«Ελλείψεις αφάνταστες. Ειδικά στα βασικά φάρμακα. Τα ράφια είναι άδεια από ασπιρίνη και οινόπνευμα μέχρι και viagra», λένε οι φαρμακοποιοί. Αποδίδουν δε τις ελλείψεις στην κερδοσκοπία των μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών, υποστηρίζοντας ότι εξάγουν τα φάρμακα σε χώρες όπου έχουν υψηλότερες τιμές.
«Από τις γιορτές ξεκίνησαν οι μεγάλες ελλείψεις. Μου ζητάνε φάρμακα και τους διώχνω», απαντά ο φαρμακοποιός Κ. Μπαλάσκας στην οδό Κάρπου του Ν. Κόσμου, εκφράζοντας την αδυναμία του να εξυπηρετήσει τους πελάτες του φαρμακείου. Δείχνει έναν ολόκληρο κατάλογο, στον οποίο σημειώνει τις καθημερινές ελλείψεις: «Με το ζόρι να
βρω ένα madopar για Πάρκινσον. Δεν έχω το ψυχοφάρμακο serοquel, imdur (καρδιολογικό), azathoprin (νευρολογικό), δεν υπάρχουν τρία σπρέι για το αναπνευστικό, αντικαταθλιπτικά (bespar), dilatrend (καρδιολογικά), ινσουλίνες. Δεν βρίσκω οινόπνευμα ούτε viagra για τη στυτική λειτουργία...
Τονίζει ότι ελλείψεις σημειώνονται στα φάρμακα που μειώθηκαν οι τιμές τους. Κι ότι οι φαρμακοποιοί αποδίδουν τις ελλείψεις στις φαρμακευτικές εταιρείες, που προτιμούν να εξάγουν τα φάρμακα κερδίζοντας περισσότερα, παρά να τα διοχετεύουν στην ελληνική αγορά.
«Μεγάλη γκάμα φαρμάκων απουσιάζει από τα φαρμακεία. Δεν μιλάμε για βιταμίνες, αλλά για κύρια φάρμακα. Να μην μπορείς να βρείς πουθενά μια ασπιρίνη... Περίοδο Κατοχής θυμίζουν τα φαρμακεία μας», λέει η φαρμακοποιός Αναστασία Παπαδοπούλου, που το φαρμακείο της στην οδό Καφαντάρη έκλεισε 40 χρόνια λειτουργίας. Δείχνει μια πολυσέλιδη λίστα με τις ελλείψεις του φαρμακείου της: «Ολα αυτά τα φάρμακα ζητούνται και δεν υπάρχουν. Αυτό το μήνα μου έδωσαν δύο κολλύρια xalatan (γλαύκωμα), αλλά χρειάστηκα τουλάχιστον 15! Οι πελάτες τής ζητούν euereas (για το ζάχαρο) και diovan (καρδιολογικό), aricept (Αλτσχάιμερ), που επίσης δεν υπάρχουν.
Ο φαρμακοποιός Γ. Παρθύμος απαντά ότι, με τη μείωση των τιμών ορισμένων φαρμάκων, οι εταιρείες μείωσαν τα κέρδη τους. Θεώρησαν λύση τις εξαγωγές, διότι το κόστος της ασπιρίνης στη χώρα μας ανέρχεται σε 70 λεπτά. Στη Γερμανία το ίδιο κουτάκι κοστίζει 7 ευρώ. Συνεπώς, εξάγοντας το φάρμακο, το ποσοστό κερδοφορίας αγγίζει το 100%. Μεγάλη έλλειψη όμως σημειώνεται και σε φάρμακα ευρείας κατανάλωσης (όπως το madopar), που δεν επιτρέπεται η εξαγωγή τους. Οι φαρμακοποιοί υποθέτουν ότι οι εταιρείες μη διοχετεύοντας αυτά τα φάρμακα στην αγορά ασκούν έμμεση πίεση για αύξηση των τιμών. Θεωρούν λύση την ηλεκτρονική καταγραφή κάθε φαρμάκου που εξάγουν οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες.
«Μήνες έχω να δω ένα κουτάκι ασπιρίνες», απαντά και η φαρμακοποιός Μαρία Κούκου: «Τι να κάνω με το madopar (Πάρκινσον), το οποίο είναι αδύνατον να αντικατασταθεί με άλλο φάρμακο; Καθώς και με τις ινσουλίνες ή τα φάρμακα για την κολίτιδα;
Η ίδια διευκρινίζει ότι «οι εταιρείες βάζουν πλαφόν. Δίνουν για παράδειγμα μόλις τρία κουτάκια το μήνα φάρμακο για το Αλτσχάιμερ. Αλλά στο φαρμακείο χρειάζομαι περισσότερα από επτά. Ντρεπόμαστε όταν έρχονται οι άνθρωποι. Ζούμε με το άγχος. Αύριο περιμένω να έρθει ο τάδε ηλικιωμένος. Να τον στείλω σε άλλο φαρμακείο; Ολοι οι φαρμακοποιοί τις ίδιες ελλείψεις έχουμε...».
Αναρτήσεις
