Νοσ. Ρίο Πατρών: τεράστιες ουρές στα εξωτερικά ιατρεία και μαθήματα ανθρωπιάς από το προσωπικό

Όταν οι πολίτες στοιβάζονται καθημερινά σαν τσουβάλια στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων, βλέποντας να χάνεται η αξιοπρέπειά τους, όταν οι γιατροί και όλο το προσωπικό του ΕΣΥ βάζει τεράστια πλάτη για να σηκώσει λίγο πιο ψηλά τις υπηρεσίες υγείας στην χώρα, υπογραμμίζοντας τον αληθινό χαρακτήρα της δημόσιας υγείας, όταν οι ανασφάλιστοι αντιμετωπίζονται ως μπαλάκι του πινγκ πονγκ και προεκλογικό «πυροτέχνημα» από τους ίδιους τους δημιουργούς τους, η κυβέρνηση του μνημονίου αναλώνεται σε σχέδια επί χάρτου για τον ανασχηματισμό και η ηγεσία του υπουργείου Υγείας εξακολουθεί να μετρά τα νούμερα για να δει εάν είναι αρκετά μειωμένα όπως επιτάσσουν οι δανειστές μας.

Στην Ελλάδα της παρατεταμένης κρίσης και των μνημονίων όπου οι πολίτες της τα έχουν δει σχεδόν όλα, υπάρχει πάντα κάτι καινούριο που θα μας κάνει να αφυπνιστούμε και να προβληματιστούμε, κάτι που θα μας πονέσει και θα μας κάνει να αναρωτηθούμε γιατί συμβαίνουν όλα αυτά.

Όσον και εάν η κυβέρνηση κομπάζει για το πρωτογενές πλεόνασμα και ότι ήρθε επιτέλους η ώρα της ανάπτυξης, η καθημερινότητα είναι σκληρή και αμείλικτη.

Εκατοντάδες άνθρωποι στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων του ΕΣΥ, ζητώντας ένα ραντεβού, ή αναμένοντας για την θεραπεία τους περιμένοντας ατελείωτες ώρες, αποτελεί καθημερινό φαινόμενο το οποίο δεν εκπλήσσει πια τους γιατρούς και το ίδιο το σύστημα.

Μία βόλτα στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Ρίου Πατρών ένα Δευτεριάτικο πρωινό για προσωπικό περιστατικό, δείχνει ανάγλυφα την κατάσταση και ότι όλα αυτά που γράφουμε καθημερινά από το βήμα αυτό, ωχριούν μπροστά στην πραγματικότητα.

Το πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Ρίου Πατρών, είναι ένα αξιοσέβαστο νοσηλευτήριο, με εξαιρετικά δυναμικό επιστημονικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Επιπλέον, το πιο σημαντικό, είναι ο τεράστιος όγκος που εξυπηρετεί το νοσοκομείο, περίπου ένα εκατ. ανθρώπους, δηλαδή όλη σχεδόν την Πελοπόννησο, αλλά και τα Ιόνια νησιά, συν τα έκτακτα περιστατικά.

Οι γιατροί δίνουν αγώνα ζωής σε όλες τις Κλινικές και τα εξωτερικά ιατρεία, ωστόσο εκ των πραγμάτων, οι Κλινικές που είναι πιο επιβαρυμένες λόγω της φύσης τους το ίδιο και τα σχετικά εξωτερικά ιατρεία, είναι η Αιματολογική, και οι μονάδες Μεταμόσχευσης και Μεσογειακής Αναιμίας.

Στα εξωτερικά ιατρεία στο Αιματολογικό τμήμα υπάρχουν μόνο δύο γιατροί που βλέπουν καθημερινά 45 περιστατικά, ενώ στην Αιματολογική Κλινική υπηρετούν 3 γιατροί, και από ένας στις μονάδες Μεταμόσχευσης και Μεσογειακής Αναιμίας. Όποιος συνταξιοδοτείται, ή αποχωρεί δεν αντικαθίσταται, σύμφωνα άλλωστε με τον σχρτικό νόμο για τις προσλήψεις.

Ο τεράστιος όγκος των περιστατικών, η πολυπλοκότητα της συνταγογράφησης καθώς και τα περιστατικά που χρήζουν άμεσης παρέμβασης, όπως χημειοθεραπείες και μεταμοσχευμένοι, κάνουν εξαιρετικά δύσκολη την κατάσταση. Παρόλα αυτά, θεωρούμε τον εαυτό μας τυχερό, που αντί για 5 με 7 ώρες που είναι ο μέσος όρος αναμονής για τα εξωτερικά ιατρεία, όπως έχει πει ο υπουργός Υγείας κ.Άδωνις Γεωργιάδης, εμείς αναμέναμε μόλις 4 ώρες με κλεισμένο ραντεβού βεβαίως εδώ και ένα μήνα.

Ο αναπληρωτής καθηγητής Αιματολογίας κ. Ανάργυρος Συμεωνίδης στο Αιματολογικό τμήμα της Παθολογικής Κλινικής του νοσοκομείου, δίνει αγώνα δρόμου καθημερινά για να προλάβει τα περιστατικά. Το πιο εύκολο γι αυτόν, θα ήταν να βρίσκεται στο πανεπιστήμιο και να απολαμβάνει καθημερινά το ήρεμο περιβάλλον της ερευνητικής του δραστηριότητας. Όμως όχι! Το γεγονός ότι ξεκίνησε από το 1986 – μας δείχνει μάλιστα τον πρώτο φάκελο που έχει στα χέρια του- και έστησε την Κλινική, το γεγονός ότι πονάει το νοσοκομείο και τους ασθενείς δεν τον αφήνουν να ησυχάσει και δύο φορές την εβδομάδα βρίσκεται στο Ρίο από το πρωί μέχρι το βράδυ. 

Φυσικά δεν πρόκειται να ακούσετε τον αναπληρωτή καθηγητή να κομπάζει για τα επιστημονικά επιτεύγματα των επιστημόνων, για το γεγονός ότι το νοσοκομείο εμφανίζει τις λιγότερες λοιμώξεις σχεδόν σε όλη την χώρα, ή πως αντιμετωπίζονται και σώζονται τα περιστατικά, αλλά θα τον ακούσετε να στηλιτεύει την μνημονιακή πολιτική, που στερεί αναγκαίο ανθρώπινο δυναμικό από τα νοσοκομεία για να εξυπηρετήσουν τους πολίτες.

Ο κ. Συμενωνίδης όπως οι περισσότεροι γιατροί του ΕΣΥ, δεν ξεπετάνε τον ασθενή τους, ασχολούνται μαζί του, συζητούν παρά τις τεράστιες ουρές απέξω, τους αντιμετωπίζουν ανθρώπινα και όχι ανθρωπόμορφα. Ο κ. Συμεωνίδης και πολλοί άξιοι συνάδελφοί του δεν τσιγκουνεύονται να μοιράσουν απλόχερα την γνώση και την εμπειρία τους στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη.

Μπορεί το μνημόνιο να στέρησε πολλά από την χώρα, την ανθρωπιά όμως και την αλληλεγγύη δεν πρόκειται να την στερήσει. Είναι και αυτό ένα case study που μακάρι να εξετάσουν προσεκτικά οι επικφαλής της τρόικας για το δικό τους καλό και είναι κάτι που δεν πρόκειται να περικόψουν ποτέ από την Ελλάδα.