Το Βατοπέδι είναι στο Αγιο Ορος, αλλά το πραγματικό άβατο φαίνεται ότι είναι στον χώρο της υγείας. Ολοι ξέρουν -τουλάχιστον όσοι είναι σε θέση να γνωρίζουν- ότι τα όσα γίνονται διαχρονικά στον κρίσιμο χώρο της δημόσιας υγείας «αξίζουν» πέντε, δέκα, ακόμη και σαράντα φορές περισσότερο από όσο κραυγαλέες περιπτώσεις σκανδάλων όπως π. χ. αυτή της Siemens. Και όμως. Κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει καταβάλει μία πραγματικά σοβαρή και ολοκληρωμένη προσπάθεια να βάλει τάξη στον πολλαπλώς κοστοβόρο για τους πολίτες χώρο. Ας δεχθούμε ότι η εξολόθρευση όλων των «τρωκτικών» που έχουν παρεισφρήσει στον χώρο είναι δύσκολη και απαιτεί χρόνο. Ο εξορθολογισμός του χώρου, όμως, γιατί είναι τόσο δύσκολος;
Ζούμε σε μία εποχή που σε διεθνές επίπεδο γίνεται πραγματική κοσμογονία στο θέμα της υγείας. Η ύπαρξη μιας επαναστατικής τεχνολογίας πληροφοριών επαναπροσδιορίζει ριζικά τον ρόλο του νοσοκομείου στον 21ο αιώνα. Το σύγχρονο νοσοκομείο δεν είναι ο χώρος όπου λιμνάζουν οι άρρωστοι, αλλά ένα επιτελικό κέντρο το οποίο φέρνει σε επαφή τον πάσχοντα με τη σύγχρονη τεχνολογία, διασφαλίζοντάς του ταυτόχρονα τον λιγότερο δυνατό χρόνο νοσηλείας. Από αυτό το νοσοκομείο εκπορεύονται άλλες υπηρεσίες, όπως είναι το νοσοκομείο ημέρας, η νοσηλεία στο σπίτι κ. λπ. Στη χώρα μας όχι μόνο δεν παρακολουθούνται αυτές οι εξελίξεις αλλά τα νοσοκομεία βαλτώνουν στο τέλμα της υπηρεσιακής ανικανότητας, των άνομων συμφερόντων, των κομματικών επιλογών και των κατεστημένων προνομίων. Παράδειγμα πρώτο: Οι διάδρομοι του Ευαγγελισμού είναι γεμάτοι από ράντζα. Και όμως, σε αυτό το κατ’ εξοχήν νοσοκομείο αιχμής στεγάζεται ψυχιατρικός τομέας, ο οποίος καταλαμβάνει σχεδόν ολόκληρο όροφο. Ψυχιατρείο στο κέντρο της Αθήνας. Σε κάθε εφημερία του, ο Ευαγγελισμός δέχεται περίπου 3.000 περιστατικά, πολλά από τα οποία χρειάζονται άμεση χειρουργική επέμβαση. Στο νοσοκομείο, όμως, λειτουργούν κατά μέσο όρο δύο ή τρία χειρουργεία, με αποτέλεσμα οι συγγενείς των ασθενών να απευθύνονται στη θεά τύχη ελπίζοντας ότι ο δικός τους ασθενής θα είναι εξ αυτών που θα εξυπηρετηθούν την ώρα που πρέπει από το νοσοκομείο.
Παράδειγμα δεύτερο: Η κυριότερη αιτία θανάτου ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων σήμερα είναι τα τραύματα, κυρίως από τροχαία. Σε όλες τις χώρες υπάρχουν ειδικά τραυματιολογικά κέντρα με μοναδικό προορισμό την περίθαλψη ακριβώς αυτών των ασθενών. Η αντιμετώπιση αρχίζει στον τόπο του τραυματισμού και στα ειδικά εξοπλισμένα ασθενοφόρα. Στη χώρα μας γέμισε η ύπαιθρος με άδεια νοσοκομεία για προφανείς λόγους μίζας και κομματικής εκμετάλλευσης, ενώ το μοναδικό τραυματιολογικό κέντρο που υπήρχε, δηλαδή το ΚΑΤ, μεταβλήθηκε σε γενικό νοσοκομείο προφανώς για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των διευθυντών.
Η πολιτεία και οι εκπρόσωποί της βαρύνονται με βαριές ευθύνες για το χάλι της δημόσιας υγείας. Το ίδιο και οι εκάστοτε διορισμένες διοικήσεις, οι οποίες αφού επελέγησαν με κομματικά κριτήρια, έτσι λειτούργησαν. Το παζλ της υγείας, όμως, δεν το συνθέτουν μόνο οι παραπάνω. Το πιο ζωτικό της κομμάτι είναι οι γιατροί, οι οποίοι μάλλον ήρθε η ώρα να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Πρώτα απ’ όλα για να ξεκαθαρίσουν τον χώρο τους. Οι πολλοί (και είναι πράγματι πολλοί) έχουν κάθε λόγο να το πράξουν, διότι και με πραγματική αυταπάρνηση αποδέχονται τις σκληρές συνθήκες υπό τις οποίες προσφέρουν τις πολύτιμες υπηρεσίες τους και διαρκώς αντιμέτωποι με τη δυσφήμηση του κλάδου τους βρίσκονται.
Ενα άλλο κομμάτι του παζλ αποτελούν τα κόμματα. Είναι και δικό τους καθήκον να απεγκλωβιστεί η δημόσια υγεία από τον βούρκο.
Οφείλουν, λοιπόν, στους πολίτες να απεγκλωβιστούν πρώτοι από τις συνήθεις προεκλογικές πομφόλυγες και να επεξεργαστούν και να καταθέσουν συγκεκριμένες, ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες προτάσεις. Αν το πράξουν, να είναι σίγουροι ότι θα αμειφθούν. Αλλωστε, η καμπάνα της ζωής είναι η μόνη που δεν ξεχωρίζει... Οταν πρόκειται να χτυπήσει, είναι το ίδιο εκκωφαντική για όλους...
(πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
Αναρτήσεις
