Αμέσως μετά τις εκλογές του Ιουνίου 2012, έγραψα ένα άρθρο στο «Έθνος»
με τίτλο «Πύρρειος νίκη». Αυτό αναδημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο, στο site
Tvxs, με τίτλο «Λούλης προς Σαμαρά: Θα είστε σύντομη παρένθεση».
Εκεί το βρήκα πριν λίγες ημέρες και το θυμήθηκα. Κάποιοι ίσως
ισχυριστούν ότι υπήρξε προφητικό, αν και μένει να επιβεβαιωθεί. Πιστεύω
πως απλώς ακολουθούσε έναν απλό συλλογισμό.
Αυτός είχε ως εξής: Τα δύο πρώην κυρίαρχα κόμματα ήταν «σε κατάσταση παρακμής». Ήταν γυμνά σε στελεχιακό δυναμικό. Είχαν αδύναμες ηγεσίες. Είχαν απέναντί τους προβλήματα που υπερέβαιναν τις δυνάμεις τους. Είχαν φθαρμένη εικόνα. Αντιμετώπιζαν μεγάλες προκλήσεις. Στη μάχη του μη χείρον είχαν απέναντί τους έναν πολιτικό, που «εκφράζει κάτι διαφορετικό στο ρυτιδιασμένο πολιτικό τοπίο». Και κατέληγα: «Αν ο Τσίπρας δεν κάνει το μεγάλο λάθος, θα επωφεληθεί από την αναπόφευκτη φθορά της κυβέρνησης ανατρέποντας το σημερινό εύθραυστο κομματικό τοπίο». Τα δύο παρακμιακά κόμματα έστρωσαν, έκτοτε, το χαλί στον Τσίπρα πανηγυρικά. Και αυτός έγινε μετριοπαθέστερος και καθησυχαστικός.
Αν κερδίσει ο Τσίπρας, και η δική του νίκη κινδυνεύει να...είναι εύθραυστη. Διότι θα στηρίζεται σε αρνητική ψήφο. Μπορεί να μην τρομάζει, όμως δεν προκαλεί εμπιστοσύνη. Απλώς οι ψηφοφόροι θα αποδοκιμάσουν τους «άλλους», που τους προκαλούν πλέον απέχθεια. Θα τον δοκιμάσουν με μύριες επιφυλάξεις. Υπέρ του λειτουργεί, ότι δεν έχει «κυβερνητικό παρελθόν». Ότι βρίσκεται «εκτός του συστήματος εξουσίας». Την Κυριακή, η πλειοψηφία είναι πολύ πιθανό να γυρίσει σελίδα. Το ξεκίνημα του Τσίπρα θα κρίνει, αν μια τυχόν νίκη του θα είναι πύρρειος ή όχι.
Αυτός είχε ως εξής: Τα δύο πρώην κυρίαρχα κόμματα ήταν «σε κατάσταση παρακμής». Ήταν γυμνά σε στελεχιακό δυναμικό. Είχαν αδύναμες ηγεσίες. Είχαν απέναντί τους προβλήματα που υπερέβαιναν τις δυνάμεις τους. Είχαν φθαρμένη εικόνα. Αντιμετώπιζαν μεγάλες προκλήσεις. Στη μάχη του μη χείρον είχαν απέναντί τους έναν πολιτικό, που «εκφράζει κάτι διαφορετικό στο ρυτιδιασμένο πολιτικό τοπίο». Και κατέληγα: «Αν ο Τσίπρας δεν κάνει το μεγάλο λάθος, θα επωφεληθεί από την αναπόφευκτη φθορά της κυβέρνησης ανατρέποντας το σημερινό εύθραυστο κομματικό τοπίο». Τα δύο παρακμιακά κόμματα έστρωσαν, έκτοτε, το χαλί στον Τσίπρα πανηγυρικά. Και αυτός έγινε μετριοπαθέστερος και καθησυχαστικός.
Αν κερδίσει ο Τσίπρας, και η δική του νίκη κινδυνεύει να...είναι εύθραυστη. Διότι θα στηρίζεται σε αρνητική ψήφο. Μπορεί να μην τρομάζει, όμως δεν προκαλεί εμπιστοσύνη. Απλώς οι ψηφοφόροι θα αποδοκιμάσουν τους «άλλους», που τους προκαλούν πλέον απέχθεια. Θα τον δοκιμάσουν με μύριες επιφυλάξεις. Υπέρ του λειτουργεί, ότι δεν έχει «κυβερνητικό παρελθόν». Ότι βρίσκεται «εκτός του συστήματος εξουσίας». Την Κυριακή, η πλειοψηφία είναι πολύ πιθανό να γυρίσει σελίδα. Το ξεκίνημα του Τσίπρα θα κρίνει, αν μια τυχόν νίκη του θα είναι πύρρειος ή όχι.
- Το πρώτο που πρέπει να αποφύγει πάση θυσία είναι να κυβερνήσει μόνος του. Είτε κερδίσει αυτοδυναμία, είτε όχι, οφείλει να διαμορφώσει μια συμμαχική κυβέρνηση με πολιτικούς του «μεσαίου χώρου». Μόνο έτσι θα ισορροπήσει τιθασεύοντας την «παιδική ασθένεια του αριστερισμού», που υπάρχει στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως θα έλεγε ο Λένιν. Μόνο έτσι θα πείσει την κοινή γνώμη, ότι επιδιώκει το εύρος και όχι την περιχαράκωση. Επίσης, η κυβέρνησή του οφείλει να συμπεριλάβει, αδογμάτιστα, ικανούς εκτός των κομματικών τειχών. Όλα τα παραπάνω είναι απολύτως αυτονόητα. Τα αυτονόητα βεβαίως συχνά αγνοούνται. Η αλαζονεία κυριαρχεί. Και οι αλαζόνες παγίως γίνονται παρένθεση.
Αναρτήσεις
