Ο Τσίπρας ως «φτερό στον άνεμο»...του Γιάννη Λούλη

Όσοι στέκονται στα όσα λέει ο Αλέξης Τσίπρας, προσπαθώντας να προσδιορίσουν την στρατηγική του, τελικά σηκώνουν τα χέρια, διότι ο υπό διερεύνηση ηγέτης δεν πατά σε στέρεο έδαφος. Άγεται και φέρεται από πρόσκαιρους ανέμους. Στρατηγικά λοιπόν, ο Τσίπρας θυμίζει φτερό στον άνεμο! Γι’ αυτό η αναζήτηση της όποιας σταθερής πυξίδας του, αποτελεί αδιέξοδο βασανιστήριο. 

Κατ’ αρχάς, οι θέσεις Τσίπρα μεταλλάσσονται διαρκώς. Άλλοτε καθορίζονται από το ακροατήριο του. Άλλοτε από εσωκομματικές ισορροπίες. Άλλοτε από την ροπή για ατάκες της στιγμής. Τις εκλογές του Ιουνίου, ο Τσίπρας δεν ήθελε να τις κερδίσει (όπως είχα σημειώσει τότε στην «Η» και ανέλυσα αργότερα στο τελευταίο βιβλίο μου). Τώρα μοιάζει να επιδιώκει τη νίκη. Όπλα του είναι η φρεσκάδα και οι επικοινωνιακές ικανότητες. Αδυναμίες του είναι η διάφανη δημαγωγία και ορισμένα ακραία στελέχη του - αν και οι εμπαθείς συγκρίσεις που επιχειρούνται με την άκρα δεξιά, από υστερικούς επικριτές του, είναι φαιδρές. 

Καθώς ο Τσίπρας είναι ευφυής αντιλαμβάνεται πως... ο μόνος δρόμος προς την εξουσία περνάει από μια συνεπή κεντροαριστερή στροφή. Δεν την επιχειρεί όμως. Γιατί; Είτε διότι η βούληση του για μια παρόμοια στρατηγική είναι ασθενής, είτε διότι δεν γνωρίζει πώς να την υλοποιήσει, είτε διότι φοβάται το ίδιο το κόμμα του, είτε διότι βρίσκεται σε σύγχυση, είτε διότι όλα αυτά συνυπάρχουν! Ως συνέπεια αυτών είναι ότι ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρας δεν πείθουν κυβερνητικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει δικές του δυνάμεις. Η μόνη δύναμη του, είναι «αρνητική». Τον ευνοεί μόνο η προοπτική παταγώδους αποτυχίας της (επιεικώς) μέτριας κυβέρνησης. 

Πάντως, ακόμη και ένας στρατηγικά ανερμάτιστος Τσίπρας, είναι δυνατόν να επικρατήσει εκλογικά εφόσον καταρρεύσει η εικόνα των ανταγωνιστών του. Ταυτόχρονα, το όπλο της απειλής εξόδου από το ευρώ, αν κερδίσει ο Τσίπρας, έχει σχεδόν εξαντληθεί για τη ΝΔ. Εφόσον το εκλογικό σώμα συνεχίσει να απελπίζεται, είναι πιθανότατο να δοκιμάσει «κάτι άλλο» - και ότι ήθελε προκύψει! Η κύρια απειλή για τις προοπτικές του Τσίπρα είναι η συνολική αίσθηση της «κυβερνητικής» ελαφρότητας του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, έστω και έτσι, δεν αποκλείεται να επικρατήσει, αν θεωρηθεί το «μη χείρον» από το ρεύμα αρνητικών ψηφοφόρων

.
Στην περίπτωση αυτή όμως, μια νίκη του Τσίπρα θα έχει πρόσκαιρα χαρακτηριστικά. Θα επικρατήσει χωρίς ρίζες στην κοινωνία. Η νίκη του θα είναι πύρρειος. Θα φθαρεί ταχύτατα, αν το κυβερνητικό του σχήμα θεωρηθεί ανεπαρκές. Ενώ μια τυχόν συμμαχία με τους ανεκδιήγητους Ανεξάρτητους Έλληνες, θα αποτελεί αυτοκαταστροφική φάρσα. Καταστροφικός για τον ίδιο θα αποδειχθεί επίσης ένας επιπόλαιος χειρισμός των σχέσεων της χώρας με τους δανειστές της. Άλλωστε οι σημερινοί παληκαρισμοί, είτε εγκαταλειφθούν στην πράξη, είτε οδηγήσουν εκτός ευρώ, αποτελούν εκείνο που οι αγγλοσάξονες αποκαλούν lose-lose situation (μονά ζυγά, χάνεις). 

Η ουσία είναι πως η σημερινή στρατηγική Τσίπρα του «φτερού στον άνεμο», ακόμα και στο πιο ευνοϊκό εκλογικό σενάριο, δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε μια κυβέρνηση ελαφροτάτων βαρών! Το τι θα συμβεί όμως αν η χώρα αποκτήσει τέτοιου είδους κυβέρνηση, όταν γύρω της μαίνονται καταιγίδες, ανήκει στην προοπτική ενός νέου εφιάλτη.