Το φιλότιμο υπάρχει… και χάρη σ' αυτό λειτουργεί το Ε.Σ.Υ...της Θ.Κρυσταλλίδου

Αναζητώντας τον ορισμό της λέξης "φιλότιμο" σε διάφορα λεξικά βρίσκουμε, φιλότιμο ουδέτερο ουσιαστικό :
«αξιοπρέπεια, τιμή, περηφάνια, το χαρακτηριστικό εκείνου που είναι συχνά υπέρ το δέον συνεπής προς τις υποχρεώσεις του, που πρόθυμα εκτελεί τα καθήκοντά του, με ευσυνειδησία, εκείνου που δεν θέλει να δίνει δικαιώματα να θιγεί η τιμή και η υπόληψή του. H ελληνική λέξη “φιλότιμο” δεν έχει ακριβή μετάφραση στις ξένες γλώσσες.»
Επί πολλά χρόνια υπερηφανευόμασταν  για την γονιδιακή σχέση που έχουμε με την λέξη αυτή, την οποία  μάλιστα την είχαμε σαν  «παράσημο» της φυλής  μας και καμαρώναμε γιατί  δεν υπάρχει καν συνώνυμη  έννοια σε άλλη γλώσσα, λίγο έλειψε όμως, το φιλότιμο να χαθεί από το σύστημα αξίων της νεοελληνικής κοινωνίας. 
Θα μου πεις, φτάσαμε σήμερα ως εδώ γιατί σχεδόν όλο το ηθικό και «αξιακό σύστημα» της ελληνικής κοινωνίας, κόντεψε να χαθεί στο βωμό του εύκολου πλουτισμού, της υπερκατανάλωσης, του ωχαδερφισμού και του βολέματος , το φιλότιμο θα γλίτωνε ;
Και όμως το φιλότιμο γλίτωσε και χάρη σ' αυτό λειτουργεί ολόκληρο το Εθνικό Σύστημα

Υγείας. Δεν ξέρω αν είναι ελπιδοφόρα ή θλιβερή διαπίστωση αυτή, αλλά πραγματικά όποιος χρειάστηκε τις υπηρεσίες ενός δημόσιου νοσοκομείου, αν δεν είναι προκατειλημμένος, το διαπιστώνει αυτό.
Έτσι και εγώ χρειάστηκε πρόσφατα να συνοδέψω τον πατέρα μου στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του Μποδοσάκειου Νοσοκομείου Πτολεμαΐδας , ένα τμήμα νευραλγικό ,με τη βουή του πόνου και την μυρωδιά του αίματος να κατακλύζουν το  χώρο ! 
Οι εικόνες των επειγόντων δυνατές, κάποιες φορές σκληρές και  βασικοί  πρωταγωνιστές οι γιατροί, οι νοσηλεύτριες και οι νοσηλευτές. Ο εξοπλισμός οριακά βασικός,  τα μηχανήματα όχι πάντα σε λειτουργία άρα το σημαντικότερο  κεφάλαιο και η «περιουσία»  το ανθρώπινο δυναμικό σε εγρήγορση.  
Η προϊσταμένη με ιώβεια υπομονή και  ψυχραιμία  να αξιολογεί  το κάθε περιστατικό και να προσπαθεί γλυκαίνοντας την φωνή της, να κρατά ψύχραιμους τους ασθενείς και κυρίως τους συνόδους.  
Οι νοσηλεύτριες και οι νοσηλευτές  με τα περιορισμένα  υλικά που διαθέτουν, μετά από το «τσαπατσούλικο συμμάζεμα» των προμηθειών στην υγεία, να προσπαθούν  να κάνουν  το καλύτερο δυνατό. Σε  συνθήκες έντασης ,χωρίς εργαλεία, με ελάχιστο προσωπικό και δουλεύοντας  για μήνες  χωρίς ρεπό. 
Οι γιατροί, επί το πλείστον ειδικευόμενοι, να έχουν επωμιστεί  την μεγάλη ευθύνη  των πρώτων βοηθειών και της γνωμάτευσης. Γιατροί με βασικό μισθό 900€ και απλήρωτες τις εφημερίες τους εδώ και μήνες.
Η τραυματιοφορέας, μια στη βάρδια, να προσπαθεί να προλάβει τα περιστατικά και μέσα στον πανικό να βρίσκει χρόνο για να δώσει κουράγιο στην ηλικιωμένη κυρία που μόλις έφερε το ΕΚΑΒ, να της χαϊδεύει τα μαλλιά για να την κρατήσει ψύχραιμη μέχρι να έρθουν οι δικοί της. 
Αυτές ήταν κάποιες από τις εικόνες που έζησα στα 15 λεπτά της αναμονής μας.
Όταν ήρθε η ώρα να εξεταστεί ο πατέρας μου, διαπίστωσα πως η επιμέλεια, η ευθύνη, η επιμονή  και η παρατηρητικότητα των γιατρών και των νοσηλευτών ήταν που βοήθησαν στην διάγνωση.

Ανάλογες συνθήκες εργασίες και εικόνες υπάρχουν φυσικά  και στα υπόλοιπα  τμήματα και τις κλινικές του νοσοκομείου. 
Αφανείς λοιπόν καθημερινοί ήρωες, οι υπάλληλοι,  η Αναστασία, η Εύη, η Μαρία, ο Δημήτρης  να δουλεύουν σε δύσκολες συνθήκες και να είναι " συχνά υπέρ το δέον συνεπείς  προς τις υποχρεώσεις τους, πρόθυμοι να εκτελούν  τα καθήκοντά τους με ευσυνειδησία"
Όταν ρώτησα την κυρία Σούλα πώς μπορούν  κάθε μέρα να  αντέχουν και να προσφέρουν με τέτοιες συνθήκες. Μου απάντησε : "με το φιλότιμο παιδί μου, εμείς πράττουμε  με την καρδιά μας"
Αυτοί είναι λοιπόν κάποιοι από τους δημόσιους υπαλλήλους. Αυτοί είναι κάποιοι που ενδεχομένως θα ριχτούν με ευκολία στην πυρά, για να χορτάσει το ανθρωποφάγο ένστικτο μας και για να βγουν οι αριθμοί της Τρόικα μέχρι το τέλος του χρόνου.
Αυτοί είναι κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι που έχουν υποστεί περικοπές έως και 30% στις  αμοιβές τους, αυτοί είναι κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι που δεν πληρώνονται τα νυχτερινά  και τις υπερωρίες τους! Και είμαι σίγουρη  πως υπάρχουν πολλοί τέτοιοι σαν τους υπαλλήλους του Μποδοσάκειου σε όλη την Ελλάδα! 

Δυστυχώς βέβαια υπάρχουν ακόμα κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι, βολεμένοι στην παλιά νοοτροπία και συνεχίζουν να προκαλούν το κοινό αίσθημα με την συμπεριφορά τους. Θέλω να πιστεύω όμως πως αυτού του είδους οι υπάλληλοι είναι πια η μειοψηφία.

Τα παραπάνω δεν τα έγραψα για να ωραιοποιήσω καμία κατάσταση στο δημόσιο και ούτε φυσικά για να υπερασπιστώ τους δημοσίους υπαλλήλους, ή τους υπαλλήλους των δημόσιων νοσοκομείων, άλλωστε είμαι σίγουρη πως οι  κακεντρεχείς θα σχολιάσουν: " πως είναι λογικό να τα γράφω αυτά γιατί και εγώ είμαι  υπάλληλος του Μποδοσάκειου. Ε! Ναι λοιπόν είμαι υπάλληλος στο Μποδοσάκειο και τα γράφω όλα αυτά γιατί είμαι περήφανη για τους συναδέλφους που έχω!
 

Κρυσταλλίδου Θεοπίστη

MSc Διοίκηση Υπηρεσιών Υγείας