Η «εξίσωση» του ΕΟΠΥΥ...του Μ.Πολυζόπουλου*

Η «εξίσωση» όπως συνηθίζω να αναφέρομαι στον ΕΟΠΥΥ, για άλλους είναι απλή, για άλλους πιο σύνθετη. Η σκέψη του καθένα μας προσανατολίζεται διαφορετικά, όπως φαίνεται από τις μέχρι τώρα πρώτες απαντήσεις, που δίνουν οι συνάδελφοι στα διάφορα fora. Ας δούμε όμως τις παραμέτρους της εξίσωσης, που ενδεχομένως πολλοί από εσάς χρησιμοποιούν:

1. Υφιστάμενο target group πελατών – δεν αναφέρομαι μόνο στο οικονομικό στάτους που εξαρτάται από την περιοχή του ιατρείου και την έως τώρα κοινωνική διείσδυση των συναδέλφων. Σημαντική παράμετρος είναι επίσης το ηλικιακό φάσμα. Άλλη αντιμετώπιση φαίνεται να έχουν οι παιδίατροι που οι γονείς θα στερηθούν και το ψωμί τους για να προσφέρουν τα πάντα και είναι έτοιμοι να πληρώσουν. Άλλο ηλικιακό φάσμα είναι η πελατεία των παθολόγων, που ασχολούνται πολύ με την συνταγογράφηση στην Τρίτη ηλικία και σε χρόνιες συνήθως ασθένειες. Εγώ πάλι ως ψυχίατρος έχω ενδιάμεσο ηλικιακό φάσμα πελατών, αλλά λόγω της συγκεκριμένης νοσηρότητας ασχολούμαι με ανθρώπους που έχουν σαφή μειονεκτήματα στην επαγγελματική, οικονομική και κοινωνική τους ένταξη. 
2. Όπως ανέλυσα παραπάνω, δεύτερη παράμετρος είναι η ειδικότητα. Οι ανάγκες και οι ιδιομορφίες είναι τελείως διαφορετικές μεταξύ των ειδικοτήτων. Ανέλυσα 2-3 ειδικότητες παραπάνω. Οι χειρουργικές ειδικότητες έχουν και κλινικό, αλλά και χειρουργικό κομμάτι. Έτσι οι συνάδελφοι δεν ενδιαφέρονται τόσο για την συνταγογράφηση όπως οι παθολόγοι, όσο για την διασφάλιση χειρουργείων, που με την σειρά της διασφαλίζεται από την προσέλευση ασθενών – ασφαλισμένων στο ιατρείο. Τα Κλειστά Ενοποιημένα Νοσήλια μπαίνουν στην πρακτική ΚΑΙ των ιδιωτικών νοσοκομείων στην προσπάθεια τους για εξασφάλιση σύμβασης με τον ΕΟΠΥΥ. Ο μέσος χειρουργός πλέον δεν μπορεί να υπολογίζει στις παλιότερες αμοιβές. Οι εργαστηριακοί είναι μια κατηγορία με πάρα πολλά προβλήματα, μια που τα μεγάλα διαγνωστικά εξασφαλίζουν άλλες τιμές στα υλικά και αντιδραστήρια και ως εκ τούτου «κτυπάνε» τις τιμές. Οι κολοσσοί στον συγκεκριμένο χώρο έχουν διασφαλίσει και την ελάχιστη εμπλοκή του ανθρώπινου παράγοντα. 
3. Ξεκίνησα ήδη προηγουμένως την διερεύνηση της τρίτης παραμέτρου, που είναι η εμπλοκή των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων Υγείας. Η προσφορά τους μέχρι τώρα προσανατολίζεται κυρίως στην Β’θμια περίθαλψη, αλλά ήδη το ΙΑΣΩ δηλώνει ότι θα συμβληθεί με τον ΕΟΠΥΥ σε επίπεδο Α’θμιας Φ.Υ., ενώ το ΥΓΕΙΑ έχει ήδη δίκτυο εξωτερικών ιατρείων Α’θμιας. Δεν θα μου φαινόταν περίεργο αν αναπτυχθεί συνεργασία με τον ΕΟΠΥΥ, χρησιμοποιώντας υπαλλήλους ιατρούς με την ανάλογη μισθοδοσία. Στο παιγνίδι προβλέπω ακόμα και την εμπλοκή κάποιων Ασφαλιστικών Εταιριών και των δικτύων τους. 
4. Μην ξεχνάμε ότι ο βασικός λόγος ίδρυσης του ΕΟΠΥΥ είναι η Οικονομία. Ήδη η Υγεία απορροφά πλέον το 6% του (μειωμένου κατά 5,5%) ΑΕΠ, από το 10% που ήταν πριν 2 χρόνια. Η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων έχει μειωθεί κατά 30% περίπου, το ίδιο και η πιστοληπτική του ικανότητα. Η «φυσιολογική» επίσκεψη των 50€ πριν 2 χρόνια, είναι πλέον υψηλή και έχει πέσει στα 30-40€ για πολλές ειδικότητες, με πτωτική τάση λόγω μείωσης κατά 30-50% των ιδιωτικών επισκέψεων. Οι επισκέψεις μειώθηκαν ακόμα και στα απογευματινά ιατρεία των Νοσοκομείων (που δεν υπήρχαν προ 2ετίας). 
5. Σε επίπεδο Εθνικής Οικονομίας δεν έχουμε πιάσει πάτο ακόμα, η ανάκαμψη σε εθνικό επίπεδο αναμένεται σε 2-3 χρόνια, αλλά στην πραγματική οικονομία θα καθυστερήσει αυτή περισσότερο. Εμάς μας ενδιαφέρει βεβαίως κυρίως η πραγματική οικονομία και όχι τα στατιστικά του ΥΠΟΙΚ. 
6. Είμαστε 72.000 ιατροί, άναρχα κατανεμημένοι, με αρκετές υπερπλήρεις ειδικότητες, αλλά και άλλες με σοβαρές ελλείψεις (έχουμε το 10% των γενικών ιατρών που μας αντιστοιχεί σε σύγκριση με την υπόλοιπη Ευρώπη). 

Μετά από αυτά που σας εξέθεσα θεωρώ ότι:

• Με τον εξευτελισμό της ιατρικής αμοιβής, 
• Την υπεροψία των κυβερνώντων και την δυσκαμψία για διαπραγματεύσεις των Ιατρικών Συλλόγων, 
• Την ανυπαρξία αντιπρότασης εκ μέρους των ιατρών (δεν θεωρώ αντιπρόταση αυτές τις εποχές το «ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΟΠΥΥ», το «ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ» και «ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ (τι εννοούμε και κυρίως πόσο ύψος; ) ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΚΑΤΑ ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ», 
• Τον σοβαρό κίνδυνο ΙΚΑποίησης του ιατρείου κατά το ωράριο λειτουργίας του ως ΕΟΠΥΥ, 

η λύση της Σύμβασης είναι μια ορθολογιστική κατάληξη για πολλές ειδικότητες, μονόδρομος για κάποιες άλλες και απευκταίες για κάποιες λίγες (π.χ. οι Παιδίατροι διατυπώνουν πολύ λογικές και τεκμηριωμένες αντιρρήσεις για την ένταξή τους). Στον συλλογισμό μου έλαβα υπ’ όψιν μόνο τις υφιστάμενες συνθήκες και όχι τι θα μπορούσε να γίνει συνολικά σε πολιτικό επίπεδο, δηλαδή συνολική αλλαγή πολιτικής σε όλα τα επίπεδα και ενδεχόμενη κοινωνικο-πολιτική στροφή της Ελλάδας σε άλλα μοντέλα ανάπτυξης.

Για όσους τελικώς θα επιλέξουν να συμβληθούν, οι δυνατότητες βελτίωσης των συνθηκών θα είναι πιθανότερο να διεκδικηθούν παρά για τους εκτός, σε περίπτωση βέβαια που από την πρώτη στιγμή οι συμβεβλημένοι θα οργανωθούν με κάποιο τρόπο! Επίσης πιο εύκολα βγαίνεις από το Σύστημα, παρά μπαίνεις.
Από τους καθολικά αρνητές της Σύμβασης, διακρίνω επίσης μεγάλο Θυμό, ενώ από τους υποψήφιους για ένταξη διακρίνω αντίθετα απολογητική διάθεση. Θεωρώ και τα δύο συναισθήματα αδικαιολόγητα. Η προσωπική επιβίωση του καθένα μας είναι επίσης προσωπική του ευθύνη, αρκεί να λειτουργεί σε νόμιμα και ηθικά πλαίσια. Η έννοια της «Αξιοπρέπειας» δεν αφορά στην αποδοχή ή όχι της Σύμβαση, αλλά στην χρηστή άσκηση της Ιατρικής και στον σεβασμό του ιατρού στους ασθενείς του.
Οι Σύλλογοι κακώς απειλούν με πειθαρχικά. Δεν έχουν καμία νομική υπόσταση στην συγκεκριμένη απόφαση, θα πέσουν στο κενό αν εφαρμοστούν και κινδυνεύουν με γελοιοποίηση.

Ελπίζω να βοήθησα στον προβληματισμό!

Εμμ. Πολυζόπουλος