Πέρα όμως από τα ορατά, υπάρχει κάτι βαθύτερο και άρα σοβαρότερο πολιτικά. Τούτο παραπέμπει στην ευρύτερη δομική και διαχρονική κρίση της Ελληνικής Δεξιάς. Ενώ, θα ήταν σοβαρό λάθος να αγνοηθεί η κρίση αυτή επειδή το πιο παραδοσιακό τμήμα της Δεξιάς κυβερνά, σε συνεργασία με δυο άλλους εταίρους. Όμως η ΝΔ στις «εκλογές της οργής» του Μαΐου καταποντίστηκε κάτω από το 20%. Ενώ ήταν μόνο ο φόβος από την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ, που την πριμοδότησε με το ισχνό 30%. Ευνοήθηκε επίσης από... το ότι η κυρίαρχη πολιτική δύναμη της μεταπολίτευσης, η κεντροαριστερά, με εκφραστή το ΠΑΣΟΚ, έπαψε όχι απλώς να αποτελεί σοβαρό ανταγωνιστή, αλλά κινδυνεύει πλέον να οδηγηθεί σε ολοκληρωτικό αφανισμό.
Ο Καμμένος και οι ΑΝ.ΕΛ. δεν υπήρξαν κάτι «νέο». Υπήρξαν υποβαθμισμένο υποπροϊόν της Δεξιάς. Ήσαν ένα σύμπτωμα της δομικής κρίσης της ΝΔ. Άλλωστε οι ΑΝ.ΕΛ ξεπήδησαν μέσα από τη ΝΔ. Τους έστρωσε το χαλί ο Σαμαράς, στην αρχική λαϊκιστική του φάση. Ενώ υπήρξαν, στο στάδιο εκείνο, φανατικοί στυλοβάτες της ηγεσίας του. Επιπρόσθετα, ο Καμμένος και η ηγετική του ομάδα ανήκαν στο ρεύμα της «λαϊκής Δεξιάς» εντός της ΝΔ. Αυτό επωάζονταν επί χρόνια. Το ρεύμα τούτο το θώπευαν όλες οι ηγεσίες της ΝΔ, αντί να το εξοβελίσουν. Διότι τι σχέση μπορούσε να έχει μια σύγχρονη Κεντροδεξιά, με πολιτικούς που συνδύαζαν λαϊκισμό, υπερεθνικισμό, κρατισμό και πελατειακά σύνδρομα;
Στην πραγματικότητα η ΝΔ, παρά την ενόραση του ιδρυτή της, δεν έγινε ποτέ ένα αληθινό Κεντροδεξιό κόμμα. Από το δεξιό της καβούκι η ΝΔ έβγαινε μόνο για επικοινωνιακούς λόγους, όπως λχ. με τα περί «μεσαίου χώρου». Αυτά αποτελούσαν, δυστυχώς για την ίδια, επίχρισμα. Στρατηγικά η ΝΔ, μη κόβοντας τον ομφάλιο λώρο με την «λαϊκή δεξιά», την νομιμοποίησε στο εκλογικό σώμα. Αυξάνοντας την επιρροή της τελευταίας. Από εκεί και πέρα, όσο η επιρροή αυτή δυνάμωνε, τόσο η ΝΔ, φοβικά, ανέχονταν τη λαϊκή δεξιά και τις ιδέες της. Γίνονταν όμηρος της.
Πρόθυμος όμηρος της έγινε άλλωστε αρχικά, και ο Αντώνης Σαμαράς ως ηγέτης της ΝΔ, είτε διότι ελκύονταν από τις ιδέες αυτές, είτε διότι πίστευε πως θα ωφεληθεί εκλογικά. Το τελευταίο, ως προσδοκία, διαψεύστηκε παταγωδώς. Ο Σαμαράς τραυμάτισε την αξιοπιστία του. Η απήχηση της ΝΔ συρρικνώθηκε. Ενώ άνοιξαν διάπλατα οι πύλες για την εκτόξευση της φούσκας Καμμένου.
Τι θα κάνει όμως τώρα ο αρχηγός της ΝΔ με τα υπολείμματα της φούσκας αυτής; Το όραμα μιας «μεγάλης Δεξιάς» με κάθε λογής λαϊκιστές, υπερεθνικιστές, παλαιοκομματικούς και ακραίους θα σημάνει ένα πράγμα για τη ΝΔ: Μια ακόμη πιο περιχαρακωμένη εικόνα. Και άρα, μια ακόμη πιο «μικρή» Δεξιά! Η δομική κρίση της ΝΔ έτσι θα βαθύνει. Ενώ, πιο μακροχρόνια, κινδυνεύει να έχει την τραγική μοίρα του ΠΑΣΟΚ.
Αναρτήσεις
