Ελληνίστρια η Ρομιγύ (Jacqueline de Romilly) υποθέτω ότι όταν μετέγραφε το όνομά της στα ελληνικά, θα κρατούσε το υγκρέκ (y) και θα έγραφε Ρομιγύ, όχι Ρομιγί.
Ελληνικότεροι πάντως της Ρομιγύ οι Ελληνες μεταφραστές, δημοσιογράφοι και διορθωτές την κατέγραφαν και την καταγράφουν, ομόθυμα σχεδόν, Ρομιγί.
Μικρό το κακό, άλλωστε το πρόβλημα του περάσματος στα ελληνικά των ξένων ονομάτων είναι παλιό (ου μην και αρχαίο), μάλιστα πολύπλοκο -πολλές σχολές συγκρούονται.
Τα τελευταία χρόνια έχει κυριαρχήσει η σχολή της εξαπλούστευσης (γνωστής και ως απλοποίησης), η οποία βάζει και τη φωνητική και την ορθογραφική ή ετυμολογική προσέγγιση στον ίδιον παρονομαστή της απλότητας. Ετσι, αντί Σαίξπηρ, Σέξπιρ κι αντί Ρομιγύ, Ρομιγί. Πιθανόν να 'ναι έτσι το σωστό, αλλά η ταπεινότης μου ήθελε να γράψει και κάτι για το δίκιο του υγκρέκ... Ελληνικότεροι πάντως της Ρομιγύ οι Ελληνες μεταφραστές, δημοσιογράφοι και διορθωτές την κατέγραφαν και την καταγράφουν, ομόθυμα σχεδόν, Ρομιγί.
Μικρό το κακό, άλλωστε το πρόβλημα του περάσματος στα ελληνικά των ξένων ονομάτων είναι παλιό (ου μην και αρχαίο), μάλιστα πολύπλοκο -πολλές σχολές συγκρούονται.
Θα χαρακτήριζε ποτέ η Ντόρα την Αμερικανική Επανάσταση «ένοπλη σύγκρουση», όπως χαρακτήρισε την Επανάσταση του 1821; Δύσκολο!
Αν και, στην περίπτωση που θα είχε ανακατευθεί η Ντόρα στην «ένοπλη σύγκρουση» μεταξύ Βρετανών και Αποίκων μάλλον θα ήταν με τους Βρετανούς, τον βασιλιά Γεώργιο και το Μνημόνιο. Καθότι το ενδεχόμενο να έβρισκε τους Αποίκους πολύ «λαϊκιστές» είναι σφόδρα πιθανόν και ταιριάζει γάντι με την ικανότητα της Ντόρας να βλέπει μακρυά:
πότε γεννιέται ένα έθνος (οι Αμερικανοί) πότε αργοσβήνει, θνησιγενές, ένα κόμμα (το δικό της) και ποιος φταίει για τις χαλαζοπτώσεις τον Αύγουστο (ο Σαμαράς)!
Και μια και λέμε για την ένδοξη Αμερικανική Επανάσταση, τους πατριώτες και τους πιονέρους, ο σημερινός τους Πρόεδρος Ομπάμα έδωσε μάχη στο Κογκρέσο για να περάσει το φορολογικό τού... Μπους!
«Ναι, μπορούμε» (να σας δουλεύουμε αγρίως!)...
Ομως τα θέλει και ο ποπός τους -των Αμερικανών. Διότι ναι μεν σκόρπισε την απογοήτευση (για μιαν ακόμη φορά) η υποχώρηση του Ομπάμα (και) στο φορολογικό, αλλά εξισορρόπησε επικοινωνιακώς τις εντυπώσεις επιτρέποντας στους (στρατόκαυλους) γκέι που υπηρετούν στο αμερικανικό στράτευμα να δηλώνουν γκέι!
Αθάνατη Αμερική και σύμπασα η Δύση όπου τα σοβαρά, φέρ' ειπείν το φορολογικό, παίζουν στο επίπεδο των εντυπώσεων (της πλύσης εγκεφάλου) με το ίδιο περίπου ειδικό βάρος των ησσόνων.
Διότι βεβαίως και είναι ανθρώπινο δικαίωμα να είσαι ομοφυλόφιλος, αλλά δεν είναι, ως φαίνεται, και τόσο σοβαρό ανθρώπινο δικαίωμα να πληρώνεις δίκαιους φόρους. Ή να έχεις δουλειά. Και στέγη. Και περίθαλψη. Κι ελεύθερο χρόνο. Και εξασφαλισμένα τα παιδιά σου -όπα! φθάσαμε στον Σοσιαλισμό! Σόρυ...
...a propos, ο κ. Δημήτρης Παπαϊωάννου έστησε μια παράσταση πάνω στον Καβάφη προσπαθώντας να τονίσει το γκέιν (απαρέμφατο) του ποιητή! -α-στο-διάολο! κι εγώ που νόμιζα ότι ο Καβάφης ήταν στρέιτ!..
*****
Από τη μια η κυβέρνηση ξεπουλάει ακόμα και τα λαχεία, εθνικό και λαϊκό, από την άλλη όμως συνεταιρίζεται με την Intralot, ώστε από κοινού με τον ΟΠΑΠ να γεμίσουν τον τόπο «φρουτάκια»! Ιδού μια αγαστή συνεργασία κρατικού και ιδιωτικού τομέα, προκειμένου να ξεπουπουλιάζουν από κοινού συνταξιούχους, γριούλες, αρρωστάκια και παιδάκια. Εύγε!
Μπορεί να μην είναι παραγωγικό, αλλά είναι νόμιμο.
..................................
Εκτός κι αν θεωρήσουμε ότι και τα «φρουτάκια» είναι παραγωγικά. Διότι ως γνωστόν (το έκανε γνωστό στο σύμπαν ο κυρ Πάγκαλος) το μόνον αντιπαραγωγικό σε αυτή τη χώρα είναι οι χειριστές της πολεμικής αεροπορίας!
Τι να έχει προσφέρει ένας σκοτωμένος ήρωας πιλότος, ας πούμε, σε σύγκριση με ένα «φρουτάκι», που προσφέρει τζόγο για τα αρρωστάκια και παράγει κέρδη για τα κοράκια;
Φρουτάκια, φτώχεια και ξεφτίλα...