Το MEGA, ο Σαμαράς κι η λάθος "συνταγή" του μνημονίου!

Υπήρξαν καταπέλτες, με ρητορικές εξάρσεις περί άκρατου λαϊκισμού, σε όσους εξαρχής αντιτέθηκαν στην υποτιθέμενη αποτελεσματικότητα των όρων και του χρονοδιαγράμματος του μνημονίου και έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου για το αδιέξοδο χρέους και την καταβύθιση της αγοράς και της κοινωνίας στην οποία μας οδηγεί. Σταδιακά άρχισαν να θέτουν ερωτήματα και αμφιβολίες, αποφεύγοντας όμως να έρχονται ακόμα σε ευθεία αντιπαράθεση με την κυβερνητική πολιτική. Έρχονται λοιπόν σήμερα, ως μετά Χριστόν προφήτες, να προτάξουν το αρχικό επιχείρημα Σαμαρά για λάθος «συνταγή» (μείγμα πολιτικής) που αντί να λύνει, επιδεινώνει τα αρχικά προβλήματα (έλλειμμα και χρέος). Να πρόκειται άραγε για καθυστερημένη «επιφώτιση» ή είναι άλλα τα κίνητρα της μεταλλαγής;

Είναι η εντεινόμενη λαϊκή οργή, για τα συνεχιζόμενα δημοσιονομικά μέτρα που είτε με περικοπές εισοδημάτων και κοινωνικών επιδομάτων, είτε με αυξήσεις σε έμμεση φορολόγηση και τιμολόγια των ΔΕΚΟ και περιορισμό φοροαπαλλαγών, συρρικνώνουν την αγοραστική δύναμη των πολιτών με αποτέλεσμα την ύφεση, τα λουκέτα και την έκρηξη της ανεργίας, που επηρέασε καταλυτικά στον επαναπροσδιορισμό της δημοσιογραφικής προσέγγισης; Άλλωστε η απαξίωση των παραδοσιακών ΜΜΕ μέσων είναι τεράστια όπως αποδεικνύεται κι από την κατακόρυφη πτώση πωλήσεων των εφημερίδων και το κλείσιμο εντύπων και σταθμών.

Μήπως όμως το εκδοτικό κατεστημένο, πάντοτε «διορατικό» για τις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις, διαμορφώνει τις συνθήκες που πιστεύει ότι θα του επέτρεπαν να συντηρήσει τον επεμβατικό ρόλο του στα δημόσια πράγματα; Η αναφανδόν αρχική στήριξη τους στην κυβέρνηση Παπανδρέου και η αναπαραγωγή των φοβικών διλημμάτων και των μονόδρομων επιλογών, δεν αρκούσε για να λειτουργήσει ως ανάχωμα στις κοινωνικές αντιδράσεις και να περισώσει το ΠΑΣΟΚ από την εκλογική καθίζηση.

Αποχαιρετώντας την προοπτική της αυτοδυναμίας του κινήματος, επιχειρήθηκε η ανάδειξη πιθανών συμμάχων σε μελλοντικά κυβερνητικά σχήματα, όπως η ΔΗ.ΣΥ και η ΔΗΜ.ΑΡ, άλλοτε με δυσανάλογα μεγάλη προβολή (περιβαλλόμενη με πέπλα αξιοπιστίας και πολιτικής ωριμότητας), άλλοτε με σχετικά ευνοϊκές δημοσκοπικές καταγραφές. Η κοινωνική ανταπόκριση όμως, για τους νεότευκτους σχηματισμούς, κινήθηκε σε εξαιρετικά ρηχά νερά και γι’ αυτό προτιμήθηκε η ενίσχυση της, μέχρι πρότινος χαρακτηριζόμενης από τους ιδίους ως ακροδεξιάς φωνής, του ΛΑΟΣ. Άλλωστε η διαδρομή τους, από την πλήρη στήριξη του μνημονίου, στην ετεροχρονισμένη ανακάλυψη των συνεπειών και αδιεξόδων του, ταυτίζεται!

Ο στόχος θα μπορούσε να είναι η άσκηση πολύπλευρης πίεσης στη ΝΔ και τον Αντώνη Σαμαρά. Από τη στιγμή που συνειδητοποιούν ότι δεν θα ευοδωθούν οι προσπάθειες για τη δημιουργία ευρύτερων συμμαχιών, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε οι αντιμνημονιακές εξάρσεις να οφείλονται και στη διάθεση για «διαπραγμάτευση» της στάσης τους απέναντι στη ΝΔ. Όσο η ροή των γεγονότων οδηγεί στην πρωτοκαθεδρία της ΝΔ και φυσικά δεν μπορούν να αποκλείσουν τη προοπτική δημιουργίας πλειοψηφικού ρεύματος, οι «πληγωμένοι γίγαντες» της ενημέρωσης είναι λογικό να αναζητούν διαύλους επικοινωνίας που θα τους επιτρέψουν τη συντήρηση του κεντρικού ρόλου τους.

Οι αστάθμητοι παράγοντες στην προκειμένη περίπτωση είναι τόσο η προσωπικότητα του Αντώνη Σαμαρά, που έχει αποδείξει ποικιλοτρόπως την ασυμβίβαστη λογική του (άλλωστε ως υποψήφιος πρόεδρος δεν εμφανίστηκε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του MEGA!!), όσο και η ευρύτερη κοινωνική απαξίωση για το πολιτικοοικονομικό σύστημα που δεν επιτρέπει πλέον τέτοιους "ελιγμούς" χωρίς άμεση και σκληρή "καταδίκη"! Αυτή η βουβή αλλά τόσο δυναμική κοινωνική πλειοψηφία που έφερε, απρόσμενα για πολλούς, τον Σαμαρά στην αρχηγία της ΝΔ, αυτή θα του δώσει και τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει το όραμα του για τη Νέα Μεταπολίτευση.