Απευθυνόμενος στο γερμανικό ακροατήριο, μίλησε για «αναθεώρηση του Προγράμματος» και όχι για κατάργηση του Μνημονίου -όπως έκανε μέχρι σήμερα, στις δηλώσεις του στην Ελλάδα- καθώς και για «συνεννόηση των δυο πλευρών» και όχι για μονομερή καταγγελία.
Το έκανε, άραγε, μόνο επειδή μιλούσε σε
γερμανικό έδαφος; Άρα, όταν επιστρέψει στα πάτρια εδάφη, θα επανέλθει στην ίδια ρητορική;
Ή κατάλαβε ότι για να καταφέρει να γίνει συνομιλητής των Ευρωπαίων ηγετών πρέπει να δει τα πράγματα ρεαλιστικότερα;
Ο πρόεδρος του Σύριζα δεν διαδήλωνε, μαζί με χιλιάδες εργαζομένους, εναντίον της επίσκεψης Μέρκελ στην Αθήνα; Εκείνος δεν αποκαλούσε, περίπου, «προσκυνημένους» τους τρεις ηγέτες της συμπολίτευσης;
Οι θέσεις που διετύπωσε στο Βερολίνο (αναθεώρηση του Μνημονίου και επαναδιαπραγμάτευση, επειδή το ισχύον πρόγραμμα οδηγεί σε αδιέξοδο) δεν ήταν οι προεκλογικές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, τις οποίες ο ίδιος κατήγγειλε με όλους τους τρόπους;