Η ανεργία είναι παγκόσμιο φαινόμενο, το οποίο έχει πάρει πλέον τεράστιες διαστάσεις και μαστίζει όχι μόνο τη χώρα μας αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη. Η ανεργία είναι ένας σοβαρός ψυχοκοινωνικός παράγοντας ο οποίος δημιουργεί έντονο άγχος, καθώς και άλλες συναισθηματικές διαταραχές.
Η εργασία δεν είναι μόνο πηγή οικονομικής συντήρησης του ατόμου, αλλά αποτελεί και κινητήρια δύναμη ευχαρίστησης, δομεί την αυτοεκτίμησή του και αυξάνει την παραγωγικότητά του. Η ανεργία διεγείρει ποικίλα συναισθήματα στο άτομο, όπως: απογοήτευση, θυμός, θλίψη, ανησυχία, πικρία, απελπισία, αίσθηση ανικανότητας συντήρησης του εαυτού αλλά και της οικογένειάς του, φόβο (πού θα βρει αλλού εργασία ή αν θα τον απολύσουν εκ νέου), καθώς και κατάθλιψη, η οποία σε μερικές περιπτώσεις συνοδεύεται και απόαυτοκαταστροφική συμπεριφορά και συχνά αυτό μπορεί να αποβεί μοιραίο για τη ζωή του άτομου (να γίνει αυτόχειρας ή να αναζητήσει διέξοδο στο αλκοόλ ή στα ναρκωτικά).
Η μακροχρόνια ανεργία θρυμματίζει την προσωπική ταυτότητα του ατόμου και αποφέρει τεράστιες και δραστικές αλλαγές στην ψυχική του δομή: απάθεια, ευερεθιστότητα, έλλειψη θέλησης και κινήτρου για βελτίωση, έλλειψη ευχαρίστησης και ικανοποίησης, απομόνωση, κλονίζεται η πίστη του και η εμπιστοσύνη στο εαυτό του, με αποτέλεσμα να επηρεάζονται άμεσα οι οικογενειακές και οι κοινωνικές του σχέσεις.
Το έντονο άγχος που βιώνει το άτομο έχει συχνά επιπτώσεις και στη σωματική του υγεία, όπως: έλκος, αρθρίτιδα, υπέρταση, αλλεργίες, καρδιοαγγειακά, αναπνευστικά προβλήματα, βλάβες στο ανοσοποιητικό σύστημα κ.ά.
Ερευνες έχουν δείξει ότι οι γυναίκες, σε σχέση με τους άντρες, λόγω της πληθώρας των ρόλων που αναλαμβάνουν καθημερινά παρουσιάζουν μεγαλύτερα επίπεδα άγχους, κατάθλιψης, καθώς και άλλων συναισθηματικών διαταραχών όταν είναι άνεργες.
Επίσης οι έρευνες αναφέρουν ότι η ηλικία διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στον τρόπο αντιμετώπισης της ανεργίας. Οι μικρότεροι σε ηλικία βιώνουν την ανεργία ως ματαίωση των ελπίδων τους και συνήθως ενεργούν με άγχος ή με βίαιη, επιθετική συμπεριφορά, ενώ οι μεγαλύτεροι θεωρούν την ανεργία απώλεια του κοινωνικού τους υπόβαθρου και ενεργοποιούν πιο ώριμους αμυντικούς μηχανισμούς προκειμένου να διαχειριστούν το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν.
Σημαντικός παράγοντας για την ψυχική ευεξία και ηρεμία του ανέργου είναι η στήριξη, η αναγνώριση και η κατανόηση του προβλήματος από την πλευρά της οικογένειάς του. Το άτομο σ' αυτή τη δύσκολη περίοδο που διανύει έχει την ανάγκη να αισθάνεται ότι το αγαπούν, το σέβονται, ακόμα και όταν αδυνατεί να προσφέρει.
Η συμβουλευτική στήριξη του ανέργου κρίνεται αναγκαία όταν τα συμπτώματα εμμένουν και επηρεάζουν σε μέγιστο βαθμό τη λειτουργικότητά του, τις κοινωνικές και τις οικογενειακές του σχέσεις.
Αυτή η διαδικασία θα βοηθήσει το άτομο να συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα, να επανεκτιμήσει τις προσωπικές του ικανότητες που ενδέχεται να έχει απαξιώσει, να αποδώσει ρεαλιστικά τις αιτίες της αποτυχίας του, να διαχειριστεί με κατάλληλο τρόπο τα αρνητικά και επώδυνα συναισθήματα που εγείρονται κατά τη μακροχρόνια ανεργία, να μάθει νέες και διεκδικητικές και αποτελεσματικές μορφές συμπεριφοράς, οι οποίες θα το βοηθήσουν μέσα στην αγορά εργασίας, και προπαντός να επεξεργαστεί τυχόν βαθύτερες συγκρούσεις.