Όλα….Τούμπα!...του Τ.Φούντογλου

Ήμουν και εγώ εκεί. Ένας ακόμα σχιζοφρενής με τη διπλή προσωπικότητα του οπαδού και του πολίτη, να κάθεται στη Θύρα 5 και να βολοδέρνει με ταχύτητα μεγαλύτερη και από αυτή του 4G της Cosmote μεταξύ οπαδικών ενστίκτων και λογικών συνειρμών για αυτά που διαδραματίζονταν μπροστά του.
Ο οπαδός μέσα μου πανηγύρισε έξαλλα τη νίκη κατά του «μισητού» αντιπάλου, ανέβηκε στα κάγκελα για να γιουχάρει τα κακομαθημένα της ποδοσφαιρικής πιάτσας που νομίζουν πως οι τίτλοι κερδίζονται με φανέλες και πέτσινες προεδρικές εντολές, και ένιωσε ρίγη να τον διαπερνούν για την ατμόσφαιρα υποδοχής των παικτών της ομάδας του.
Μια φλεγόμενη Τούμπα που, μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου μετατρέπει σε παρανάλωμα του πυρός το θυμικό σου και σε καθιστά για λίγο άγριο θηρίο γεμάτο αδρεναλίνη και ένστικτα μπροστά στη φλογισμένη θέα ενός γηπέδου.
Και κάπου εκεί έρχεται ο Robert Kaplan και σε επαναφέρει στα γήινα του πολιτισμού: «όταν ο άνθρωπος πιστεύει ότι δεν έχει τίποτα να δώσει ο ίδιος, ότι είναι κενός ιδανικών και οραμάτων, τότε είναι έτοιμος να δεχτεί τα πάντα, όσο οφθαλμοφανώς ψευδή και αν είναι αυτά. Ακόμη είναι έτσι έτοιμος να συμπλεύσει με οποιαδήποτε ομάδα προκειμένου να μην είναι μόνος στο πνευματικό και

Κορνήλιος Καστοριάδης: Η φωνή ενός ελεύθερου στοχαστή!

“ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΒΑΘΜΙΑΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΤΥΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ”
… Αν ο καπιταλισμός μπόρεσε να λειτουργήσει και να αναπτυχθεί στο παρελθόν, αυτό έγινε επειδή κληρονόμησε μια σειρά ανθρωπολογικών τύπων τους οποίους ΔΕΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ Ο ΙΔΙΟΣ: αδιάφθορους δικαστές, ακέραιους δημόσιους υπαλλήλους ικανούς να υπηρετούν το κοινό καλό, εκπαιδευτικούς αφοσιωμένους στο καθήκον τους, εργάτες για τους οποίους η δουλειά ήταν –παρά τις σκληρές συνθήκες- πηγή αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας κλπ. Αυτοί οι ανθρωπολογικοί τύποι