Παρέμβαση του Κωστή Χατζηδάκη στην Προσυνεδριακή Συνδιάσκεψη για τον ιδεολογικό προσανατολισμό της Νέας Δημοκρατίας.
Οι στιγμές που ζούμε είναι ιστορικές. Είναι ίσως από τις κρισιμότερες που έχει ζήσει η πατρίδα μας στη σύγχρονη ιστορία της. Αυτό το έχουμε πλέον συνειδητοποιήσει όλοι. Μιλάμε σήμερα για την ανάγκη μια νέας μεταπολίτευσης. Αυτό συμβαίνει γιατί, παρά τα σημαντικά βήματα που έγιναν από τη μεταπολίτευση του 74, με την αποκατάσταση της δημοκρατίας, την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ και την αναμφισβήτητη πρόοδο που έχει επιτευχθεί σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς, η εν εξελίξει βαθιά οικονομική κρίση, μαζί με τα προβλήματα διαφάνειας που έχουν κατά καιρούς παρατηρηθεί, επισημαίνουν την ανάγκη για μια καινούρια αρχή.
Η Νέα Δημοκρατία από το ’74 και μετά κυβέρνησε συνολικά 16 χρόνια. Όμως στη χώρα τα τελευταία 35 χρόνια έχουν επικρατήσει, κακά τα ψέματα, αναχρονιστικές αντιλήψεις της κεντροαριστεράς και μάλιστα στη λαϊκίστικη τους μορφή. Αντιλήψεις που...
όλα αυτά τα χρόνια υπονόμευσαν την πατρίδα μας. Που θεοποίησαν τον κρατισμό, ενοχοποίησαν την ιδιωτική πρωτοβουλία, διαμόρφωσαν το υπόστρωμα για τη διαμόρφωση μιας πλαστής ευημερίας στηριγμένης σε ξύλινα πόδια. Μιας ευημερίας που δεν στηρίχθηκε στην ανταγωνιστικότητα, τη δημιουργικότητα, την ανάπτυξη, αλλά στα δανεικά.
Σ’ αυτές τις αντιλήψεις δεν αντισταθήκαμε επαρκώς. Σ’ ορισμένες περιπτώσεις παραστήσαμε την ιδανική κεντροαριστερά. Έτσι, στο όνομα της υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων και της κοινωνικής δικαιοσύνης, ενοχοποιήθηκε η επιχειρηματικότητα. Δαιμονοποιήθηκε η ιδιωτική πρωτοβουλία. Εξορίστηκε η δημιουργικότητα. Αποδυναμώθηκε ο παραγωγικός ιστός της χώρας. Αυξήθηκε εντυπωσιακά ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων. Δημιουργήθηκε ένα τέρας γραφειοκρατίας που για να συντηρηθεί είτε έπρεπε να στηριχθεί σε νέους πόρους είτε, κυρίως, σε έναν υπέρμετρο δανεισμό.
Την κρίσιμη δεκαετία του ’80, αφού ιδεολογικοποιήθηκε, στη συνέχεια τριπλασιάστηκε ο δανεισμός της χώρας μας. Ο δανεισμός αυτός παρείχε παχυλούς μισθούς στους ημετέρους. Συντηρούσε μια σειρά από επιχειρήσεις και οργανισμούς, που μόνο ουσιαστικό τους πελάτη είχαν το ίδιο το Δημόσιο, τα έργα του και τις προμήθειές του. Στήριζε μια σειρά από συντεχνίες. Στο περιθώριο, οι λίγες εναπομείνασες παραγωγικές δυνάμεις προσπαθούσαν να φέρουν χρήματα στη χώρα. Όμως, παλεύοντας με την γραφειοκρατία, την πολυνομία, την ακαμψία και τη διαφθορά, αυτός που προσπαθεί να τραβήξει το κάρο στην χώρα αυτή και να δημιουργήσει, στο τέλος καταλήγει και ο ίδιος να βουλιάζει στη λάσπη μαζί με το κάρο. Παράλληλα, επιβεβαιώθηκε ο κανόνας πως τα δανεικά στο σημερινό κόσμο δεν είναι αγύριστα. Όταν, λοιπόν, στην κρίσιμη στιγμή της διεθνούς κρίσης, βρέθηκε στην εξουσία ξανά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, και αντί να πατήσει το φρένο πάτησε το γκάζι, το δομικό πρόβλημα των τελευταίων ετών αποκαλύφθηκε. Η διεθνής κρίση μαζί με τους απίστευτους ερασιτεχνισμούς του ΠΑΣΟΚ, αποκάλυψαν πού μπορεί να οδηγήσει ο συνδυασμός κρατισμού και λαϊκισμού.
Η δική μας παράταξη όλα αυτά τα χρόνια προσπάθησε να αλλάξει τα πράγματα. Προσπάθησε να προτείνει και να εφαρμόσει, όποτε μπορούσε, πολιτικές που σε άλλες χώρες ήταν αυτονόητες. Με παρεμβάσεις για τη σωτηρία του ασφαλιστικού, με εισαγωγή της αξιολόγησης στην εκπαίδευση, με προώθηση διαφόρων αποκρατικοποιήσεων. Όμως και αυτές οι λιγότερες απ΄ ’όσο θα έπρεπε προσπάθειες, αμφισβητήθηκαν. Όχι μόνο από τους κρατιστές αντιπάλους μας και τα λαϊκίστικα μιντια, αλλά και από μέρος των στελεχών μας των ίδιων. Η απουσία ενός ξεκάθαρου ιδεολογικού πιστεύω και η ενοχοποίηση της ελληνικής κεντροδεξιάς ακόμα και απ’ τον ίδιο της τον εαυτό, συνετέλεσαν στη συνέχιση της κυριαρχίας των κεντροαριστερών αντιλήψεων και στην επιδείνωση διαφόρων προβλημάτων της χώρας. Γίναμε έτσι, ένας βολικός σάκος του μποξ ο οποίος δεχόταν χτυπήματα όχι μόνο από την απέναντι πλευρά αλλά και από εμάς τους ίδιους. Σχεδόν οτιδήποτε ευρωπαϊκό θεωρήθηκε ανάλγητο. Σχεδόν οτιδήποτε αυτονόητο θεωρήθηκε νεοφιλελεύθερο.
Ας το πάρουμε όμως απόφαση. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά και να έχουμε προστιθέμενη αξία στο πολιτικό σύστημα και την κοινωνία, με τις ιδέες των αντιπάλων μας. Μπορούν εκείνοι να το πετύχουν πολύ καλύτερα από μας.
Τώρα τα ψέματα τελείωσαν! Η διεθνής κρίση, που έπληξε περισσότερο την Ελλάδα διότι η κυβέρνηση έσπευσε ευγενώς να καταστήσει τη χώρα μας το επικοινωνιακό και κερδοσκοπικό κέντρο της κρίσης, είναι μια ευκαιρία να πάρουμε οριστικά διαζύγιο από το λαϊκισμό, τον κρατισμό, το στρεβλό και αποτυχημένο μοντέλο αντι-ανάπτυξης που συντηρούσαμε τόσα χρόνια. Ήρθε ο καιρός να επικρατήσουν οι ιδέες της κεντροδεξιάς. Οι δικές μας ιδέες που έχουν εδώ και χρόνια επικρατήσει και εφαρμόζονται σε όλα τα σύγχρονα ευρωπαϊκά κράτη, δημιουργώντας υγιή ανάπτυξη και εξασφαλίζοντας τις βάσεις για μια πραγματική κοινωνική πολιτική. Σήμερα πρέπει να πούμε όχι στους τακτικισμούς. Να ξεκινήσουμε να κάνουμε αυτό που έκανε η ΔΑΠ και η ΟΝΝΕΔ τη δεκαετία του ’80. Να δώσουμε, δηλαδή, τη μάχη των ιδεών για να ανατρέψουμε τη σημερινή πολιτική ισορροπία εις βάρος της κεντροδεξιάς στην Ελλάδα. Με σύγχρονες θέσεις. Με ιδέες από το σήμερα και το αύριο. Όχι με συγκεκαλυμμένες σοσιαλιστικές προσεγγίσεις. Όχι με ευρωσκεπτικιστικές αποκλίσεις. Όχι με λαϊκίστικες φωνές, που ξεφεύγουν από την παράδοση της υπευθυνότητας, της σοβαρότητας και της Ευρώπης που είχε διαχρονικά η Νέα Δημοκρατία.
Να καταστήσουμε σαφές ότι δεν μπορεί να υπάρξει αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος χωρίς την ελεύθερη οικονομία και την ιδιωτική πρωτοβουλία. Μόνο αν παραχθεί πλούτος και όχι με δανεικά, μπορούν να στηριχθούν ουσιαστικά, όπως είναι απαραίτητο, οι ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες. Αυτό θα πει πραγματικά κοινωνική πολιτική. Να ξεκαθαρίσουμε ότι, χωρίς ελεύθερες εκπαιδευτικές δομές, χωρίς άμιλλα και αξιολόγηση και με σχολεία και πανεπιστήμια υπό κατάληψη, οι σπουδές δεν θα έχουν αξία και οι νέοι ουσιαστική εργασιακή προοπτική. Να υπερασπιστούμε με θάρρος τη θέση, πως δεν μπορεί να υπάρξει ασφάλεια με απονευρωμένη αστυνομία και με αντιλήψεις που χωρίζουν την παραβατικότητα σε κακή και καλή. Η παραβατικότητα είναι το ίδιο αρνητική, είτε πρόκειται για τα Ζωνιανά είτε για τα Εξάρχεια.
Θα μπορούσα να συνεχίσω αναφερόμενος στην ανάγκη να έχουμε σύγχρονες προσεγγίσεις σε σύγχρονα μεγάλα διεθνή θέματα όπως είναι η παγκοσμιοποίηση, η μετανάστευση οι νέες τεχνολογίες κλπ. Θεωρώ όμως κομβικής σημασίας στο σημερινό σκηνικό δύο επισημάνσεις:
Σε ζητήματα διαφάνειας, να δείξουμε ότι είμαστε ένα βήμα μπροστά. Δεν κάνουμε συμβιβασμούς, δεν κάνουμε εκπτώσεις. Πρέπει να υπάρξει κάθαρση σε όλα τα επίπεδα. Φτάνει να τηρηθούν οι κανόνες δικαίου. Είμαστε ευρωπαϊκό κράτος. Δεν πρέπει να παραδοθούμε, ωθούμενοι από θλιβερούς λαϊκιστές, σε ένα κλίμα πολιτικού και κοινωνικού κανιβαλισμού. Ούτε να ενδώσουμε σε μικροκομματικά παιχνίδια των αντιπάλων μας. Τα όποια ποινικώς κολάσιμα εγκλήματα πρέπει να τιμωρηθούν. Όποιοι και να τα διέπραξαν. Σε όποιο κόμμα και να ανήκαν. Αυτό που πρέπει όμως να αποφύγουμε με κάθε τρόπο, είναι να διολισθήσουμε ως χώρα σε ένα κατήφορο ανεξέλεγκτης εκατέρωθεν λασπολογίας. Γιατί αυτό θα πλήξει πρωτίστως την Ελλάδα. Θα είναι έγκλημα, αν κάποιοι εκμεταλλευτούν τη δικαιολογημένη λαϊκή δυσαρέσκεια, όχι για να προωθήσουν κάποιες εξυγιαντικές τομές, αλλά για να πλήξουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους.
Η δεύτερη παρατήρηση έχει να κάνει με την κρισιμότητα των στιγμών:
Η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας, η παράταξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που αποκατέστησε τη Δημοκρατία στη χώρα και την έδεσε στο άρμα της Ευρώπης, που ταυτίστηκε με όλες σχεδόν τις μεγάλες επιλογές αυτής της χώρας από το 74 και μετά, στη σημερινή συγκυρία έχει υποχρέωση να δείξει αίσθημα εθνικής ευθύνης. Το βασικό ζητούμενο αυτή την ώρα είναι να βγει η Ελλάδα από το μεγάλο τυφώνα. Να βγει δε με τρόπο συντεταγμένο. Οφείλουμε να πρωταγωνιστήσουμε ακόμα και από τη θέση της αντιπολίτευσης σ’αυτή την προσπάθεια. Αν η κυβέρνηση κάνει λάθη και αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων, εμείς οφείλουμε να σταθούμε στο ύψος που επιτάσσει η ιστορικότητα των στιγμών. Δεν θα υποστείλουμε φυσικά τη σημαία της κριτικής. Δεν θα δώσουμε κανένα συγχωροχάρτι στο ΠΑΣΟΚ. Αλλά αυτές τις ώρες, πρέπει να δώσουμε όλοι τον καλύτερό μας εαυτό. Να συμβάλουμε στη διαμόρφωση ενός κλίματος συνεννόησης όλων των υγιών δυνάμεων της χώρας. Να βάλουμε πάνω απ’ όλα την Ελλάδα.
Στον τόπο αυτό έγιναν λάθη τα οποία έχουν έρθει στην επιφάνεια. Σοβαρά λάθη ακόμα και στην πιο κρίσιμη χρονική στιγμή του τελευταίου εξαμήνου. Είναι ώρα να αντλήσουμε διδάγματα για όλα αυτά τα λάθη. Να αντιληφθούμε πού οδήγησε ο κρατισμός και ο λαϊκισμός. Η επικράτηση του συντεχνιακού πάνω στο γενικό συμφέρον. Είναι ώρα ως παράταξη να χαράξουμε μια καινούρια πορεία βασισμένη σ’αυτά τα διδάγματα. Με θαρραλέα αυτοκριτική και με εξίσου θαρραλέες ιδεολογικοπολιτικές επιλογές. Ακόμα περισσότερο, όμως, είναι ώρα, αυτή την κρίσιμη περίοδο, να σταθούμε όλα τα κόμματα και όλοι οι Έλληνες στο ύψος των περιστάσεων. Να βρούμε τους τρόπους ώστε η πατρίδα μας να βγει απ’ τη μεγάλη δίνη. Με υπευθυνότητα και αληθινό πατριωτισμό. Μακριά από μικροκομματικές και συντεχνιακές αντιλήψεις. Τα’ χουμε καταφέρει και σε άλλες δύσκολες περιστάσεις. Και η παράταξή μας και η Ελλάδα. Μπορούμε να τα καταφέρουμε και αυτή τη φορά. Με σοβαρότητα, με σχέδιο και με το μυαλό μας στο αληθινό συμφέρον της Ελλάδας μπορούμε να βγούμε και πάλι νικητές.
Αναρτήσεις
