείας! Εδω, λέει,είμαστε πολλοί οι γιατροί. Την ώρα που 150 κρεββατια εντατικής παραμένουν ανεκμεταλλευτα λόγω έλλειψης ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. Την ώρα που τα ράντζα έχουν κάνει δυναμικά την επανεμφανισή τους. Και όταν μετα απο καθυστέρηση 5 έως και 15 μηνών,ζητάμε τα αναγκαία, για την επιβίωσή μας, δεδουλευμένα μας χρήματα, μας παραπέμπουν στις...καλένδες. Θα μπορούσα να γράφω για ημέρες ολόκληρες, σχετικά με τα προβλήματα των νέων γιατρών και της Δημόσιας Υγείας. Άλλα μεγάλα και δισεπίλυτα. Άλλα πάλι απλά,αλλά χωρίς καμία πολιτική βούληση ώστε να επιλυθούν.
Δυστυχώς η "μνημονιακή" Ελλάδα, δεν ενδιαφέρεται για τον Έλληνα. Λίγοι έχουν την παρρησία να ορθώσουν ανάστημα και να έχουν λόγο αληθινό.

Με εκτίμηση,

Γιάννης Α. Νάσιος

Ωτορινολαρυγγολογος