Ποιος ωφελείται από τις επικίνδυνες παλινωδίες Παπανδρέου;

Στη σημερινή παγκοσμιοποιημένη κατάσταση όπου κατορθώσαμε να καταστήσουμε την οικονομία, μάλιστα με την πιο ακραία κερδοσκοπική μορφή της, ισχυρότερη της πολιτικής παρέμβασης, δεν μπορούμε να μην αναζητούμε πίσω από τα κίνητρα κάθε απόφασης το που διαχέεται το οικονομικό όφελος. Ποιον ωφελεί στο παγκόσμιο συναλλαγματικό πόλεμο η απονενοημένη  κίνηση Παπανδρέου, να αναδείξει ζήτημα Ευρωπαϊκής πορείας για τη χώρα; Ποιος ισχυροποιείται και ποιος αποδυναμώνεται στο διαρκές διεθνές παιχνίδι ισορροπιών που αρκούν απλά φήμες κι όχι τελεσίδικες πρωτοβουλίες όπως αυτή του Παπανδρέου για να ανατραπούν τα δεδομένα σε μια στιγμή; Να θυμίσω και πάλι την προ 1,5 χρόνο ανάλυση μου για το ζήτημα «Ο «πόλεμος» ΗΠΑ - Κίνας κι η Ευρωπαϊκή ολιγωρία»

Όσο κι αν μοιάζουν ακατανόητες οι επιλογές  του πρωθυπουργού, δεν μπορούν να εξηγηθούν απλά με καταφυγή σε τακτικές εσωτερικών μικροκομματικών εξελίξεων, ούτε σε σχέδια προσωπική απόδρασης. Αρκεί μια ματιά στη συγκυρία που επιλέχθηκε και τις συνέπειες που υπήρξαν από την άσκοπη ανακίνηση ζητήματος εξόδου από το ευρώ, για να βγάλουμε τα συμπεράσματα μας.

Τη στιγμή που η Κίνα για λόγους διαφοροποίησης του κινδύνου στο χαρτοφυλάκιο των ομολόγων της (κυρίως Αμερικανικών) αλλά και για προφανείς λόγους πίεσης των ΗΠΑ στην προσπάθεια τους για ανατίμηση του γουάν, αποφάσισαν να διερευνήσουν την προοπτική επένδυσης σε Ευρωπαϊκά χρεόγραφα, έρχονται οι επιλογές Παπανδρέου να τονώσουν το Αμερικανικό νόμισμα και να καταστήσουν και πάλι τα ομόλογα της υπερδύναμης ως την πιο ασφαλή τοποθέτηση.

Το πλήγμα για το κύρος της Ευρωζώνης και της Ε.Ε. είναι τεράστιο κι αυτό δικαιολογεί εν μέρει την οργισμένη αντίδραση Μέρκελ – Σαρκοζί με την πρώτη σχεδόν με υποτιμητικό ύφος για τη χώρα μας να ανακοινώνει ουσιαστικά ότι το ευρώ μπορεί να επιβιώσει και χωρίς την Ελλάδα, οι περιπτώσεις της Ιταλίας και της Ισπανίας θα έπρεπε να έχουν πλέον την πλήρη προσοχή τους.

Ο πολιτικός που σε σύμπλευση με τον πλήρως Αμερικανοκίνητο Βούλγαρο πρωθυπουργό έθεσε θέμα ματαίωσης του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη λόγω περιβαλλοντικών ευαισθησιών για το οικοσύστημα του Έβρου (όλως τυχαίως σε πλήρη συμφωνία με τις Αμερικανικές επιταγές για απαγκίστρωση από μονομερή ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία), έρχεται σήμερα να δώσει μια τεράστια μαχαιριά στην καρδία της Ευρώπης θέτοντας ξεκάθαρα θέμα συνοχής και συνέχειας.

Τα συμπεράσματα ανήκουν σε όλους μας!!

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος – Ψυχολόγος