Νόμοι και δικαστικές αποφάσεις που ποτέ δεν εφαρμόστηκαν για τους πανεπιστημιακούς ιατρούς!

Από το νόμο Παπαδόπουλου 2889/2001 και από το νόμο Ξενογιαννακοπούλου 3868/2010 θα έπρεπε να έχουν κλείσει τα ιδιωτικά ιατρεία των πανεπιστημιακών. Μάλιστα, η προθεσμία βάσει του νόμου Ξενογιαννακοπούλου έληγε στις 31/12/2010, που σημαίνει ότι από την 1η Ιανουαρίου 2011 έπρεπε να ισχύσει ο νόμος, κάτι που δεν έγινε ποτέ.
 Τα παραπάνω είχε επισημάνει ο πρόεδρος των Νοσοκομειακών Γιατρών Δ. Βαρνάβας, όταν τον Ιανουάριο είχε δοθεί παράταση μέχρι τον Απρίλιο για να συζητηθεί εκ νέου το θέμα σε συνεργασία με το υπουργείο Παιδείας ώστε να βρεθεί λύση στο χρόνιο αυτό ζήτημα. Σημειώνεται ότι «εργοδότης» των πανεπιστημιακών είναι το
υπουργείο Παιδείας, καθώς από εκεί πληρώνονται.
Επισημαίνεται ακόμη ότι ο νόμος-πλαίσιο για το πανεπιστήμιο του 1983 προέβλεπε την αποκλειστική απασχόληση των πανεπιστημιακών όμως ουδέποτε ψηφίστηκε προεδρικό διάταγμα για την εφαρμογή του. Μάλιστα, όπως είχε αναφέρει ο κ. Βαρνάβας, πριν από οκτώ χρόνια περίπου είχε εκδοθεί απόφαση του ΣτΕ υπέρ του κλεισίματος των ιδιωτικών ιατρείων των πανεπιστημιακών γιατρών, χωρίς ποτέ όμως να ληφθεί υπόψη από τους αρμοδίους.
Οι συζητήσεις μεταξύ των υπουργείων Παιδείας και Υγείας κατέληξαν στο ότι οι πανεπιστημιακοί γιατροί θα μπορούν να διατηρούν ιδιωτικό ιατρείο, εφόσον όμως καλύπτουν έναν αριθμό ωρών εργασίας στην ολοήμερη λειτουργία των νοσοκομείων.