Το να μη θέλει ο Δήμαρχος της Αθήνας να μεταδίδονται οι Ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας από τον δημοτικό ραδιοσταθμό είναι κάτι λογικό. Σπατάλη χρημάτων και ραδιοφωνικών ωρών για ένα πρόγραμμα που μεταδίδεται εξ ολοκλήρου, για όποιον ενδιαφέρεται, από το ραδιόφωνο της Εκκλησίας. Το να μην το επιτρέπει όμως για να μην προσβληθεί το θρησκευτικό συναίσθημα ενός εκατομμυρίου Μουσουλμάνων είναι λάθος. Όπως και το να απαγορεύει για τον ίδιο λόγο στους παραγωγούς του σταθμού να λένε τον χαιρετισμό «Χριστός ανέστη», στερεότυπο που αυτές τις μέρες χρησιμοποιούν και αυτοί που δεν το πιστεύουν.
Το να υποδέχεσαι φιλόξενα τους μετανάστες στη χώρα σου είναι ένα θέμα, το να σου υπαγορεύουν
την συμπεριφορά σου είναι ένα άλλο. Η κοινωνία μας δεν είναι άγραφο χαρτί που ήρθαν οι μετανάστες να το γράψουμε μαζί. Έχει έναν πολιτισμό που έρχεται από δρόμο και αυτό ο δρόμος είναι διαφορετικός από τον δικό τους. Αυτοί είναι που καλούνται κυρίως να προσαρμοστούν και να σεβαστούν αυτό που βρίσκουν και όχι εμείς να τροποποιήσουμε πράγματα που θεωρούσαμε σωστά μέχρι την άφιξή τους. Και αυτά που θεωρούμε λάθος πρέπει να τα αλλάξουμε για τον εαυτό μας, όχι για τους άλλους.
Πολλοί από μας πιστεύουμε ότι ο εναγκαλισμός της εκκλησίας με την κοινωνία και το κράτος πρέπει να χαλαρώσει-δεν το πιστεύουμε όμως γιατί ενοχλεί τους μετανάστες και ούτε θα το κάνουμε για χάρη τους. Πολλοί από μας πιστεύουμε ότι πρέπει να καταργηθούν τα θρησκευτικά ως μάθημα στα σχολεία-δεν το πιστεύουμε όμως γιατί υπάρχουν και αλλόθρησκοι μαθητές, θα το υποστηρίζαμε ακόμα και αν ο πληθυσμός αποτελείτο κατά 100% από ορθόδοξους χριστιανούς. Το θεοκρατικό πρότυπο των χωρών από τις οποίες προέρχονται οι περισσότεροι από τους μετανάστες είναι που θέλουμε να αποφύγουμε. Επομένως για την δική μας θρησκευτική συμπεριφορά είναι οι πιο ακατάλληλοι να ρωτήσουμε.
Οι υποχρεώσεις μας απέναντι στους αλλοδαπούς αφορούν αποκλειστικά τα ατομικά τους δικαιώματα. Οριακά δεχόμαστε επιπλέον την δημιουργία τόπου λατρείας και μέχρι εκεί. Είναι μοιραίο ο αλληλοσεβασμός να είναι ετεροβαρής, άρα ένα τζαμί στην Αττική αρκεί. Δεν πρόκειται να φτάσουμε να θεωρήσουμε μέτρο το πόσες εκκλησίες υπάρχουν για τους χριστιανούς. Το τελευταίο που θέλουμε είναι να δημιουργήσουμε στο τέλος άλλον έναν πόλο θρησκευτικής μισαλλοδοξίας-μας περισσεύει αυτός που έχουμε. Η θρησκευτική και πολιτισμική τους διαφορετικότητα είναι αναγκαίο να λειτουργεί στο νόμιμο περιθώριο της κοινωνίας που τους φιλοξενεί και η ώσμωση δεν μπορεί να είναι ομότιμη.
Τα υπόλοιπα, κύριε Δήμαρχε, είναι αποστειρωμένη πολιτική ορθότητα. Χριστός ανέστη.
Το να υποδέχεσαι φιλόξενα τους μετανάστες στη χώρα σου είναι ένα θέμα, το να σου υπαγορεύουν
την συμπεριφορά σου είναι ένα άλλο. Η κοινωνία μας δεν είναι άγραφο χαρτί που ήρθαν οι μετανάστες να το γράψουμε μαζί. Έχει έναν πολιτισμό που έρχεται από δρόμο και αυτό ο δρόμος είναι διαφορετικός από τον δικό τους. Αυτοί είναι που καλούνται κυρίως να προσαρμοστούν και να σεβαστούν αυτό που βρίσκουν και όχι εμείς να τροποποιήσουμε πράγματα που θεωρούσαμε σωστά μέχρι την άφιξή τους. Και αυτά που θεωρούμε λάθος πρέπει να τα αλλάξουμε για τον εαυτό μας, όχι για τους άλλους.
Πολλοί από μας πιστεύουμε ότι ο εναγκαλισμός της εκκλησίας με την κοινωνία και το κράτος πρέπει να χαλαρώσει-δεν το πιστεύουμε όμως γιατί ενοχλεί τους μετανάστες και ούτε θα το κάνουμε για χάρη τους. Πολλοί από μας πιστεύουμε ότι πρέπει να καταργηθούν τα θρησκευτικά ως μάθημα στα σχολεία-δεν το πιστεύουμε όμως γιατί υπάρχουν και αλλόθρησκοι μαθητές, θα το υποστηρίζαμε ακόμα και αν ο πληθυσμός αποτελείτο κατά 100% από ορθόδοξους χριστιανούς. Το θεοκρατικό πρότυπο των χωρών από τις οποίες προέρχονται οι περισσότεροι από τους μετανάστες είναι που θέλουμε να αποφύγουμε. Επομένως για την δική μας θρησκευτική συμπεριφορά είναι οι πιο ακατάλληλοι να ρωτήσουμε.
Οι υποχρεώσεις μας απέναντι στους αλλοδαπούς αφορούν αποκλειστικά τα ατομικά τους δικαιώματα. Οριακά δεχόμαστε επιπλέον την δημιουργία τόπου λατρείας και μέχρι εκεί. Είναι μοιραίο ο αλληλοσεβασμός να είναι ετεροβαρής, άρα ένα τζαμί στην Αττική αρκεί. Δεν πρόκειται να φτάσουμε να θεωρήσουμε μέτρο το πόσες εκκλησίες υπάρχουν για τους χριστιανούς. Το τελευταίο που θέλουμε είναι να δημιουργήσουμε στο τέλος άλλον έναν πόλο θρησκευτικής μισαλλοδοξίας-μας περισσεύει αυτός που έχουμε. Η θρησκευτική και πολιτισμική τους διαφορετικότητα είναι αναγκαίο να λειτουργεί στο νόμιμο περιθώριο της κοινωνίας που τους φιλοξενεί και η ώσμωση δεν μπορεί να είναι ομότιμη.
Τα υπόλοιπα, κύριε Δήμαρχε, είναι αποστειρωμένη πολιτική ορθότητα. Χριστός ανέστη.