
Η αλληλουχία των ημερομηνιών συντρίβει τα πρωθυπουργικά οράματα για την συγκρότηση ευέλικτης κρατικής μηχανής, και διαλύει τα ραγκουσιανά νεφελώματα περί δημοσίας διοικήσεως ταχείας, αποτελεσματικής και «άλλα ηχηρά παρόμοια»: Ο νόμος 3889 (με τον φιλόδοξο τίτλο «Χρηματοδότηση Περιβαλλοντικών Παρεμβάσεων, Πράσινο Ταμείο, Κύρωση Δασικών Χαρτών και άλλες διατάξεις»), μετά από μακρά μπιρμπίλειο κυοφορία, είδε το φως της δημοσιότητας την 14η Οκτωβρίου 2010 (ΦΕΚ Α΄ 182/2010). 5,5 μήνες μετά, στις 31 Μαρτίου 2011, εξεδόθη Απόφαση της
αρμοδίας Υπουργού Περιβάλλοντος και άλλων τινών, με την οποία συνεκροτήθη το Διοικητικό Συμβούλιο του «Πράσινου Ταμείου» (το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, αποτελεί νεότευκτο Δημόσιο Οργανισμό, που ιδρύεται, προικίζεται με αρμοδιότητες, αποκτά Διοίκηση, και, βεβαίως, «πιστώσεις» - κι όλ’ αυτά εν μέσω ορυμαγδού αναθεμάτων -και λουκέτων- εις βάρος των ποικιλώνυμων Υπηρεσιών και Φορέων του Δημοσίου). 2 μήνες μετά, στις 30 Μαΐου 2011, η ίδια (ήδη αποπεμφθείσα) Υπουργός υπογράφει, από κοινού με τον επί των Οικονομικών συνάδελφό της, Απόφαση περί καθορισμού αποδοχών του