Αυτοί έκαναν στη συνέχεια την καταστροφή του ’22, όταν έριξαν τον Βενιζέλο ζητώντας την
επιστροφή από τη Μικρασία και, αντί γι αυτό, προχώρησαν μόνοι τους να καταλάβουν την Αγκυρα και την Κωνσταντινούπολη, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα της ανεύθυνης αφροσύνης τους. Οι ίδιοι ήταν τέλος που, υπό την αρχηγία του θλιβερού Ιωαννίδη, οδήγησαν στην καταστροφή του καλοκαιριού του 1974 στην Κύπρο.
Η ιστορία του ελληνικού υπερπατριωτισμού αποτελεί...
μια μακρά αλυσίδα καταστροφών για τον τόπο και το λαό του. Κι ενώ είναι τραγική και ως εκ τούτου επώδυνη όταν τη θυμάται κανείς, μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνο το να μη τη θυμάται. Να μη θυμάται λ.χ. ότι μόλις πριν από μερικά χρόνια, η χώρα κόντεψε να τιναχτεί στον αέρα επειδή κάποιοι εξ αυτών αποφάσισαν ότι θα φέρουν στην Ελλάδα τον Οτσαλάν και θα τον περιφέρουν παίζοντας τη γάτα και το ποντίκι με την εκλεγμένη (τους αρέσει ή όχι, δεν έχει σημασία) κυβέρνηση της χώρας και τις μυστικές υπηρεσίες της Ελλάδας, των ΗΠΑ, του Ισραήλ και της Τουρκίας...
Ευτυχώς, στην παραζάλη εκείνων των ωρών, μεταξύ εκείνων που αντέδρασαν στην απόλυτη τρέλα ήταν και ο Μίκης Θεοδωράκης που με τις πυτζάμες βγήκε στις τηλεοράσεις για να ξεμπερδέψει το χάος στο οποίο πήγαιναν να βυθίσουν ερήμην του τον ελληνικό λαό. Τελικά, το πιο τραγικό πρόσωπο ήταν ο ίδιος ο Οτσαλάν, που τους εμπιστεύτηκε και έπεσε στα χέρια τους και είναι ακόμα φυλακή. Δεν ήξερε ο άνθρωπος ούτε για το 1897, ούτε για το 1922, ούτε για το 1974...
Προχθές λοιπόν, δια του επικεφαλής του "Δικτύου 21" κ. Φαήλου Κρανιδιώτη, αυτοί οι "Αριοι" υπερασπιστές της πατρίδας ξαναχτύπησαν. Με μπαράζ δηλώσεών του, ο προσωπικός φίλος και συνεργάτης του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Αντώνη Σαμαρά, έκανε άνω κάτω την αντιπολίτευση, μετερχόμενος βέβαια σταλινικές μεθόδους: μίλησε για «ντιντίδες» αλλά δεν είχε φυσικά το θάρρος να τους πει με το όνομά τους αυτούς που εννοούσε και τοποθετήθηκε επί παντός του επιστητού, όπως λ.χ. για τους λαθρομετανάστες: «Η λύση δεν είναι μεσοβέζικη, light με χαμηλά λιπαρά. Σφράγισμα των συνόρων, επί τόπου ανάσχεση με την άσκηση της απαραίτητης βίας, μαζικές συλλήψεις, κράτηση σε στρατόπεδα και απελάσεις»: αυτή είναι κατά τον κ. Φαήλο Κρανιδιώτη η λύση στο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης.
Αυτά, ενδεικτικά. Το χειρότερο όμως, είναι ότι απαίτησε «ιδεολογική καθαρότητα» ενώ έριξε στην πυρά όσους "ντιντίδες" δεν συμφωνούν μαζί του. Αυτό είναι το πιο τρομακτικό απ’ όλα. Φυσικά, οι περισσότεροι των όψιμων υπερπατριωτών που απαιτούν «δεξιά» καθαρότητα και σηκώνουν τη ρομφαία, είναι βλαστάρια της αριστεράς: εκεί άρχισαν την πολιτική καριέρα τους, μέχρι που η ζωή τους πήγε σε άλλους δρόμους. Αλλά αυτό, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι η έννοια της «ιδεολογικής καθαρότητας» είναι έννοια στον πυρήνα της φασιστική κι έχει ταλαιπωρήσει πολύ άσχημα αυτή την έρμη την παράταξη και τον τόπο επί πολλά χρόνια. Ερχεται τώρα λοιπόν ο κ. Κρανιδιώτης και την επικαλείται ως σημαιοφόρος της.
Ωραία. Καλά κάνει. Τη δουλειά του κάνει ο άνθρωπος. Όμως, το τι λέει ο κ. Κρανιδιώτης, ελάχιστη έως μηδενική σημασία θα είχε, αν δεν ήταν ένα είδος ακατανόητης σκιάς του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας. Μπορεί λοιπόν ο πρόεδρος του «Δικτύου 21» να καταγγέλλει με όση σκληρότητα θέλει την κομματική φαυλότητα, όμως καλό θα είναι να θυμάται ότι αποτελεί ο ίδιος εξέχων στέλεχός της και μόνον από το γεγονός ότι κρύβεται πίσω από την ασάφεια της φιλίας του με τον κ. Σαμαρά και εξ αυτής - και μόνον - είναι που ο λόγος του αποκτά κάποια σημασία. Αλλιώς, δεν θα αφορούσε κανέναν...
Ετσι, μένει τώρα στον ίδιο τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας, να αποφασίσει αν η παράταξη της οποίας ηγείται θα έχει εν τέλει ως ιδεολογικό της ηγέτη τον κ. Κρανιδιώτη και θα διέπεται από τις ιδέες του περί «καθαρότητας», ή περί μαζικών φυλακίσεων για τους λαθρομετανάστες κι αν θα εκφέρει πολιτικό λόγο επιπέδου «ντιντίδων»... Οφείλει όμως κι εκείνος να γνωρίζει ότι όλα αυτά, γίνονται εξ ονόματός του και να λάβει θέση. Δεν μπορεί να κάνει ότι δεν το ξέρει.
Αναρτήσεις
