Η φαρμακευτική αγωγή περιέχει το δόγμα της “ελάχιστης δέσμης παροχής υπηρεσιών υγείας”. Πρόκειται για τη δωρεάν παροχή περίθαλψης επιπέδου πρώτων βοηθειών για όσους αντιμετωπίζουν επείγον πρόβλημα υγείας. Όσοι θα χρειαστούν περαιτέρω ιατρικές πράξεις, συστηματική παρακολούθηση και εξειδικευμένες εξετάσεις πρέπει να πληρώσουν. Σε εκδήλωση με θέμα “Οι μεταρρυθμίσεις των συστημάτων υγείας υπό τις επιταγές του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Η εμπειρία της Λ. Αμερικής”, που διοργάνωσε η επιτροπή κοινωνικής πολιτικής και υγείας του Αριστοτελείου στην αίθουσα τελετών του ΑΠΘ την περασμένη Πέμπτη, ο βέλγος γιατρός δημόσιας υγείας Pol de Vos περιέγραψε το πώς φτάσαμε από την αντίληψη ότι η υγεία είναι κοινωνικό δικαίωμα (διακήρυξη της Άλμα Άτα) στη δεκαετία του ’70 στην προσέγγιση της Παγκόσμιας Τράπεζας, το 1993, με σύνθημα “Επενδύοντας στην υγεία”.
Η προσέγγιση των συστημάτων υγείας με το κριτήριο της αποδοτικότητας και όχι της δικαιοσύνης
στην πρόσβαση αφορά όλες τις χώρες με οργανωμένη ιατρική περίθαλψη, αλλά η πλέον ωμή εφαρμογή της παρατηρήθηκε στη Χιλή και την Κολομβία. Το 1/3 της ανάπτυξης των ΗΠΑ σχετίζεται με την εξαγωγή κυρίως υπηρεσιών υγείας προς τις χώρες αυτές από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες οι οποίες ανέλαβαν την προμήθεια υπηρεσιών υγείας με τη μορφή “πακέτων ελεγχόμενης φροντίδας”. Τα πακέτα αυτά, είπε ο Pol de Vos που έχει ασχοληθεί με την έρευνα στα συστήματα υγείας της Λ. Αμερικής, είναι υπεύθυνα σε μεγάλο βαθμό για το γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν απολαμβάνουν το επίπεδο υγείας που θα ήταν βιολογικά εφικτό. Συνοδεύτηκαν (τα πακέτα) από συγχωνεύσεις και εξαγορές νοσοκομείων με το επιχείρημα του εξορθολογισμού και της αποδοτικότητας, αλλά στο πεδίο αυτό σημειώθηκαν οριακές βελτιώσεις, δεν παρατηρήθηκε καμία μείωση των ανισοτήτων στην πρόσβαση, η ποιότητα των υπηρεσιών υγείας δεν βελτιώθηκε ούτε ο βαθμός ικανοποίησης των ασθενών. Στην ελληνική περίπτωση αναφέρθηκε ο καθηγητής κοινωνικής ιατρικής και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στην Ιατρική σχολή του ΑΠΘ Αλέξης Μπένος, υπογραμμίζοντας τη μακρά πορεία αποδιάρθρωσης του ΕΣΥ μέσω της υποχρηματοδότησης και της παράλληλης ανάπτυξης των ιδιωτικών υπηρεσιών υγείας.
Η προσέγγιση των συστημάτων υγείας με το κριτήριο της αποδοτικότητας και όχι της δικαιοσύνης
στην πρόσβαση αφορά όλες τις χώρες με οργανωμένη ιατρική περίθαλψη, αλλά η πλέον ωμή εφαρμογή της παρατηρήθηκε στη Χιλή και την Κολομβία. Το 1/3 της ανάπτυξης των ΗΠΑ σχετίζεται με την εξαγωγή κυρίως υπηρεσιών υγείας προς τις χώρες αυτές από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες οι οποίες ανέλαβαν την προμήθεια υπηρεσιών υγείας με τη μορφή “πακέτων ελεγχόμενης φροντίδας”. Τα πακέτα αυτά, είπε ο Pol de Vos που έχει ασχοληθεί με την έρευνα στα συστήματα υγείας της Λ. Αμερικής, είναι υπεύθυνα σε μεγάλο βαθμό για το γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν απολαμβάνουν το επίπεδο υγείας που θα ήταν βιολογικά εφικτό. Συνοδεύτηκαν (τα πακέτα) από συγχωνεύσεις και εξαγορές νοσοκομείων με το επιχείρημα του εξορθολογισμού και της αποδοτικότητας, αλλά στο πεδίο αυτό σημειώθηκαν οριακές βελτιώσεις, δεν παρατηρήθηκε καμία μείωση των ανισοτήτων στην πρόσβαση, η ποιότητα των υπηρεσιών υγείας δεν βελτιώθηκε ούτε ο βαθμός ικανοποίησης των ασθενών. Στην ελληνική περίπτωση αναφέρθηκε ο καθηγητής κοινωνικής ιατρικής και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στην Ιατρική σχολή του ΑΠΘ Αλέξης Μπένος, υπογραμμίζοντας τη μακρά πορεία αποδιάρθρωσης του ΕΣΥ μέσω της υποχρηματοδότησης και της παράλληλης ανάπτυξης των ιδιωτικών υπηρεσιών υγείας.