΄Ωρα ευθύνης για τον ιατρικό κόσμο...του Πέτρου Ανδρικόπουλου

Συνάδελφοι έχω την αίσθηση πως βρισκόμαστε στο μάτι του κυκλώνα πλέον.
Είναι ώρες ευθύνης για όλους και βλέπω δυστυχώς πως το ιατρικό κίνημα παραμένει εγκλωβισμένο στο γήπεδο του πολιτικού/κομματικού στίβου.
Την ώρα που θα έπρεπε επιτέλους να πραγματοποιηθεί η αναγκαία στροφή στην εσωτερική μάχη και να αναζητηθεί τόσο η υπέρβαση των νοσηρών φαινομένων του κλάδου όσο και η ευρύτερη συσπείρωση (υπό το πρίσμα των άδικων μέτρων και όχι της εκτίμησης του καθενός για το τι πολιτική ατζέντα πρέπει να επικρατήσει), παραμένουμε θεατές στο ίδιο έργο.

Αυτό της ανύπαρκτης προοπτικής για ουσιαστική ανασυγκρότηση σε κλαδικό/συνδικαλιστικό/πολιτικό επίπεδο, τουλάχιστον αρχικά (αν αυτά φαντάζουν όνειρα θερινής νυκτός μία φορά το πολιτιστικό επίπεδο παραμένει πέραν των ονείρων).
Έρμαια των ιδεοληψιών και της στενής προσέγγισης που τα συνοδεύει η φωνή της κοινωνίας αδυνατεί ακόμα και τώρα να μετουσιωθεί στην πολυπόθητη συλλογική συνείδηση.
Κανείς δεν εκπροσωπεί πλέον κανέναν, η κοινωνία έχει γυρίσει την πλάτη τόσο στους εκπροσώπους της όσο και στον ίδιο της τον εαυτό.
Το ιατρικό σώμα ως κομμάτι της Ελληνικής ιδιαιτερότητας δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση, βολοδέρνει χωρίς όραμα, συνεπώς και χωρίς δυνατότητα να διαφυλάξει το πρωταρχικό αγαθό της υγείας ως ιστορική ανάγκη για το λαό τούτες τις ώρες.
Το μόνο που απομένει καθώς ο χάρτινος πύργος της μεταπολίτευσης καταρρέει είναι η διαφύλαξη έστω της ανθρωπιάς που πρέπει να απορρέει από την καθημερινή επαφή των λειτουργών της υγείας με τους ασθενείς, καθόλου εύκολο υπό τις δυσμενείς συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στα νοσοκομεία.
Είναι όμως απαραίτητο να σταθούμε έστω για μία στιγμή και να θυμηθούμε γιατί επιλέξαμε να υπηρετήσουμε την κοινωνία μέσα από την ιατρική, αυτό αρκεί για να μας οδηγήσει και πάλι όπως και τους συνάδελφους μας σε παλαιότερες πολυτάραχες εποχές.
Ο κάθε ένας από εμάς γνωρίζει μέσα του το σωστό, φέρει την αίσθηση του καλού, δε χρειάζονται κανενός είδους νουθεσίες.
Ας διδαχτούμε από το μεγαλείο του Ιαπωνικού λαού κατά τη διαχείριση της μεγάλης καταστροφής που τον βρήκε, δε χρειαζόμαστε ηγέτες πια.
Υγεία σε όλους, θα τη χρειαστούμε..