Προσμέτρηση του χρόνου της επίσχεσης στην ειδίκευση των ειδικευόμενων Γιατρών

Στις 18 Μαρτίου 2008 υπεβλήθησαν διάφορα ερωτήματα νομικής φύσης
στον δικηγόρο κ. Μιχαήλ, ανάμεσα στα οποία και το ερώτημα κατά πόσο
προσμετρά ο χρόνος επίσχεσης εργασίας στον χρόνο ειδικότητας των ειδι-
κευομένων.

Η απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα έχει ως εξής:

Η αμφισβήτηση του δικαιώματος επίσχεσης εργασίας και η προσμέ-
τρηση του χρόνου της επίσχεσης στην ειδίκευση των ειδικευόμενων
Γιατρών.
1) Όπως έχω υπογραμμίσει, η επίσχεση εργασίας συνιστά δικαίωμα άμεσα
και απόλυτα συνυφασμένο με την ιδιότητα του εργαζόμενου αλλά και με
την ίδια του την προσωπικότητα.
Την ιδιότητα του εργαζόμενου έχει όχι μόνο αυτός που εργάζεται στον
ιδιωτικό τομέα αλλά και εκείνος, όπως ο Γιατρός του Ε.Σ.Υ., που
εργάζεται στον δημόσιο τομέα.
Επίσης, ο Γιατρός δεν έχει "λιγότερη προσωπικότητα"(!!!) από την
προσωπικότητα του εργαζόμενου στον ιδιωτικό τομέα.
Το άρθρο δε 4 παρ.1 του Συντάγματος, το οποίο ορίζει ότι οι Έλληνες
είναι ίσοι ενώπιον του Νόμου, αποτελεί τον ακρογωνιαίο και
νομιμοποιητικό λίθο του δικαιώματος της επίσχεσης εργασίας.
Πληροφορήθηκα, ότι γνωστοί κύκλοι του Υπουργείου Υγείας και
Κοινωνικής Αλληλεγγύης "περιφέρουν" στις Διοικήσεις των
Νοσοκομείων την προ δέκα οκτώ (18) ετών(!!!) δημοσιευθείσα
υπ’αριθ.2547/1990 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, σύμφωνα
με την οποία δεν δύναται να εφαρμοσθεί το δικαίωμα επίσχεσης
εργασίας στους δημόσιους υπαλλήλους μετά συνημμένης επιστημονικής
γνώμης, που διατυπώνεται σε δύο μόλις γραμμές στην Ερμηνεία του
Υπαλληλικού Κώδικα και η οποία απλά και μόνο παραπέμπει στην ως
άνω απόφαση, χωρίς να γίνεται η παραμικρή νομική ανάλυση υπέρ της
άποψης αυτής.

Η περιφορά των δύο αυτών κειμένων γίνεται για να καμφθούν οι
αμφιβολίες των Διοικήσεων των Νοσοκομείων και να καμφθούν στη
συνέχεια οι κινητοποιήσεις των Νοσοκομειακών Γιατρών, οι οποίοι
νομιμοποιούνται απόλυτα στην άσκηση του δικαιώματος επίσχεσης
εργασίας.
Και θέτω τα εξής ερωτήματα:
α) Γιατί δεν ορίζεται συγκεκριμένη ημερομηνία και δεν αναλαμβάνεται
η ρητή δέσμευση τόσο από τις Διοικήσεις των Νοσοκομείων όσο και από το
Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης για τη
πληρωμή των δεδουλευμένων εφημεριών;
β) Φοβάται το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ότι δεν
θα θεωρηθούν τα εντάλματα πληρωμών από του Παρέδρους του
Ελεγκτικού Συνεδρίου;
γ) Γιατί δεν επιδεικνύεται η αυτή "ευαισθησία" τήρησης των υπ’αριθ.67,
106 και 107/2007 Πράξεων του Ελεγκτικού Συνεδρίου;
δ) Γιατί δεν επιδεικνύεται η αυτή "ευαισθησία" τήρησης και εφαρμογής
των Οδηγιών 93/104/ΕΚ, 2000/33/ΕΚ και 2003/88/ΕΚ όπως και των
Π.Δ.88/1999 και 76/2005;
ε) Γιατί δεν επιδεικνύεται η αυτή "ευαισθησία" συμμόρφωσης προς τις
Αποφάσεις του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων σχετικά με
την διάρκεια του χρόνου εργασίας;
στ) Γιατί δεν επιδείχθηκε η αυτή "ευαισθησία" και ο αυτός "οίστρος"
τήρησης της νομιμότητας και των διαδικασιών, που επιβάλλει η
νομοθετική πρακτική, σχετικά με την επαίσχυντη τροπολογία;
2) Όπως έχω επισημάνει σε σχετική γνωμοδότηση, το δικαίωμα της
επίσχεσης εργασίας των ειδικευόμενων Γιατρών μπορεί να ασκηθεί
πλήρως και χωρίς εξαιρέσεις ή εκπτώσεις.
Η επίσχεση εργασίας είναι δικαίωμα του εργαζόμενου, το οποίο
ασκείται από αυτόν, λόγω της αποκλειστικής ευθύνης του υπερήμερου
εργοδότη να μη του καταβάλλει τις δεδουλευμένες αποδοχές του.
Ασφαλέστατα ο χρόνος επίσχεσης εργασίας προσμετράται στο χρόνο
ειδίκευσης του ειδικευόμενου Γιατρού (το αντίθετο ισχύει με την
απεργία), διότι ουδεμία παράνομη πράξη ή παράλειψη είναι δυνατόν να
καταλογισθεί στον ειδικευόμενο Γιατρό, εφόσον η άσκηση του νόμιμου
δικαιώματος της επίσχεσης εργασίας, ακολουθεί την παράνομη και
υπερήμερη συμπεριφορά του εργοδότη του, που εν προκειμένω είναι ο
Διοικητής και Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του
Νοσοκομείου.

Με εκτίμηση
Δρ Μιχαήλ Μιχαήλ
Δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω