Προτιμούν την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου για να λυθεί το "Μακεδονικό"
Σε συνάντηση διπλωματών στο Παρίσι, στις 16 Σεπτεμβρίου του 2009, ο διπλωματικός σύμβουλος Jean-David Levitte είναι αισιόδοξος ότι η «νέα και πιο σταθερή κυβέρνηση» στην Ελλάδα θα δώσει μεγαλύτερη ευελιξία ώστε να προωθηθεί μια λύση για την «ελληνομακεδονική» διαμάχη του ονόματος. Εκφράστηκαν, επίσης, ελπίδες η διεθνής κοινότητα να πείσει τη «Μακεδονία» να εγκαταλείψει την ιδέα του δημοψηφίσματος και αντίστοιχα η Ελλάδα να εγκαταλείψει την θέση της για αλλαγή των διαβατηρίων των πολιτών της ΠΓΔΜ.
Ικανοποιημένες οι ΗΠΑ από τον Γ. Παπανδρέου
Σε έγγραφο της 15ης Φεβρουαρίου 2010 περιλαμβάνονται συμπεράσματα Αμερικανών διπλωματικών αξιωματούχων σχετικά για το κυπριακό και την Ελλάδα. Εκεί, αναφέρεται ότι οι ΗΠΑ είναι ευχαριστημένες από την πολιτική του Έλληνα πρωθυπουργού, ο οποίος ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του Ερντογάν για την έναρξη μιας νέας και ειλικρινούς συζήτησης εφ’ όλης της ύλης.
Αναφορικά με το κυπριακό, δυσανασχετούν με την «αυτοικανοποίηση» των Ελληνοκυπρίων για τη στάση τους στις διαπραγματεύσεις: «Ως μέλος της ΕΕ είναι άτρωτοι».
«Προσποιούνται ότι το κυπριακό είναι μια εσωτερική (διμερής) υπόθεση, παρόλο που είναι ένα διεθνές ζήτημα εδώ και 50 χρόνια».
Η τουρκική εξωτερική πολιτική, οι παραβιάσεις και το Κυπριακό
Σε έγγραφο με ημερομηνία 20/1/2010, το νέο δόγμα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής χαρακτηρίζεται από τον τίτλο «μηδενικές προστριβές». Σύμφωνα με την αμερικανική πρεσβεία στην Άγκυρα, παρόλο που υπάρχει η συγκεκριμένη κατεύθυνση, δεν έχει σημειωθεί ιδιαίτερη πρόοδος όσον αφορά στις σχέσεις της Τουρκίας με τους γείτονες.
«Η Κύπρος είναι ακόμα διαιρεμένη (παρά το γεγονός ότι η ευθύνη, όσον αφορά στο σχέδιο Ανάν, βαραίνει τους Ελληνοκύπριους και την ΕΕ). Η ένταση με την Ελλάδα στο Αιγαίο συνεχίζεται».
Οι Τούρκοι εθνικιστές βλέπουν τους χειρισμούς του κυβερνόντος κόμματος του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ειδικά σχετικά με το Βόρειο Ιράκ και την Κύπρο, ως «προδοτικούς της τουρκικής διασποράς».
«Η ‘αρχή των μηδενικών προστριβών’, που ώθησε την Τουρκία να κάνει βήματα εμπρός σε μείζονες διμερείς φιλονικίες (Κύπρος, Ελλάδα, Κούρδοι, Βόρειο Ιράκ, Αρμενία) όσο καμία άλλη κυβέρνηση δεν είχε προχωρήσει, ταυτίζεται και με τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Όμως, η Τουρκία συνεχίζει να δημιουργεί προβλήματα, για παράδειγμα με τις υπερπτήσεις πάνω από τα ελληνικά νησιά. Φοβόμαστε ότι αυτή η ανικανότητα να φέρουν αποτελέσματα, δεν θα επηρεάσει μόνο τα διμερή ζητήματα, αλλά γενικά την τουρκική εξωτερική πολιτική, επεκτείνοντας την επιρροή του Νταβούτογλου και της ομάδας του ».
Το παρασκήνιο της απελευθέρωσης του δημοσιογράφου Ι. Αθανασιάδη από το Ιράν
Σύμφωνα με έγγραφο του Wikileaks της 4ης/12/2010, η Τουρκία επρόκειτο να παίξει ρόλο-κλειδί στην απελευθέρωση του Ελληνοβρετανού δημοσιογράφου Ι. Αθανασιάδη, ο οποίος είχε συλληφθεί από τις ιρανικές αρχές στις 17 Ιουνίου και κρατήθηκε στη φυλακή μέχρι τις 6 Ιουλίου.
Ο δημοσιογράφος υποστηρίζει ότι παρόλο που η Τουρκία προσφέρθηκε να παρέμβει για την υπόθεσή του, εν τέλει δεν το έκανε, απ’ όσο γνωρίζει. Μάλιστα, ισχυρίζεται ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης ήταν αυτός που ζήτησε με επιστολή του την απελευθέρωσή του και προφανώς κατάφερε να πείσει την Τεχεράνη.
Σε συνάντηση διπλωματών στο Παρίσι, στις 16 Σεπτεμβρίου του 2009, ο διπλωματικός σύμβουλος Jean-David Levitte είναι αισιόδοξος ότι η «νέα και πιο σταθερή κυβέρνηση» στην Ελλάδα θα δώσει μεγαλύτερη ευελιξία ώστε να προωθηθεί μια λύση για την «ελληνομακεδονική» διαμάχη του ονόματος. Εκφράστηκαν, επίσης, ελπίδες η διεθνής κοινότητα να πείσει τη «Μακεδονία» να εγκαταλείψει την ιδέα του δημοψηφίσματος και αντίστοιχα η Ελλάδα να εγκαταλείψει την θέση της για αλλαγή των διαβατηρίων των πολιτών της ΠΓΔΜ.
Ικανοποιημένες οι ΗΠΑ από τον Γ. Παπανδρέου
Σε έγγραφο της 15ης Φεβρουαρίου 2010 περιλαμβάνονται συμπεράσματα Αμερικανών διπλωματικών αξιωματούχων σχετικά για το κυπριακό και την Ελλάδα. Εκεί, αναφέρεται ότι οι ΗΠΑ είναι ευχαριστημένες από την πολιτική του Έλληνα πρωθυπουργού, ο οποίος ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του Ερντογάν για την έναρξη μιας νέας και ειλικρινούς συζήτησης εφ’ όλης της ύλης.
Αναφορικά με το κυπριακό, δυσανασχετούν με την «αυτοικανοποίηση» των Ελληνοκυπρίων για τη στάση τους στις διαπραγματεύσεις: «Ως μέλος της ΕΕ είναι άτρωτοι».
«Προσποιούνται ότι το κυπριακό είναι μια εσωτερική (διμερής) υπόθεση, παρόλο που είναι ένα διεθνές ζήτημα εδώ και 50 χρόνια».
Η τουρκική εξωτερική πολιτική, οι παραβιάσεις και το Κυπριακό
Σε έγγραφο με ημερομηνία 20/1/2010, το νέο δόγμα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής χαρακτηρίζεται από τον τίτλο «μηδενικές προστριβές». Σύμφωνα με την αμερικανική πρεσβεία στην Άγκυρα, παρόλο που υπάρχει η συγκεκριμένη κατεύθυνση, δεν έχει σημειωθεί ιδιαίτερη πρόοδος όσον αφορά στις σχέσεις της Τουρκίας με τους γείτονες.
«Η Κύπρος είναι ακόμα διαιρεμένη (παρά το γεγονός ότι η ευθύνη, όσον αφορά στο σχέδιο Ανάν, βαραίνει τους Ελληνοκύπριους και την ΕΕ). Η ένταση με την Ελλάδα στο Αιγαίο συνεχίζεται».
Οι Τούρκοι εθνικιστές βλέπουν τους χειρισμούς του κυβερνόντος κόμματος του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ειδικά σχετικά με το Βόρειο Ιράκ και την Κύπρο, ως «προδοτικούς της τουρκικής διασποράς».
«Η ‘αρχή των μηδενικών προστριβών’, που ώθησε την Τουρκία να κάνει βήματα εμπρός σε μείζονες διμερείς φιλονικίες (Κύπρος, Ελλάδα, Κούρδοι, Βόρειο Ιράκ, Αρμενία) όσο καμία άλλη κυβέρνηση δεν είχε προχωρήσει, ταυτίζεται και με τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Όμως, η Τουρκία συνεχίζει να δημιουργεί προβλήματα, για παράδειγμα με τις υπερπτήσεις πάνω από τα ελληνικά νησιά. Φοβόμαστε ότι αυτή η ανικανότητα να φέρουν αποτελέσματα, δεν θα επηρεάσει μόνο τα διμερή ζητήματα, αλλά γενικά την τουρκική εξωτερική πολιτική, επεκτείνοντας την επιρροή του Νταβούτογλου και της ομάδας του ».
Το παρασκήνιο της απελευθέρωσης του δημοσιογράφου Ι. Αθανασιάδη από το Ιράν
Σύμφωνα με έγγραφο του Wikileaks της 4ης/12/2010, η Τουρκία επρόκειτο να παίξει ρόλο-κλειδί στην απελευθέρωση του Ελληνοβρετανού δημοσιογράφου Ι. Αθανασιάδη, ο οποίος είχε συλληφθεί από τις ιρανικές αρχές στις 17 Ιουνίου και κρατήθηκε στη φυλακή μέχρι τις 6 Ιουλίου.
Ο δημοσιογράφος υποστηρίζει ότι παρόλο που η Τουρκία προσφέρθηκε να παρέμβει για την υπόθεσή του, εν τέλει δεν το έκανε, απ’ όσο γνωρίζει. Μάλιστα, ισχυρίζεται ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης ήταν αυτός που ζήτησε με επιστολή του την απελευθέρωσή του και προφανώς κατάφερε να πείσει την Τεχεράνη.
Αναρτήσεις
