Τα γεγονότα των τελευταίων δυόμιση ετών απέδειξαν με τον πιο οδυνηρό
τρόπο πως υπάρχουν μερικές αποφάσεις που οδηγούν σε δρόμο χωρίς γυρισμό.
Μια παραπλανητική φράση – «Λεφτά υπάρχουν» – στάθηκε αρκετή για να
οδηγηθεί η χώρα και ο λαός της στην χρεοκοπία.
Με εκείνη τη φράση – και με σωρό υποσχέσεων – υπεκλάπη η ψήφος του
λαού (που πάντα παθαίνει και ποτέ δεν μαθαίνει) και οδηγηθήκαμε στην
απόλυτη κατάρρευση.
Χάρη σ’ αυτή τη φράση – και σε διάφορα σχέδια περί «βέβαιης εξόδου
από την κρίση» – ο Παπανδρέου βρέθηκε στην εξουσία, κορόιδεψε την
κοινωνία για ένα εξάμηνο και μετά οδήγησε τη χώρα στο ΔΝΤ, αν και όλοι
γνωρίζαμε την κατάληξη.
Υποστήριζε μάλιστα πως (το ΔΝΤ) «μπορεί να μας προτείνει κάτι που δεν
έχουμε σκεφθεί».
Όλοι γνωρίζαμε πως δεν ήταν αλήθεια. Το ΔΝΤ ακολουθεί συγκεκριμένο
«πρωτόκολλο».
Δεν δανείζει απλώς τις χώρες. Τις κυβερνά με δικούς του θεσμούς.
Σήμερα (συνέντευξη στο ΤΙΜΕ), ο κ. Παπανδρέου παραπονιέται πως η
Ελλάδα έγινε «πειραματόζωο στα χέρια των διεθνώς δανειστών της».
Σ’ αυτόν τον άνθρωπο εμπιστεύθηκε ο λαός την τύχη του τον Οκτώβριο
του 2009.
Σε έναν άνθρωπο που υποτίθεται πως είχε εκλεγεί ακριβώς για να
αποτρέψει τέτοια ενδεχόμενα.
Και όχι για να κλαψουρίζει εκ των υστέρων, παραδεχόμενος ουσιαστικά
πως δεν προστάτεψε τη χώρα του – αν και αυτό ήταν το καθήκον του.
Τώρα, όλοι γνωρίζουν πως η επιλογή του λαού στο πρόσωπο του
Παπανδρέου, των κηπουρών του και του ΠΑΣΟΚ ήταν ένα μεγάλο λάθος.
Ένα λάθος που προκάλεσε τον όλεθρο.
Το ένα λάθος διαδέχθηκε το άλλο. Για να φτάσουμε στην κυβέρνηση
Παπαδήμου, που επί έξι μήνες δεν έκανε τίποτε και τώρα μας υπενθυμίζει…
τι πρέπει να γίνει.
Τρία υπουργικά συμβούλια συγκάλεσε ο κ. Παπαδήμος μετά την προκήρυξη
των εκλογών – το τελευταίο την Τετάρτη.
Και το πιο εξοργιστικό στις 27 Απριλίου, όταν ο πρωθυπουργός
προέτρεψε τους υπουργούς να… εντατικοποιήσουν τις προσπάθειές τους ως τα
τέλη Απριλίου!
Τους ζήτησε δηλαδή να πράξουν σε τρεις ημέρες, όσα δεν έγιναν σε έξι
μήνες!
Μέσα σ’ όλον αυτόν τον ορυμαγδό, ο διάδοχος του κ. Παπανδρέου, ο κ.
Βενιζέλος, κατηγορεί όλους τους υπόλοιπους ότι λένε «ωμά πολιτικά
ψέματα» – ενώ ο ίδιος υπόσχεται να κάνει τα αντίθετα από όσα έπραξε ως
υπουργός των Οικονομικών, ου μην αλλά και πρωτοκλασάτος διεκδικητής του
«θρόνου».
Και βέβαια, μέσα σ’ αυτήν την πρωτοφανή σύγχυση, ξεφύτρωσαν και
καινούργιοι «σωτήρες» που επίσης έχουν τις λύσεις στο τσεπάκι τους –
αλλά… μας τις κρατούσαν μυστικές, περιμένοντας να έλθουν στη βασιλεία
τους.
Ένα τμήμα του λαού, ετοιμάζεται να διαπράξει νέο λάθος.
Και μάλιστα συνειδητά. Γνωρίζοντας πως αυτοί που δίνουν τις νέες
υποσχέσεις δεν διαθέτουν ούτε τα προσόντα, ούτε το ανάλογο παρελθόν για
να εφαρμόσουν οποιαδήποτε πολιτική εξόδου από το μνημόνιο.
Υπάρχει τρόπος να βγούμε από το αδιέξοδο;
Υπάρχει τρόπος να βγούμε από το αδιέξοδο και συνάμα να ικανοποιήσουμε
την ανάγκη για τιμωρία και απόδοση δικαιοσύνης;
Είναι σωστό και δίκαιο να θέλει ο λαός να τιμωρήσει αυτούς που τον
χρεοκόπησαν.
Ναι, αλλά αυτοί βρίσκονται παντού και μάλιστα σε ηγετικές θέσεις –
και στα παλιά και στα νέα κόμματα.
Επί του προκειμένου υπάρχουν δύο ενδεχόμενα:
Μπορεί δηλαδή να επιλέξει κανείς ένα μικρό καινούργιο κόμμα για να
τιμωρήσει τα μεγάλα και παλιά.
Μπορεί επίσης να επιλέξει κανείς ένα από τα «παλιά» κόμματα για να
τιμωρήσει τους νέους επίδοξους σωτήρες.
Και στις δύο περιπτώσεις, είναι πιθανόν να ξημερώσει η Δευτέρα και…
να βρίσκονται όλοι (παλιοί και ξεκαινουργιωμένοι παλιοί) στις θέσεις
τους!
Να το επαναλάβω; Αυτές είναι εκλογές προσώπων.
Και επομένως, το μόνο βέβαιο είναι πως το πρωί της Δευτέρας τα
πρόσωπα θα κάνουν τη διαφορά.
Αυτή τη στιγμή η τύχη του Έθνους βρίσκεται στα χέρια του λαού.
Από την δική του κρίση, από τις δικές του επιλογές, από το δικό του
ένστικτο εξαρτάται πια το μέλλον της χώρας.
Την Κυριακή, να πάμε στις κάλπες με λογισμό και μ’ όνειρο.
