Ακούμε τόσο καιρό για το κακό σύστημα υγείας στην χώρα, για την αποτυχία του ΕΣΥ για το άθλιο κύκλωμα συναλλαγών για τα φάρμακα και σκεφτόμαστε «Μην μας τύχει τίποτα τώρα…».
Αλλά μας έτυχε! Και μάλιστα στο πιο «ιδιαίτερο» και πιο μικρό μέλος της οικογένειάς μας. Στο τρίτο μας παιδί ( επτά ετών), που είναι στο φάσμα του αυτισμού. Που δυστυχώς δεν μιλά και δεν μπορεί ακόμη να επικοινωνήσει και να μας περιγράψει εάν πονάει, που πονάει και πόσο πονάει.
Μας έτυχε μάλιστα ημέρα Σάββατο και 30 Ιουλίου. Σε μια εφημερία του Νοσοκομείου Παίδων «Αγία Σοφία». Με τα τρία παιδιά, φύγαμε από το σπίτι με την πεποίθηση και την σιγουριά ότι θα ζήσουμε μια κακή εμπειρία για όλους αλλά κυρίως για τον μικρό μας, ο οποίος είναι δύσκολος στην επικοινωνία του με τους άλλους, με τον πολύ κόσμο, με όσους τον αγγίζουν (όπως οι γιατροί).
Αλλά ευτυχώς ζήσαμε το μη αναμενόμενο. Ένα νοσοκομείο σε οικονομική κρίση, αλλά όχι σε ανθρώπινη κρίση. Η συμπεριφορά όλων ήταν από πολύ καλή έως άψογη. Και με ανθρώπινη ματιά. Ο μικρός μας σε μια τέτοια ημέρα πήρε το χρόνο και την συμπεριφορά που έπρεπε.
Και πραγματικά αισθανόμαστε την ανάγκη να το επικοινωνήσουμε και να ευχαριστήσουμε το προσωπικό του Νοσοκομείου. Την παιδοχειρουργό κα Ε. Σιώζου γιατί στις δύσκολες συνθήκες της εφημερίας, παρά τη δυσκολία συνεργασίας του μικρού μας για να κάνει σωστή διάγνωση, μας ζήτησε για την ασφάλειά του να κάνουμε εισαγωγή και μας είπε «καταλαβαίνω τις επιφυλάξεις σας για το πόσο συνεργάσιμο θα είναι το παιδί λόγω του αυτισμού, αλλά θα προσπαθήσουμε όλοι να σας το κάνουμε όσο πιο εύκολο και πιο σύντομο μπορούμε» και πράγματι με υπομονή έκανε την εξέταση, μας βοήθησε να βρούμε ένα δωμάτιο που να μην έχουμε προβλήματα με τους γύρω, έκανε τις αλλαγές στον μικρό μας και του γλυκομιλούσε, όπως και σε όλη την οικογένεια.
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τον χειρουργό κ. Μπαλτογιάννη και όλη την ομάδα του που χειρούργησαν τον μικρό μας, τον διευθυντή της Β΄ χειρουργικής κλινικής του νοσοκομείου κ. Μαυρίδη καθώς και όλους τους γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό που αυτές τις πέντε ημέρες μας φέρθηκαν και μας φρόντισαν ΑΨΟΓΑ. Σήμερα (Πέμπτη 4 Αυγούστου), έχουμε γυρίσει στο σπίτι με τον μικρό μας να αναρρώνει ήρεμος μετά την εγχείρηση οξείας σκωληκοειδίτιδας.
ΤΟΥΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ. Όχι μόνο γιατί βοήθησαν το παιδί μας, αλλά μας επιβεβαίωσαν την πίστη μας ότι μπορούμε παρά τα προβλήματα της κρίσης να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα με δύναμη και αξιοπρέπεια. Ότι μπορούμε να παραμένουμε ακόμη άνθρωποι.
ΥΓ: Κρίμα που δεν μπορούμε να βοηθήσουμε με κάποιο τρόπο την γιατρό της εφημερίας κα Σιώζου η οποία διανύει το τελευταίο της δεκαήμερο στο Νοσοκομείο αυτό, διότι είναι συμβασιούχος και τελειώνει η σύμβασή της. Κρίμα κύριοι της πολιτικής να χάνουμε αυτό το ανθρώπινο δυναμικό.
Αναρτήσεις
