Είναι μια κατάκτηση που αφενός λύνει τα χέρια του γιατρού να συνταγογραφήσει στον ασθενή του ότι θεωρήσει απαραίτητο και κατάλληλο μέσα από συγκεκριμένη λίστα συνταγογραφούμενων φαρμάκων, και αφετέρου δίνει τη δυνατότητα στον ασθενή να επισκεφθεί γιατρό της επιλογής του για την αντιμετώπιση του προβλήματός του. Εδώ υπάρχει για τον ασθενή το οικονομικό πρόβλημα γιατί ο γιατρός της επιλογής του μπορεί να μην είναι συμβεβλημένος και να υποχρεωθεί στην πληρωμή της επίσκεψης.
Βέβαια όλα αυτά καλά ακούγονται, το θέμα όμως είναι πως θα λειτουργήσει. Υπάρχουν ορισμένα βασικά ζητήματα που πρέπει να ληφθούν υπόψη:
1. Να μην λειτουργήσει από πλευράς πολιτείας η ελεύθερη ηλεκτρονική πρόσβαση ως μοχλός αυστηρού ανελαστικού ελέγχου χαλιναγώγησης της φαρμακευτικής δαπάνης και μηχανισμός τρομοκράτησης και πογκρόμ διώξεων και καταγγελιών συμβάσεων γιατρών για μη σωστό χειρισμό της συνταγογραφίας. Εδώ μπαίνουν ορισμένα θέματα όπως για παράδειγμα τι μπορεί να συνταγογραφεί ο κάθε ειδικευμένος γιατρός. Ο Παθολόγος κατά κύριο λόγο (όπως επίσης ο Γενικός γιατρός ή ο με πιστοποίηση Γενικής Ιατρικής ή ο άνευ ειδικότητας κ.α.) που είναι η βάση και ο κινητήριος μοχλός όλων των συστημάτων υγείας, δεν θα πρέπει να γίνει και ο τροχονόμος για τις άλλες ειδικότητες με αποτέλεσμα την υποβάθμιση του ρόλου του, που πρέπει να λειτουργήσει σαν οικογενειακός γιατρός σε ένα σωστό λειτουργικά σύστημα υγείας. Ο Παθολόγος είναι υποχρεωμένος μέσα στα πλαίσια της Ιατρικής Δεοντολογίας και Ηθικής:
Να συνταγογραφήσει αντιβίωση και να μην παραπέμψει τον ασθενή σε πνευμονολόγο η ουρολόγο η άλλον
Να συνταγογραφήσει αντιαλλεργικά και δερματικές αλοιφές και να μην παραπέμψει σε δερματολόγο
Να συνταγογραφήσει αντιδιαρροικά και αναστολείς αντλίας πρωτονίων και να μην παραπέμψει σε γαστρεντερολόγο
Να συνταγογραφήσει σκευάσματα για ίλιγγο και να μην παραπέμψει σε ΩΡΛ
Να συνταγογραφήσει σκευάσματα για επιπεφυκίτιδα και να μην παραπέμψει σε οφθαλμίατρο
Να συνταγογραφήσει αντιυπερτασικά και υπολιπιδαιμικά και να μην παραπέμψει σε καρδιολόγο
Να συνταγογραφήσει σκευάσματα για αγχώδεις διαταραχές, κατάθλιψη, αιμωδίες και να μην παραπέμψει σε νευρολόγο η ψυχίατρο
Να συνταγογραφήσει σκευάσματα για αρθραλγίες και οστεοπόρωση και να μην παραπέμψει σε ορθοπεδικό η ρευματολόγο
Να αντιμετωπίσει διαβητικό ασθενή και να μην παραπέμψει σε ενδοκρινολόγο.
Σε καμιά περίπτωση βέβαια δεν θα υποκαταστήσει γιατρό άλλης ειδικότητας αλλά θα κρίνει με βάση τις γνώσεις του και την ιατρική δεοντολογία πότε χρειάζεται να παραπέμψει.
Με όλα τα παραπάνω θέλω να επισημάνω ότι ακόμα και με την άδεια άσκησης επαγγέλματος ο γιατρός έχει τη δυνατότητα που του δίνει το πτυχίο του να αντιμετωπίσει αρκετά σύνθετα προβλήματα και για αυτό το λόγο άλλωστε και ο αγροτικός γιατρός συνταγογραφεί για όλες τις παθήσεις.
Πρέπει λοιπόν να υπάρξει μια σωστή αντιμετώπιση του όγκου συνταγογραφίας που εκ των πραγμάτων έχουν κάποιες ειδικότητες και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να έρθει σε συσχέτιση ο όγκος και το κόστος συνταγογραφίας για παράδειγμα του καρδιολόγου με του ΩΡΛ η του γαστρεντερολόγου.
Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω θα είναι η σημαντικά μικρότερη ταλαιπωρία των ασφαλισμένων και η μεγαλύτερη αποσυμφόρηση του συστήματος.
2. Η χορήγηση φαρμάκων και ιδιαίτερα κάποιων όπως τα αντιβιοτικά (όπου δημιουργείται τεράστιο πρόβλημα ανθεκτικότητας) πρέπει να γίνεται αποκλειστικά με ιατρική συνταγή, γιατί εξάλλου προκύπτει και θέμα αυξημένης τεχνητής ζήτησης.
3.Κατάργηση 2μηνων συνταγών. Οι 2μηνες συνταγές έχουν αφενός το μεγάλο κόστος συμμετοχής για τον ασφαλισμένο κατά την εξαργύρωσή τους, και αφετέρου την επιβάρυνση του ασφαλιστικού φορέα γιατί οι 2μηνες συνταγές αναγράφονται κατά κύριο λόγο σε ηλικιωμένους ασθενείς με πολλά συνυπάρχοντα προβλήματα υγείας, που για διάφορες αιτίες μπορεί να απορυθμιστούν η να νοσηλευτούν και να αλλάξει η αγωγή τους οπότε τα φάρμακα της 2μηνης πάνε χαμένα.
Οι 3μηνες συνταγές έχουν βάση συνταγογράφησης γιατί μπορούν να ακυρωθούν οι επόμενες, σε περίπτωση αλλαγής θεραπείας.
4.Να έχει πρόσβαση ο γιατρός μέσω ηλεκτρονικής συνταγογράφησης να ελέγχει θεραπείες χορηγηθείσες από άλλες ειδικότητες για αποφυγή υπερσυνταγογράφησης και ανεπιθύμητων ενεργειών.
5.Από τη στιγμή που ο ΕΟΦ δίνει την άδεια κυκλοφορίας σε κάποια φαρμακευτική ουσία υπεύθυνος για την αναγραφή της και για οποιεσδήποτε παρενέργειες είναι ο συνταγογραφών γιατρός και δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να παρεμβαίνει ο φαρμακοποιός στην αντικατάσταση του σκευάσματος χωρίς να συμβουλευτεί τον γιατρό σε έλλειψη του σκευάσματος.
Αναρτήσεις
