Μεγάλη, πολύ μεγάλη ήταν η χθεσινή διαδήλωση των απεργών του δημόσιου τομέα και των ΔΕΚΟ. Δεκάδες χιλιάδες άτομα πορεύθηκαν στο κέντρο της Αθήνας εκφράζοντας την αντίθεσή τους στις δεκάδες χιλιάδες απολύσεις από τις τάξεις τους που σχεδιάζει η κυβέρνηση Παπανδρέου μέσω του τεχνάσματος της εφεδρείας, η οποία στην πραγματικότητα είναι απόλυση με την αποζημίωσή τους να καταβάλλεται σε… δώδεκα δόσεις! Δεδομένου δε ότι μετά την εφεδρεία απολύουν τους υπαλλήλους των ΔΕΚΟ χωρίς αποζημίωση,ενώ κατά τη διάρκεια της εφεδρείας τούς αμείβουν μόλις με το 60% του βασικού (!) μισθού τους με το νέο μισθολόγιο, στις περιπτώσεις υπαλλήλων με πολλά χρόνια υπηρεσίας η κυβέρνηση με το τέχνασμα των γλίσχρων αμοιβών της εφεδρείας δεν θα τους καταβάλει καν το ποσό που θα έπρεπε νομίμως να τους δώσει αν θα τους απέλυε!!!
Οι βίαιες περικοπές αποδοχών που πραγματοποιούνται ήδη και οι ζοφερές προοπτικές της απόλυσης εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων και υπαλλήλων ΔΕΚΟ είχαν ως αποτέλεσμα κατά τη διάρκεια της χθεσινής διαδήλωσης να υπάρχει όντως πρωτοφανής συμμετοχή υπαλλήλων από τα υπουργεία και τις δημόσιες υπηρεσίες.Αν και δικαίως θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι και πάλι η συμμετοχή των υπαλλήλων που θίγονται από αυτήν τη λαίλαπα μέτρων εναντίον τους ήταν σαφώς κατώτερη του μεγέθους της συμφοράς που επικρέμαται πάνω από τα κεφάλια τους, δεν μπορεί να αποσιωπηθεί ένα σοβαρότατο πρόβλημα που έχει παρουσιαστεί.
Σύσσωμος σχεδόν ο κρατικός μηχανισμός έχει πλέον ταχθεί ανοιχτά κατά της κυβέρνησης Παπανδρέου. Υποτίθεται όμως ότι σε αυτόν τον μηχανισμό βασίζεται η κυβέρνηση για να εφαρμόσει την πολιτική της σε όλους τους τομείς. Πώς θα το κατορθώσει έχοντας τη συντριπτική πλειονότητα των υπαλλήλων του κρατικού -με τη στενή και την ευρεία έννοια- μηχανισμού εναντίον της;
Αυτό είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο. Ανεξαρτήτως διαφόρων περί του αντιθέτου διακηρύξεων, είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου θα επιχειρήσει να βελτιώσει υπέρ της τους συσχετισμούς στον κρατικό μηχανισμό απολύοντας δεκάδες χιλιάδες υπαλλήλους που δεν είναι με το ΠΑΣΟΚ και μάλιστα με την πτέρυγα που στηρίζει τον πρωθυπουργό. Να κρατήσει δηλαδή τους δικούς της ανθρώπους, όπως έκανε ήδη σε ευρεία κλίμακα και με τις μετατάξεις στις ΔΕΚΟ.
Αυτό όμως δεν λύνει το πρόβλημα. Πρώτα πρώτα γιατί το πολύ σε δύο χρόνια θα έχουμε πιθανότατα, αν επαληθευθούν οι σημερινές δημοσκοπήσεις, άλλη κυβέρνηση, η οποία φυσικά θα εξαπολύσει πογκρόμ εξάρθρωσης του “ παπανδρεϊκού” κρατικού μηχανισμού, αν έχει συντελεστεί τέτοια εξέλιξη. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι θα απομείνει η Ελλάδα με έναν διαλυμένο, κακοπληρωμένο και απείρως πιο διεφθαρμένο από σήμερα κρατικό μηχανισμό, αφού είναι βέβαιο και αποδεδειγμένο απανταχού της οικουμένης και σε όλες τις εποχές ότι οι εξαθλιωμένοι δημόσιοι υπάλληλοι στη συντριπτική πλειονότητά τους δεν έχουν καμία ηθική αναστολή στην προσπάθεια ενίσχυσης των εισοδημάτων τους με πλάγιους τρόπους, πρόθυμοι να διαφθαρούν καθ’ οιονδήποτε προσφερόμενο τρόπο…
Δεν υπάρχει κράτος που να μπορεί να λειτουργήσει χωρίς δημόσιο τομέα και ουσιαστικά χωρίς κρατικό μηχανισμό. Μπορεί διάφοροι αδαείς που βρέθηκαν τυχαία σε θέσεις εξουσίας να έχουν την ψευδαίσθηση ότι όλες σχεδόν οι δραστηριότητες του κράτους μπορούν να εκχωρηθούν σε ιδιώτες -κάτι που άλλωστε αποβαίνει πάντα πολύ κερδοφόρο προσωπικά για τους εμπλεκόμενους παράγοντες-, αλλά αυτό δεν ανταποκρίνεται στις κοινωνικές ανάγκες. Πέρα από την υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου της χώρας δεν αποκλείεται καθόλου να προκαλέσει κοινωνικές εντάσεις πολύ μεγαλύτερης κλίμακας από όσο φαντάζονται οι κυβερνώντες.
Δυστυχώς, σε πολύ σκοτεινές ατραπούς οδηγεί η κυβερνητική πολιτική και φυσικά ούτε κατά διάνοια δεν αποσκοπεί στην “ εξυγίανση” του δημόσιου τομέα με τέτοια μέτρα που υλοποιεί.
ΠΟΥ ΠΑΝΕ;
Χωρίς συμμάχους δεν γίνεται τίποτα
ΑΝΥΠΑΡΚΤΕΣ είναι οι κοινωνικές συμμαχίες της κυβέρνησης σε πολλά θέματα. Είναι να απορεί κανείς σε ποια στρώματα της ελληνικής κοινωνίας απευθύνεται η πολιτική της π.χ. στο θέμα της κατάργησης της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Οι εργαζόμενοι φυσικά έγιναν έξαλλοι. Αλλά και ο πρόεδρος του ΣΕΒ μίλησε για “ κακοστημένο θέατρο μέσω του οποίου οι υπαίτιοι της κρίσης επιχειρούν να φορτώσουν για άλλη μια φορά το κόστος των επιλογών και χειρισμών τους σε αυτούς που δεν ευθύνονται για την κρίση, στον ιδιωτικό τομέα και τους εργαζομένους του που εξοντώνονται αργά και σταθερά”. Για “ μια χούφτα τεχνοκρατών ”μερικής απασχόλησης” σε συνεργασία με κάποιους λίγους ”πρόθυμους γενίτσαρους”” έκανε λόγο ο πρόεδρος των εμπόρων.
Αναρτήσεις
