«..με κλοτσιές να τους λαδώσω...»

Εκαναν μεγάλη χαρά ορισμένοι στο χωριό (Ελλάδα) που προέκριναν οι προεστοί στην πόλη (Χόλλυγουντ) τον «Κυνόδοντα» για Οσκαρ. Ξανάκανε λοιπόν βόλτα η ταινία στα video club (δεν τα είχε πάει και τόσο καλά στις αίθουσες), την είδε και η αφεντιά μου, δεν με σόκαρε το θέμα της (σιγά), αλλά μ' άφησε αδιάφορον ο τρόπος της· κάπως άψυχος και στενόκαρδος, συχνά αποκρουστικός, χωρίς αγάπη για κάτι - ίσως να πρόκειται πλέον για μια άλλη γενιά που δεν μπορώ να καταλάβω, αλλά γιατί θα πρέπει να καταλάβω, όταν τίποτα όντως νέο δεν μου λέει κι όταν ο τρόπος της είναι βγαλμένος απ' τη φορμόλη μιας κραυγής μπροστά στον καθρέφτη κι ενός δράματος εν ου παικτοίς.

Ομως και η άλλη ταινία, το «Αληθινό θράσος», ένα νεογουέστερν των αδελφών Κοέν που πήγαινε κι αυτό για πολλά Οσκαρ, ήταν ένα βαρετό μεγαληγορικό εικονογράφημα όπου οι χαρακτήρες και οι ήρωες δεν προέκυπταν μέσα απ' το δράμα, αλλά ήταν το δράμα (και δράμα) οι ίδιοι· δηλαδή κούφιοι

και φτιαχτοί. Μια προσπάθεια

να αποκτήσει το (εγγύς) αμερικανικό προγονικό υπόσταση και περιεχόμενο, να γίνουν δηλαδή οι ήρωες μιας άλλοτε λαϊκής παραφιλολογίας πρόσωπα με μέγεθος σαν βγαλμένα από την κλασσική, λογοτεχνία - δηλαδή το «Οσα παίρνει ο άνεμος» απ' την ανάποδη.

Κι έτσι εν τέλει σάρωσε ο «Λόγος του Βασιλιά», μια απολιτική (για μια εξόχως πολιτική εποχή) και σχεδόν ανυπόφορα αυτοαναφορική στον αγγλισμό της (στα κλισέ περί τον αγγλισμό) ταινία.

Πλήξη...
Πριν από λίγες ημέρες ο Γιωργάκης αυτοπροτάθηκε να πάει στην Αίγυπτο - γιατί δεν αυτοπροτείνεται να πάει και στη Λιβύη;
Σάββατο-βαρυχειμωνιά, μάλλον η τελευταία, έρχεται η άνοιξη
«είμαι ο Τάσος ο συνταξιούχος
είμαι πρώτος και προνομιούχος»
τραγουδάει η μαμά διαφήμιση για τη μαμά Τράπεζα και συμπληρώνει ο πασιχαρής κουτοπονηρέ «Τάσος ο συνταξιούχος»:
«give me five, ντε!»
Πώς τα θέλετε τα πέντε; με ανοιχτή την παλάμη ή με τη γροθιά σφιγμένη;
Στο μεταξύ 160.000 συνταξιούχοι περιμένουν εδώ κι έναν χρόνο να πάρουν τη σύνταξή τους...!!!
Οι άνεργοι πλησιάζουν τους 700.000 (επισήμως), στην πραγματικότητα έχουν ξεπεράσει αυτόν τον αριθμό κατά πολύ, αλλά, και στην Ελλάδα, και διεθνώς αυτοί που πετάνε τον κοσμάκη στον Καιάδα κατά έθνη και τάξεις συνεχίζουν να πλουτίζουν: «Οι λαοί πεινούν κι εξεγείρονται ενώ οι υπαίτιοι της δυστυχίας τους ξαναακμάζουν» («Ε» 3.ΙΙΙ.2011). Σε ένα μόλις εξάμηνο, «το β' του 2010, τα hedge funds απέδωσαν στους πλούσιους πελάτες τους 129 δισ. δολάρια» - και στην Κηφισίας στο ύψος των Αμπελοκήπων μάς απέδωσαν καμιά τριανταριά μαγαζιά κλειστά

κι άλλα κατά εκατοντάδες να κλείνουν παντού στην επικράτεια· καθημερινώς...
***
Ευτυχώς που, καθώς ο ίδιος λέει, «ξυπνάει» ο Γιωργάκης «τις νύχτες και σκέφτεται τις λύσεις που πρέπει να υιοθετηθούν»..!!
Ενόραση;
Επιφοίτηση;
Θέωση;
Ακούει φωνές;
Ο,τι και να 'ναι, αίφνης τώρα ο Παπανδρέου ζητάει διάλογο! Οχι μόνον με τους προσκυνημένους στο Μνημόνιο όπως ο κ. Καρατζαφέρης ούτε μόνον με τους πρόθυμους ναιναίκους της Ντόρας, αλλά με όλο το πολιτικό φάσμα (μπας και το κάνει κι αυτό φάντασμα)... Ομως
φαντάσματα οι άστεγοι στην Αθήνα· όλο και πληθύνονται στην πρωτεύουσα οι σκιές τους, καθώς και σε τρεις-τέσσερις ακόμα μεγάλες πόλεις· έχουν φτάσει τους 20.000...
...ενώ παντού, σε όλη τη χώρα αυξάνουν οι εξώσεις για το νοίκι, όλο και πιο πολλοί, οικογένειες και μοναχικοί, δεν έχουν να το πληρώσουν...
...δεκάδες, ίσως εκατοντάδες χιλιάδες ψυχές, πολίτες, άνθρωποι.
Με αυτούς, λοιπόν, να ανοίξει διάλογο ο Παπανδρέου, τους «διεφθαρμένους» και «κοπρίτες» κι όχι με τον «συνταξιούχο» που φαντασιωνόταν ότι «του προσφέρει τη μισή του σύνταξη», ο αδιάντροπος στα εύκολα ψέματα...
...αυτόν τον εμπόλεμο καιρό...
ψέματα έγραψα! 834.290 οι άνεργοι ώς αυτήν τη στιγμή που διαβάζετε αυτές τις αράδες...