«Οι κινητοποιήσεις μας δεν άγγιξαν καθ’ οιονδήποτε τρόπο τους Κυβερνώντες»...του Μ.Πολυζόπουλου*

Προσωπικά διαφωνώ ότι «οι κινητοποιήσεις μας θορύβησαν» τον οποιονδήποτε. Ούτε οι κινητοποιήσεις του Συντάγματος, ούτε οι αυθόρμητες εκδηλώσεις της 28ης Οκτώβρη άγγιξαν καθ’ οιονδήποτε τρόπο τους Κυβερνώντες, εκτός του φόβου πλέον να κυκλοφορούν στους δρόμους. Ούτε για την επανεκλογή τους ενδιαφέρονται – είναι εξασφαλισμένοι μέχρι τα δισέγγονα. Επίσης βρήκαν την ευκαιρία να εξαντλήσουν τα ληγμένα χημικά και να αγοράσουν άλλα, όπως και το «ποτιστήρι»!
Τόσα χρόνια στο κουρμπέτι έπρεπε να ξέρουμε τον τρόπο που πολιτεύονται πολιτικοί, αλλά και συνδικαλιστές. Η τακτική είναι μια με

Τέρμα εξυπνακισμοί και κουτσαβακισμοί – Ιδού η ευκαιρία...του Τ.Φούντογλου*

Αντί προοιμίου καταθέτω τη δυσπιστία μου για το αγανακτισμένο του Έλληνα πολίτη, που δεν μπορεί- κατά τα λεγόμενά του-  να τρώει άλλο στην μάπα το παρόν πολιτικό σύστημα και αναζητεί εναγωνίως το νέο και το διαφορετικό για να το υποδεχθεί μετά βαΐων και κλάδων.
Σε κάθε κρίση του συστήματος, εξάλλου, η ίδια πάντα ιστορία. Βάγια και κλωνάρια για το καινούριο που έρχεται και αναθέματα-προκάτ για τους Φαρισαίους που μας ενέπαιζαν όλα αυτά τα χρόνια.  Η λύση του δράματος γνωστή και αυτή από καιρό. Μόλις η κυβερνητική στενωπός έδινε τη θέση της στην προεκλογική ανοιχτωσιά για τα

Η κατά Παπανδρέου έννοια της… δημοκρατίας!

 

Όταν τρώει ένα γιαούρτι ένας βουλευτής είναι επίθεση κατά της Δημοκρατίας. Όταν ψεκάζονται 100.000 Έλληνες με χημικά είναι απλά Τετάρτη…
Κάποτε τα συνθήματα αυτά τα βλέπαμε μόνο στους τοίχους στα Εξάρχεια, τώρα πλέον τα βλέπουμε στα status των φίλων μας στο Facebook. Η ταχύτητα της ζύμωσης πολλαπλάσια και τα αποτελέσματα της επικοινωνίας με αυτούς τους όρους επίσης.Αλλαγή εποχής και πολιτικού συστήματος που μόνο οι πολιτικοί φαίνεται να μην κατανοούν. Αλλαγή κοινωνικού συστήματος και οικονομικού μοντέλου που μόνο οι πολιτικοί δεν θέλουν να υφίστανται πραγματικές συνέπειες. Α! και να μην ξεχάσω και την νομενκλατούρα των…

Προπηλακισμοί: Η εξέγερση των εξαπατημένων....της Σοφίας Βούλτεψη

Ποτέ μου δεν κατάλαβα τι νόημα έχει μια ανακοίνωση ή μια δήλωση καταδίκης οποιουδήποτε περιστατικού. Υπάρχει, βέβαια, η έννοια της πολιτικής καταδίκης, αλλά πρόκειται για κάτι το εντελώς θεωρητικό. Απ’ όσο γνωρίζουμε, όμως, καταδίκες εκδίδουν τα δικαστήρια και άφεση αμαρτιών δίνει η Εκκλησία. Η πολιτική ερμηνεύει τα γεγονότα και δίνει λύσεις. Ας αφήσουμε που αυτές οι καταδίκες, που πλέον επαναλαμβάνονται ως ένα είδος γραφειοκρατικής ρουτίνας – το λέμε, ξεμπερδεύουμε και πάμε παρακάτω – περισσότερο μου θυμίζουν την γνωστή «δυσανάγνωστη», κάτω από το επίσης γνωστό κείμενο «καταδικάζω μετά βδελυγμίας κλπ. κλπ.». Δεν αντιλαμβάνομαι, δηλαδή, τι νόημα έχουν οι ανακοινώσεις και δηλώσεις καταδίκης των περιστατικών προπηλακισμού βουλευτών που ψήφισαν το Μνημόνιο, το Μεσοπρόθεσμο και πάει λέγοντας – μην ξεχνάτε πως όλο και κάτι θα χρειαστεί να ψηφίσουν οι προπηλακιζόμενοι ενόψει της 6ης δόσης. Τι πιστεύουν όσοι καταδικάζουν; Ότι θα τους ακούσουν οι διαμαρτυρόμενοι και θα σπεύσουν να

Τι έλεγε με τους αγανακτισμένους στο twitter εν μέσω ξύλου ο Βενιζέλος!

Οταν τα μεγαλοστελέχη του πολιτικού συστήματος πληροφορήθηκαν πως υπάρχει στο Διαδίκτυο κάτι που λέγεται Twitter, πρέπει να νόμιζαν ότι είναι κάτι σαν ψηφιακός πίνακας ανακοινώσεων για να αναρτούν δελτία τύπου και να κάνουν το λαό να σαστίζει και να τους προσκυνά.

Δεν εξηγείται αλλιώς το ότι εν μέσω της πιο βίαιης επίθεσης που έχει εξαπολύσει ποτέ η ελληνική αστυνομία εναντίον των πολιτών, υπήρξαν στελέχη της κυβέρνησης που ανάρτησαν τις πιο άστοχες περιαυτολογίες. Ούτε ήταν έκπληξη οι μαζικές αποδοκιμασίες που ακολούθησαν από το διαδικτυακό κοινό.
Την γκάφα των ημερών, όμως, την έκανε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος το απόγευμα της περασμένης Τετάρτης, κι ενώ οι αστυνομικοί και παρακρατικοί λυσσομανούσαν σε βάρος των διαδηλωτών, τους προσκαλούσε μέσω Twitter ως εξής: «(Προς Αγανακτισμένους) Διατύπωσα και επαναλαμβάνω την πρόσκληση ενός ουσιαστικού και

Οι αγανακτισμένοι εγκλώβισαν τον Λοβέρδο! Την γλίτωσε ο Άνθιμος...

Οι αγανακτισμένοι από το Λευκό Πύργο έφραξαν την έξοδο του Παπαφείου στον Υπουργό Υγείας Ανδρέα Λοβέρδο, στο δήμαρχο της Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη, τον αντιπεριφεριάρχη Απόστολο Τζιτζικώστα και το Μητροπολίτη κ.κ. Άνθιμο, που πραγματοποίησαν νωρίτερα σύσκεψη για το μέλλον και τη χρηματοδότηση του Ιδρύματος.
Ο κ Άνθιμος αναγκάστηκε να φύγει με τα πόδια και να αφήσει το αυτοκίνητό του στην είσοδο του ιδρύματος, ο κ. Μπουτάρης και ο κ. Τζιτζικώστας παραμένουν αυτή τη στιγμή εγκλωβισμένοι στον προαύλιο χώρο, ενώ ο Υπουργός μέχρι πριν από λίγο βρισκόταν στο πίσω πάρκινγκ του Παπαφείου, ωστόσο πληροφορίες λένε ότι βρήκαν τρόπο να το φυγαδεύσουν από παράπλευρη οδό και να διαφύγει.

Οι αγανακισμένοι ταρακουνάνε το ΔΝΤ...του Μιχάλη Ιγνατίου

Οταν η εκπρόσωπος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου δήλωσε –αναφερόμενη στις διαδηλώσεις των «Αγανακτισμένων»- ότι «δεν είναι όλα εντάξει όταν οι άνθρωποι (στην Ελλάδα) αισθάνονται ευάλωτοι και πονεμένοι», δεν είχα πιά καμία αμφιβολία ότι η επιρροή του κινήματος που ξεκίνησε η ελληνική νεολαία εναντίον των ανικάνων που μας κυβέρνησαν στο παρελθόν και μας κυβερνούν τώρα, ξεπερνούσε τα σύνορα της Ελλάδας. Ως έτοιμη από καιρό η κ. Κάρολαϊν Ατκινσον εξέφρασε, επίσης, κατανόηση «για τις δυσκολίες στις οποίες υπόκειται ο ελληνικός λαός». Από εκείνη την ημέρα οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας του ελληνικού λαού περιλαμβάνονται στην καθημερινή ενημέρωση που αποστέλλει από την Αθήνα το γραφείο του ΔΝΤ στους ανώτερους

Οι «32» ξέχασαν την Πλατεία και την Κάθαρση, της Σοφίας Βούλτεψη

Υποθέτω ότι κάποιοι απ’ αυτούς – η Κική Δημουλά, για παράδειγμα – θα το έχουν κιόλας μετανιώσει.
Θα έχουν καταλάβει ότι χρησιμοποιήθηκαν για να υπογράψουν ένα κείμενο που τελικά αποσκοπεί στην διάσωση αυτών που ούτε διέσωσαν, ούτε διαθέτουν το αναγκαίο φιλότιμο να διασώσουν την πατρίδα – διαφορετικά δεν θα την είχαν καταστρέψει.
Αναφέρομαι στις «32 προσωπικότητες» από τους χώρους των γραμμάτων, των τεχνών και των επιστημών, που ξαφνικά «ανησύχησαν».
«Αγανάκτησαν» κι’ αυτοί.
Όλως τυχαίως, αποφάσισαν να παρέμβουν όταν οι πλατείες γέμισαν κόσμο και όταν τα φαινόμενα προπηλακισμού των υπευθύνων για την εθνική προδοσία του χρέους των 340 δις ευρώ, άρχισαν να πολλαπλασιάζονται.
Με ένα βερμπαλιστικό, ηθικολογικό κείμενο, εμφανίσθηκαν να νουθετούν, ένα είδος συμβούλων επιχειρήσεων κι’ αυτοί, ανθρώπους που δεν διαθέτουν νου – διαφορετικά θα τον είχαν χρησιμοποιήσει όταν σκόρπιζαν (με διαφόρους τρόπους) τους πακτωλούς των εθνικών και των κοινοτικών χρημάτων.
Είχαν μείνει άφωνοι επί χρόνια, παρακολουθώντας την καταστροφή.

Κι’ αν δεν φύγουν ποτέ από τις πλατείες; της Σ.Βούλτεψη

Μετά την πρώτη σαστιμάρα, το πρώτο μούδιασμα, την αρχική αμηχανία, το πολιτικό σύστημα της χώρας, το πιο ανθεκτικό επί του πλανήτου, δια διαφόρων εκπροσώπων του, αποφάσισε να περάσει στην αντεπίθεση.
Με την Βουλή πολιορκημένη από το «Κίνημα της 25ης Μαΐου» (για την Ελλάδα), 15ης Μαΐου (για την Ισπανία) και, από χθες, 29ης Μαΐου (για όλη την Ευρώπη), άρχισε το «πελέκισμα»:
Δεν ξέρουν τι θέλουν, δεν έχουν οργανωτική δομή (σε αντίθεση με τα κόμματα που διατηρούν το οργανωτικό πλεονέκτημα και παίρνουν τις χρηματοδοτήσεις), δεν γίνεται επανάσταση με το facebook και το twitter, ούτε με τα like και τα unlike (όπως είπε χθες ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης στο «Έθνος της Κυριακής») και άλλα πολλά.
Η αποδόμηση ξεκίνησε μετά από ένα μεσοδιάστημα δισταγμού (έτσι βραδυφλεγές είναι το πολιτικό μας σύστημα, γι’ αυτό καταντήσαμε να χρωστάμε τα μαλλιά της

Ο Σταύρος Θεοδωράκης μουντζώνει τους αγανακτισμένους

Η περίπτωση του Σταύρου Θεοδωράκη είναι από τις πολύ συνηθισμένες. Ένας μετριότατος και ατάλαντος δημοσιογραφίσκος – κομήτης, ο οποίος εξαργύρωσε και με το παραπάνω την τυφλή υποταγή του στο ελληνικό μιντιακό σύστημα, το ΠΑΣΟΚ και φυσικά τον ΔΟΛ.
Χαρακτηριστική περίπτωση αεριτζή, δήθεν «αριστερόφρωνα», που με τη γνωστή και δοκιμασμένη μέθοδο των δημοσίων σχέσεων αναρριχήθηκε στα «υψηλά κλιμάκια» της «δημοσιογραφίας» και φυσικά του Κολωνακίου.
Η ταχύτατη ανέλιξή του δε, τον οδήγησε να επεκταθεί και σε άλλες μπίζνες. Πρόσφατα άνοιξε και εστιατόριο όπου συχνάζουν τηλε-πολιτικοί, τηλε-δημοσιογράφοι, τηλε-καλλιτέχνες και άλλα παρεπιδημούντα σούργελα που φύονται στην περιοχή πέριξ του (Σοσιαλιστικού) Κολωνακίου.
Όχι, απλός κόσμος δεν συχνάζει γιατί το εστιατόριο του κ. Θεοδωράκη. Είναι τόσο λαϊκό που για να φάει μια οικογένεια χρειάζεται να ξοδέψει το ισόποσο ενός μηνιάτικου για 4άρι ρετιρέ στο Κουκάκι.
Σήμερα, ο κ. Θεοδωράκης υπενθυμίζει τον λόγο της αλματώδους

Σιωπηλή βουή κοινωνικής οργής...του Γιώργου Δελαστίκ

Χιλιάδες άνθρωποι και χθες στην πλατεία Συντάγματος και στις πλατείες του Ηρακλείου, της Πάτρας, της Θεσσαλονίκης, της Τρίπολης και άλλων ελληνικών πόλεων. Εδωσαν τη συνέχεια στις προχθεσινές δεκάδες χιλιάδες και προετοιμάζουν τον κόσμο για τις παρόμοιες εκδηλώσεις της Κυριακής που αυτήν τη φορά θα επεκταθούν σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις. Πρωτοπόροι οι νέοι, αλλά όχι μόνοι τους. Είναι τόσο πολλοί οι Ελληνες που πνίγονται από την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, ώστε συρρέουν κατά μάζες άτομα κάθε ηλικίας, κοινωνικής θέσης και επαγγέλματος. Η ελληνική κοινωνία βράζει και αναζητεί τρόπους να εκφράσει την απελπισία και την οργή της, ψάχνοντας να βρει δρόμους διεξόδου και ηγέτες πολιτικούς που θα την οδηγήσουν προς τους δρόμους εκείνους. Η κυβέρνηση διαπράττει βαρύτατο σφάλμα όταν αγνοεί τη λαϊκή δυσφορία κατά της πολιτικής της

Οι Ισπανοί «μίλησαν» στο ελληνικό φιλότιμο που δεν διαθέτουν οι πολιτικοί μας... της Σοφίας Βούλτεψη

Είναι να μην τους θίξουν το φιλότιμο των Ελλήνων. Μετά από έναν χρόνο αδιέξοδης μνημονιακής πολιτικής – και τριάντα χρόνια ρουσφετολογίας, ανικανότητας και διαφθοράς – αυτό που μας έκανε να βγούμε στους δρόμους και στις πλατείες ήταν το (αμφισβητούμενο) μήνυμα από την Ισπανία: «Ησυχία, μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες»!
Με μήνυμα ή χωρίς μήνυμα, η αλήθεια είναι ότι οι Ισπανοί ξεσήκωσαν τους Έλληνες. Άλλωστε μας το χρωστούσαν. Πριν από τέσσερις σχεδόν δεκαετίες, η ελληνική αντίσταση κατά της δικτατορίας είχε δείξει τον δρόμο της αντίστασης στους Ισπανούς.
Χθες, χιλιάδες άνθρωποι, ανεξαρτήτως πολιτικής ή κομματικής τοποθέτησης, που μέχρι εκείνη την ώρα δεν ήξεραν πώς να εκδηλώσουν την οργή τους, «βούλιαξαν» το Σύνταγμα και τις κεντρικές πλατείες των μεγαλυτέρων ελληνικών πόλεων, διαμαρτυρόμενοι για την κατάντια της χώρας και

Οι πλατείες ήταν γεμάτες!

«Estamos aqui», δηλαδή «είμαστε εδώ» στα ισπανικά, φώναζαν χθες το απόγευμα χιλιάδες αγανακτισμένοι πολίτες, που κατέκλυσαν στην κυριολεξία την πλατεία Συντάγματος.

Αθήνα Η φήμη και μόνο από την Ιβηρική χερσόνησο, πως οι εκεί διαδηλωτές φώναζαν «ησυχία, γιατί οι Ελληνες κοιμούνται» αρκούσε για να σηκωθούν πολλά πανό που έγραφαν: «Ξυπνήσαμε». Χωρίς κομματικό ή συνδικαλιστικό καπέλωμα, περισσότεροι από 20 χιλιάδες πολίτες συγκεντρώθηκαν χθες στην πλατεία Συντάγματος για να εκφράσουν την αγανάκτηση τους στο Μνημόνιο και τα νέα κυβερνητικά μέτρα.
Ολες οι ηλικίες βρίσκονταν εκεί. Εμπνευσμένοι από το κίνημα των Ισπανών «15-Μ»

Μια ανάλυση για την Ισπανία (πριν πέσουμε στα νύχια της συναινετικής Ιεράς Εξέτασης)...της Σοφίας Βούλτεψη

Εντάξει, λοιπόν, ας πάμε σε εκλογές. Η συνέχεια είναι γνωστή: Μεγάλη αποχή, μικρά ποσοστά για τα κόμματα, εντολές για κυβέρνηση συνεργασίας, σχηματισμός αυτής της κυβέρνησης με το περίστροφο των δανειστών στον κρόταφο και επιβολή ενός συναινετικού αυταρχικού καθεστώτος, μιας ιδιότυπης οικονομικής δικτατορίας. Από κει και πέρα, το μέλλον είναι άδηλο. Όλα θα εξαρτηθούν από την επόμενη πικρή διαπίστωση που θα κάνει ο λαός, ο οποίος δυστυχώς είθισται να κάνει τις διαπιστώσεις του κατόπιν καταστροφής. Διότι δεν έχει ταγούς. Έχει ατυχήσει. Τον έχουν κοροϊδέψει ο ένας μετά τον άλλο. Και για να ξεφύγει από τον ένα, πέφτει στα νύχια του άλλου. Τώρα, ο λαός ετοιμάζεται – το προαναγγέλλει, άλλωστε, στις δημοσκοπήσεις – να πέσει στα νύχια όλων μαζί. Να συνεννοηθούνε, λένε οι έξι στους δέκα. Την ίδια ώρα, σχεδόν οι πέντε στους δέκα δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στον «Κανένα». Και παρ’ όλα αυτά, επτά στους δέκα δεν θέλουν εκλογές. Βγαίνει κανένα συμπέρασμα από όλα αυτά; Μόνο ένα: Ότι δια της πρόκλησης γενικής συγχύσεως τα