Όταν πριν από λίγους μήνες ο 59χρονος Ζαν
Κλοντ Γιουνκέρ εγκατέλειπε, μετά από 8 χρόνια, το τιμόνι της προεδρίας
του Eurogroup και τον διαδεχόταν ο 46χρονος Ολλανδός Υπουργός
Οικονομικών με το δύσκολο επίθετο Γερούν Ντάισελμπλουμ, η αμερικανική
εφημερίδα Washington Post είχε σχολιάσει ότι ο Χέρμαν Βάν Ρομπάι και η
Κάθριν Άστον είναι κινηματογραφικοί αστέρες μπροστά του και πως σε
καμία περίπτωση αυτός ο πολιτικός δεν θα μπορούσε να ταράξει τα νερά.Ήταν τοις πάσι γνωστό ότι παρά τις αντιρρήσεις του νότου, η Ισπανία
είχε αντιταχθεί σφόδρα στην υποψηφιότητα Νταίσελμπλουμ, ο Ολλανδός
υπουργός με σπουδές στην αγροτική πολιτική (!) ανέλαβε τη θέση χωρίς
κανέναν ανθυποψήφιο απέναντί του (!) και αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι εκπροσωπούσε τη σωστή χώρα, το σωστό κόμμα, τη σωστή στιγμή. Η Ολλανδία, με την άριστη βαθμολογία από τους Οίκους Αξιολόγησης και την προσήλωσή της στη δημοσιονομική πειθαρχία, ήταν και παραμένει από τους στενούς «δορυφόρους» του Βερολίνου. Ως μέλος Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, αν και περισσότερο φιλελεύθερος στις απόψεις του, ο Ντάισελμπλουμ ήταν αποδεκτός και από τη σοσιαλιστική ηγεσία της Γαλλίας.
Εδώ και δυο μέρες, όμως, και με αφορμή την περιπέτεια της Κύπρου το όνομά του έχει ακουστεί τόσες φορές που, πλέον, το προφέρουμε χωρίς σαρδάμ… Αφού με την αρχική του δήλωση περί μοντέλου της Κύπρου, που θα μπορούσε να εφαρμοστεί και σε άλλες χώρες, κατακρήμνισε τις χρηματοπιστωτικές αγορές και παρά το ανασκευαστικό του tweet, επανήλθε και πάλι υποστηρίζοντας ότι στις τραπεζικές διασώσεις εφεξής θα θίγονται και οι καταθέτες…
Όσοι μίλησαν αρχικά για απειρία και αγαρμποσύνη ενός αρχάριου μάλλον προβληματίζονται σήμερα, καθώς παρά τις έντονες αντιδράσεις Γαλλίας και Ισπανίας για ενδεχόμενο κούρεμα καταθέσεων και σε άλλες χώρες πλην Κύπρου ( χθες μετά από πολύ καιρό εμφανίστηκε ο Φρανσουα Ολάντ!) τόσο η εκπρόσωπος του επιτρόπου Μισέλ Μπαρνιέ όσο και ο κορυφαίος σύμβουλος του Βόλφγκαγκ Σόιμπλε, Κλεμενς Φούστ ,υπερθεμάτισαν υπέρ της ανάληψης ευθυνών που θα πρέπει να αναλαμβάνουν οι καταθέτες όταν αυτό απαιτείται…. Οι φωνές που αυξάνονται και από τα δύο στρατόπεδα κάνουν κάποιους να αναρωτιούνται αν, τελικά, «Ο Ντάισελμπλουμ είναι επικίνδυνα ειλικρινής ή ειλικρινά επικίνδυνος;»
Σε κάθε περίπτωση, η εικόνα του ψυχρού Ολλανδού που εξελέγη βουλευτής στη χώρα του το 2000, στηρίζοντας την καριέρα του στο να κριτικάρει το σεξ και τη βία στα βιντεοπαιχνίδια (!) με συνεντεύξεις του στην ολλανδική τηλεόραση, μας κάνει (αν μη τι άλλο τουλάχιστον) εμάς του Νότου να «νοσταλγούμε» τον Ζαν Κλόντ που, τουλάχιστον, ήταν γνώστης της πολιτικής εξισορρόπησης ανάμεσα στο Βορρά και το Νότο και διέθετε έναν συμβιβαστικό τρόπο που μπορούσε να αμβλύνει τις γωνίες και να μην διχάσει περαιτέρω την Ευρώπη….
« Απασφάλισε», βέβαια, λίγο περισσότερο όταν αποχώρησε από το Eurogroup κάνοντας λόγο για « ρίσκο κοινωνικής επανάστασης» στην Ευρώπη αν συνεχιστούν τα μέτρα λιτότητας, δείχνοντας προς τις πολιτικές της Γερμανίας…. Αργά για να γίνει η « φωνή» της Ευρώπης, τουλάχιστον ωστόσο ακούγεται…..
“When it becomes serious you have to lie” παραδέχθηκε μετά από μια Σύνοδο Κορυφής τον Απρίλιο του 2011 ο μακροβιότερος πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, που θρυλείται ότι είναι και ο μοναδικός κατέχων υψηλό αξίωμα στην Ευρώπη με λίγες… ανθρώπινες αδυναμίες ( από τους ελάχιστους καπνιστές και από εκείνους που δεν έπιναν μόνο χυμό λεμόνι στις ατελείωτες συνεδριάσεις) που τον έκαναν πιο συμπαθή στο δικό μας μεσογειακό ταμπεραμέντο…
Σήμερα τα πράγματα είναι, χωρίς αμφιβολία, σοβαρότερα από ποτέ…
Αναρτήσεις
