Αφαιρέθηκε η άδεια του ιατρού καρδιολόγου Mark Midei στην Αμερική γιατί εμφύτευε stents χωρίς να εφαρμόζει τις αυστηρές επιστημονικές οδηγίες. είναι η μόνη αναπτυγμένη χώρα όπου ο ιατρός πληρώνεται κατά πράξη και έτσι δημιουργούνται αρνητικά κίνητρα για να παρανομούν οι ιατροί. Βλέπετε στην Αμερική δεν υπάρχουν υπερτιμολογήσεις και μαύρο χρήμα κάτω από το τραπέζι, όπως δυστυχώς συμβαίνει στη χώρα μας. Ομως το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Στο ίδιο άρθρο αναγράφεται ότι από το 2007 που δημοσιεύθηκε η μεγάλη μελέτη Courage και που απέδειξε ότι η εμφύτευση του stent (μπαλόνι) στον ασθενή χωρίς συμπτώματα ή ακόμα και με συμπτώματα τη σταθερή στηθάγχη δεν πλεονεκτεί της φαρμακευτικής θεραπείας, άλλαξε τελείως η αντιμετώπιση των αρρώστων με στεφανιαία νόσο παγκόσμια. Ομως η εμπορευματοποίηση της Υγείας και του αρρώστου είναι παγκόσμιο φαινόμενο γι' αυτό και η μάχη πρέπει να είναι διαρκής.
Το επίσημο επιστημονικό περιοδικό της Αμερικανικής Ιατρικής Εταιρείας διαπιστώνει (JAMA 2011) ότι περί τις 600.000 αγγειοπλαστικές γίνονται στην Αμερική κάθε χρόνο. Το 70% γίνεται σε αρρώστους που έχουν απόλυτη ένδειξη. Το υπόλοιπο 30% είτε είχαν αμφίβολη ένδειξη ή καθόλου ένδειξη. Στην Αμερική εμφυτεύονται 1,7 κατά μέσο όρο δηλαδή δύο 2 stents κατά ασθενή, ενώ για την Ελλάδα δεν υπάρχουν δεδομένα ούτε πόσα stents εμφυτεύονται ούτε ποια είναι η τύχη των αρρώστων. Υπάρχουν άρρωστοι που ζουν ακόμα με εμφυτευμένα 6-7 stents.
Σήμερα η στεφανιαία νόσος, εάν ο γιατρός τηρεί πιστά τις κατευθυντήριες οδηγίες, είναι μάλλον καλοήθης νόσος όταν αντιμετωπίζεται σωστά. Με την εφαρμογή της ενδεδειγμένης πρωτογενούς και δευτερογενούς πρόληψης, με τις σύγχρονες θεραπείες, τα εμφράγματα και οι θάνατοι ελαττώνονται συνεχώς. Οι στενώσεις (βουλώματα των αρτηριών) σπανίως δημιουργούν σταθερή στηθάγχη. Και αυτό γιατί παράλληλα με την προοδευτικά αύξηση της στένωσης (βούλωμα) δημιουργείται η παράπλευρη κυκλοφορία δηλαδή το φυσικό bypass. Ετσι δεν αποτελεί πια έκπληξη για το γιατρό να βλέπει έναν άρρωστο με πολλαπλές στενώσεις (βουλώματα) σε όλες τις στεφανιαίες αρτηρίες και να έχει test κοπώσεως τελείως αρνητικό η ελάχιστα θετικό. Να τρέχει δηλαδή ο άρρωστος, να ανεβαίνει βουνά και ανηφόρες χωρίς να παρουσιάζει κανένα σύμπτωμα. Αντίθετα, όταν σπάσει μια μικρή πλάκα, που πολλές φορές δύσκολα γίνεται αντιληπτή ακόμα και με την κλασική στεφανιογραφία, ο άρρωστος μπορεί να πάθει το οτιδήποτε, δηλαδή ένα μεγάλο έμφραγμα με τις επιπλοκές του ή ακόμα και αιφνίδιο θάνατο χωρίς να έχει κανένα προειδοποιητικό σύμπτωμα. Ετσι εξηγείται γιατί ένας άρρωστος που παθαίνει έμφραγμα ανακαλύπτει ότι έχει στενώσεις σε όλες του τις αρτηρίες χωρίς ποτέ να αισθανθεί τίποτα.
Σήμερα δηλαδή με απλά και καθαρά λόγια η απόλυτη ένδειξη εμφύτευσης ενός stent είναι είτε το εξελισσόμενο έμφραγμα ή η προεμφραγματική στηθάγχη (ασταθής). Ακόμα και εάν ο γιατρός ανοίξει μία αρτηρία ύστερα από ένα οξύ έμφραγμα δεν επιτρέπεται να εμφυτεύσει ένα άλλο stent σε μια διπλανή αρτηρία που παρουσιάζει ασυμπτωματική στένωση. Αυτή είναι η πραγματικότητα εάν ο γιατρός λάβει υπ'οψιν τις κατευθυντήριες οδηγίες όλων των Επιστημονικών Εταιρειών.
Τέλος το άρθρο του JAMA καταλήγει ότι θα πρέπει να ελέγχονται δειγματοληπτικά όλα τα ιστορικά των αρρώστων στους οποίους εμφυτεύονται stents και να επιβάλλονται κυρώσεις και στους γιατρούς και τις κλινικές που κινούνται εκτός του Ιπποκρατικού όρκου και των κατευθυντήριων οδηγιών.
Το πρόβλημα με απλά λόγια δεν είναι θεωρητικό. Είναι τελείως πρακτικό. Ο άρρωστος στον οποίο εμφυτεύθηκε ένα stent δεν κινδυνεύει μόνο από την τυχόν θρόμβωση του stent, κινδυνεύει κυρίως από σοβαρές αιμορραγίες που μπορούν να του προκαλέσουν τα αντιαιμοπεταλιακά φάρμακα που παίρνει για να μη θρομβώνεται το αίμα του. Αιμορραγίες που μπορεί να προέρχονται όχι μόνο από παθολογικές αιτίες, αλλά ακόμα και από τροχαία ατυχήματα και τραυματισμούς.
Είναι κατά συνέπεια καιρός οι Ιατρικές Εταιρείες και το υπουργείο να αφυπνιστούν για να μάθουν τι ακριβώς συμβαίνει στη χώρα.
Η στήλη αυτή από χρόνια υποστηρίζει παντού σε ελληνικά καρδιολογικά περιοδικά και συνέδρια αυτά που σήμερα η Παγκόσμια Ιατρική Κοινότητα κλασικά αποδέχεται. Ομως δυστυχώς διαπιστώνει ότι πολύ λίγα πράγματα έχουν επιτευχθεί μέχρι σήμερα στον τομέα αυτό.
Μήπως το υπουργείο Υγείας πρέπει τώρα να αντιδράσει;
Αναρτήσεις
