η ενοχή των ευνούχων ...

Φαντασθείτε τώρα να ήμουν ΠΑΣΟΚ (μπρρρ...) -και με το συμπάθιο, καθ' ότι σε πολλούς εξ υμών που είσθε ΠΑΣΟΚ η στήλη συμπαρίσταται- φαντασθείτε λοιπόν να ήμουν ΠΑΣΟΚ και βάσκανος τις τύχη ου μην κι αναπόδραστος ανάγκη να με είχαν οδηγήσει να προσκυνήσω προς διορισμόν τους αρμόδιους πρασινοφρουρούς. Φαντασθείτε, επιπροσθέτως, να ήμουν και μουχρίτσα, όπερ όχι λόγω ανάγκης, αλλά ένεκεν λιγούρας βουλιμίας και λαμογιάς να είχα προσπέσει ασπαζόμενος κατουρημένες ποδιές (ή το σώβρακο του Πάγκαλου) επίσης προς διορισμόν - ει μάλιστα δυνατόν, και οικογενειακώς...

Αν λοιπόν τούτων ούτως δοθέντων με αποκαλούσε ο Πάγκαλος «κοπρίτη», θα στενοχωριόμουν; Μάλλον όχι! Φοβάται ο λουσμένος στο σκατό τον οχετό; Οχι. Ομως

όλοι οι υπόλοιποι, ΠΑΣΟΚ ή όχι, που δεν έχουμε χρηματίσει πελάτες, ραγιάδες και σμπίροι, στενοχωριόμαστε όταν ο Πάγκαλος βρίζει «κοπρίτες» τα θύματά του.

Προσέτι: όταν ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης βρίζει όσους αιχμαλώτισε, εκμαύλισε και σκύλευσε, τους βρίζει το ίδιο και ο Πρόεδρος της κυβέρνησης, ο Γιωργάκης. Αλλοιώς, τον απολύει - ο Γιωργάκης τον Πάγκαλο! Με το στόμα του Πάγκαλου βρίζει ο Παπανδρέου...
Αυτό το μαλλιά-κουβάρια ζεϊμπέκικο χόρεψε στις γιορτές ο Παπανδρέου (η φωτογραφία από τη «Δημοκρατία»). Αναλόγου ήθους (σαν να χοροπηδάει κατσίκι στα κάρβουνα), αισθήματος (σαν να σφάζεται κοτόπουλο από δασύτριχο βυρσοδέψη) κι αισθητικής, έναν αγνώστου ταυτότητος ανάλογο χορό είχε χορέψει ο Παπανδρέου κι ενώπιον του Τζεμ. Είναι αλήθεια πως ουδείς θα περίμενε απ' τον Γιωργάκη να χορεύει το ζεϊμπέκικο όπως ο Τσαρούχης (δηλαδή σαν τον Χριστό πάνω στον σταυρό), ούτε όπως ο κατάδικος στο κελλί, σεβαστικά και προσεκτικά. Αλλωστε, οι περισσότεροι νεορωμιοί χορεύουν πια χοροπηδηχτόν αυτόν τον ζόρικο χορό, καθώς ο χλιδολαϊφοκαψούρικος τρόπος επιβάλλει. Γιατί ο Γιωργάκης να τον χορεύει διαφορετικά απ' όσον κορδακίζονται κι ακίζονται στα πρωινάδικα τα κατά διαταγήν αιωνίως χαρούμενα φροκαλάκια;...
Ο Παπανδρέου πάει στο Ερζερούμ. Προκειμένου να ομιλήσει ενώπιον της νεο-Οθωμανικής διπλωματίας. Να τους πει τι;
Δεν είναι μόνον παράδοξο ότι ένας Ελληνας Πρωθυπουργός (έστω και γκαουλάιτερ της Τρόικας) προσέρχεται προσκυνητής στο Ερζερούμ, πεντακόσια χιλιόμετρα βορειοανατολικώς του «Απλήκτου της Μελιτηνής», είναι ακόμα πιο παράξενο ότι ουδείς γνωρίζει τι πάει να κάνει εκεί.
Οπως επισημαίνει ο εκλεκτός συνάδελφος κ. Κ. Ι. Αγγελόπουλος στον «Κόσμο του Επενδυτή»: «Δεν είναι γνωστό ούτε στην κυβέρνηση, ούτε στην αντιπολίτευση, ούτε στη διπλωματική υπηρεσία, τι ακριβώς επιδιώκει ο κ. Γ. Ανδρ. Παπανδρέου με την παρουσία και την ομιλία του εκεί». Ακριβώς αυτό!
Ουδείς γνωρίζει -ούτε καν η κυβέρνησή του! Πόσω μάλλον συνολικώς η αντιπολίτευση, πόσω μάλλον ο Ελληνικός λαός. Ουδέ καν το διπλωματικό σώμα! Τι είναι ο Παπανδρέου; μονάρχης;
Το έχουμε γράψει κι άλλη φορά: ο Παπανδρέου κινείται με βάση την προσωπική του ατζέντα. Κοινώς κάνει του κεφαλιού του!
Οχι όμως και να φάμε το κεφάλι μας ως χώρα, επειδή ορισμένοι εξ ημών τυγχάνουν κουφιοκεφαλάκηδες. (Στην καλή εκδοχή)...