Αυτή η φράση έρχεται συνεχώς στο μυαλό μου, τις τελευταίες μέρες στην δουλειά μου. Όπου επικρατεί, η γκρίνια, η μιζέρια, τα πισώπλατα μαχαιρώματα και στους διαδρόμους της, πλήθαιναν οι απόγονοι του Πήλιου Γούση . Ποια είναι η δουλεία μου;
Πώς θα σας το γράψω τώρα; Με κάνανε να ντρέπομαι για αυτήν, με αποκάλεσαν «κοπρίτη» και «βολεμένο», γιατί ξόδεψα πολλά παράβολα, για να κάνω δεκάδες αιτήσεις στον ΑΣΕΠ, γιατί φρόντισα να έχω όλα τα βασικά προσόντα, γιατί επέλεξα να κάνω μεταπτυχιακό και γύρισα στον τόπο μου, επιστήμονας και πίστεψα πως μπορώ να προσφέρω!
Δεν προσπαθώ να ωραιοποιήσω την εικόνα του κρατικού τέρατος, που χρόνια τώρα κοιμάται σε μια μεσημεριανή σιέστα, μετά από την κατανάλωση επιδομάτων κοροϊδίας. Απλά θέλω να τους θυμίσω πως το τέρας αυτό έχει τα γονίδια τους, είναι δικό τους δημιούργημα.
Η νοσηρή κατάσταση της υπηρεσίας μου, διαπιστώνω πως είναι η γενική εικόνα όλων των δημόσιων υπηρεσιών. Και πώς να μην είναι, όταν έγινε θανάσιμο αμάρτημα η απεργία και αξίωμα το «σκάσε και μη μιλάς να λες ευχαριστώ που έχεις δουλειά».
Ναι έχω δουλειά αλλά ποια δουλειά; Που πρέπει πάλι να διεκδικήσω τα αυτονόητα, που πρέπει να
λειτουργώ σε ένα καθεστώς, «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» γιατί άλλοι έχουν το όνομα και άλλοι τη χάρη. Πώς να δουλέψω σε ένα κλίμα ανασφάλειας και απειλής, συγχωνεύσεων και μετατάξεων; Που τα καθήκοντα μου αλλάζουν κατά βούληση και κατά το δοκούν εγκάθετων;
Αλλά μάλλον δεν ήταν απαραίτητο προσόν στην κατά τα αλλά «αδιάβλητη» διαδικασία επιλογής γενικών γραμματέων, μελών Δ.Σ και διοικητών η «Διοίκηση Ανθρώπινου Δυναμικού», όσο ήταν η κομματική ταυτότητα των υποψήφιων, όπου και τελικά ταχτοποιήθηκαν, για άλλη μια φορά, όλοι οι ατυχήσαντες πολιτευτές και οι παλαίμαχοι κομματάρχες, που μας διοικούν τελικά.
Άρα συνάδερφοι «προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός;» με άλλους πρέπει να είστε θυμωμένοι και όχι με τον άνθρωπο που κάθεται δίπλα σας και παίρνει ένα επίδομα παρά πάνω από εσάς . Άλλος είναι ο εχθρός και όχι ο απεργός που σου «στερεί» το δικαίωμα να πας με το λεωφορείο στη δουλειά σου.
Υπνωτισμένοι από τα μέσα μαζικής αποχαύνωσης, παρακολουθώντας Τρεμ(η)άμενους σύγχρονους Γκαίμπελς, να απαξιώνουν και να δικάζουν σε παραθυρική ιερά εξέταση, ανθρώπους επαγγέλματα και λειτουργήματα το μόνο που έχω να σου πω είναι «ξύπνα Βασίλη…» Δεν καταλαβαίνεις πως σε κρατούν φυλακισμένο, σε ένα σιδερόφρακτο κάστρο φόβου, παρεξηγημένων εννοιών, κραυγαλέων ψευδών και στρέβλωσης της πραγματικότητας;
Άλλος είναι ο εχθρός και όχι ο συνάδερφος σου!
*Κρυσταλλίδου Θεοπίστη: Διοικητική Υπάλληλος Γ.Ν. Πτολεμαΐδας
Πώς θα σας το γράψω τώρα; Με κάνανε να ντρέπομαι για αυτήν, με αποκάλεσαν «κοπρίτη» και «βολεμένο», γιατί ξόδεψα πολλά παράβολα, για να κάνω δεκάδες αιτήσεις στον ΑΣΕΠ, γιατί φρόντισα να έχω όλα τα βασικά προσόντα, γιατί επέλεξα να κάνω μεταπτυχιακό και γύρισα στον τόπο μου, επιστήμονας και πίστεψα πως μπορώ να προσφέρω!
Δεν προσπαθώ να ωραιοποιήσω την εικόνα του κρατικού τέρατος, που χρόνια τώρα κοιμάται σε μια μεσημεριανή σιέστα, μετά από την κατανάλωση επιδομάτων κοροϊδίας. Απλά θέλω να τους θυμίσω πως το τέρας αυτό έχει τα γονίδια τους, είναι δικό τους δημιούργημα.
Η νοσηρή κατάσταση της υπηρεσίας μου, διαπιστώνω πως είναι η γενική εικόνα όλων των δημόσιων υπηρεσιών. Και πώς να μην είναι, όταν έγινε θανάσιμο αμάρτημα η απεργία και αξίωμα το «σκάσε και μη μιλάς να λες ευχαριστώ που έχεις δουλειά».
Ναι έχω δουλειά αλλά ποια δουλειά; Που πρέπει πάλι να διεκδικήσω τα αυτονόητα, που πρέπει να
λειτουργώ σε ένα καθεστώς, «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» γιατί άλλοι έχουν το όνομα και άλλοι τη χάρη. Πώς να δουλέψω σε ένα κλίμα ανασφάλειας και απειλής, συγχωνεύσεων και μετατάξεων; Που τα καθήκοντα μου αλλάζουν κατά βούληση και κατά το δοκούν εγκάθετων;
Αλλά μάλλον δεν ήταν απαραίτητο προσόν στην κατά τα αλλά «αδιάβλητη» διαδικασία επιλογής γενικών γραμματέων, μελών Δ.Σ και διοικητών η «Διοίκηση Ανθρώπινου Δυναμικού», όσο ήταν η κομματική ταυτότητα των υποψήφιων, όπου και τελικά ταχτοποιήθηκαν, για άλλη μια φορά, όλοι οι ατυχήσαντες πολιτευτές και οι παλαίμαχοι κομματάρχες, που μας διοικούν τελικά.
Άρα συνάδερφοι «προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός;» με άλλους πρέπει να είστε θυμωμένοι και όχι με τον άνθρωπο που κάθεται δίπλα σας και παίρνει ένα επίδομα παρά πάνω από εσάς . Άλλος είναι ο εχθρός και όχι ο απεργός που σου «στερεί» το δικαίωμα να πας με το λεωφορείο στη δουλειά σου.
Υπνωτισμένοι από τα μέσα μαζικής αποχαύνωσης, παρακολουθώντας Τρεμ(η)άμενους σύγχρονους Γκαίμπελς, να απαξιώνουν και να δικάζουν σε παραθυρική ιερά εξέταση, ανθρώπους επαγγέλματα και λειτουργήματα το μόνο που έχω να σου πω είναι «ξύπνα Βασίλη…» Δεν καταλαβαίνεις πως σε κρατούν φυλακισμένο, σε ένα σιδερόφρακτο κάστρο φόβου, παρεξηγημένων εννοιών, κραυγαλέων ψευδών και στρέβλωσης της πραγματικότητας;
Άλλος είναι ο εχθρός και όχι ο συνάδερφος σου!
*Κρυσταλλίδου Θεοπίστη: Διοικητική Υπάλληλος Γ.Ν. Πτολεμαΐδας